اتحادیه اروپا خواستار فشار بیشتر بر رژیم تهران شد

اتحادیه اروپا خواستار فشار بیشتر بر رژیم تهران شد

سایت فرارو: اتحادیه اروپا با صدور بیانیه‌ای با استقبال از تصویب قطعنامه چهارم شورای امنیت علیه جمهوری اسلامی، از آژانس بین‌المللی انرژی اتمی خواست اقدامات خود در خصوص کنترل برنامه هسته‌ای رژیم تهران را شدت بخشد.
به گزارش آسوشیتدپرس، این اتحادیه در بیانیه خود که در نشست سالانه مجمع عمومی آژانس قرائت شد، اعلام کرد: جامعه بین‌المللی نمی‌تواند چشم‌اندازی را که رژیم تهران در آن دارای سلاح هسته‌ای است، بپذیرد.
اتحادیه اروپا همچنین از آژانس خواسته است که جنبه‌های نظامی احتمالی برنامه هسته‌ای جمهوری اسلامی را مورد بررسی قرار دهد.
بر اساس این گزارش، اتحادیه اروپا از رژیم تهران نیز خواسته است علاوه بر پذیرش تعلیق غنی‌سازی اورانیوم، قطعنامه‌های شورای امنیت را اجرا کند.
در این بیانیه آمده است: رژیم تهران باید علاوه بر شفاف‌سازی، درهای تاسیسات هسته‌ای خود را باز کند و به سئوالات بازرسان آژانس پاسخ دهد، چرا که آژانس به تنهایی نمی‌تواند بحران پرونده هسته‌ای این رژیم را رفع کند.
این در حالی است که وزارت خارجه جمهوری اسلامی، قطعنامه جدید شورای امنیت را «نمایشی و بیانیه‌ای سیاسی» و «غیر موجه» دانسته است.
محمد البرادعی دبیرکل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی هم روز دوشنبه در در پنجاه و دومین کنفرانس مجمع عمومی آژانس، بار دیگر از تهران خواست در مورد برنامه هسته‌ای خود شفاف‌سازی کند و گفت که این اقدام به نفع رژیم تهران، خاورمیانه و تمام جهان است.
قرار بود غلام‌رضا آقازاده رئیس سازمان انرژی اتمی جمهوری اسلامی نیز در این کنفرانس شرکت کند که به دلایل اعلام نشده از این سفر انصراف داد.
برخی تحلیل‌گران، عدم حضور آقازاده را بخشی از واکنش اعتراضی جمهوری اسلامی به صدور چهارمین قطعنامه شورای امنیت علیه برنامه هسته‌ای این رژیم می‌دانند.
علی‌اصغر سلطانیه نماینده در آژانس که روز دوشنبه به جای آقازاده در این کنفرانس سخنرانی کرده است، به مقامات آژانس هشدار داد که جمهوری اسلامی اجازه نخواهد داد به بهانه راستی‌آزمائی، امنیت جمهوری اسلامی را به خطر بیندازد.

اجرای حکم وحشیانه شلاق در ملاعام

اجرای حکم وحشیانه شلاق در ملاعام

صدها فعال مدنی خواستار توقف احکام اعدام در ایران شدند

صدها فعال مدنی خواستار توقف احکام اعدام در ایران شدند

بیش از یک هزار و ۴۰۰ فعال فرهنگی و اجتماعی در نامه‌ای خطاب به آیت‌الله محمود هاشمی شاهرودی رییس قوه قضائیه ایران، خواستار توقف احکام اعدام همه متهمان به‌ ویژه زندانیان سیاسی شدند.
در این نامه، با اشاره به ابهامات موجود در برخی از احکام منجر به اعدام از جمله پرونده یعقوب مهر نهاد، روزنامه نگار بلوچ، اصرار بر ادامه «سياست‌های خشن و غير انسانی» و «تساهل در سلب حق حيات انسان‌ها» ، عامل وارد شدن «آثار سوء جبران‌ناپذير و لطمات شديد بر وجدان عمومی و احساس دينی جامعه» و «تشديد و باز توليد خشونت در جامعه» و تهدید وحدت ملی و انسجام اجتماعی خوانده شده‌ است.
امضاکنندگان نامه خطاب به رییس دستگاه قضایی ایران گفته اند: «تشدید صدور و اجرای احکام اعدام در ماه‌ های اخیر، که در مواردی با نادیده گرفتن قوانین، آیین ‌نامه ‌ها و بخشنامه ‌های جاری همراه بوده است، و ابهامات موجود در برخی احکام صادره، لزوم کنترل و نظارت بیشتر بر صدور و اجرای احکام سنگین، به‌ ویژه اعدام را ضروری کرده‌ است.»
پیشتر کمیسریای عالی حقوق بشر سازمان ملل متحد با ابراز نگرانی از افزايش تعداد اعدام‌ها در ايران، گفته بود که ايران از ابتدای سال جاری ميلادی تا ابتدای سپتامبر بيش از ۲۲۰ نفر را اعدام کرده است که در ميان آنها، نام شش نفر از افرادی که در نوجوانی مرتکب قتل شده ‌اند وجود دارد.
در نامه فعالان مدنی آمده‌است که ابهامات موجود در برخی احکام صادره، لزوم کنترل و نظارت بیشتر بر صدور و اجرای احکام سنگین، به‌ ویژه اعدام را ضروری کرده‌است
سازمان عفو بين‌الملل نیز که مقر آن در لندن قرار دارد، در گزارش مربوط به سال ۲۰۰۷ خود درباره اعدام در جهان، اعلام کرده بود که ايران رتبه دوم را در تعداد اعدام‌ها در این سال به خود اختصاص داده ‌است. بر اساس این گزارش در سال ۲۰۰۷ دست کم ۳۱۷ نفر در ايران اعدام شده ‌اند و این میزان در چين ۴۷۰ نفر بوده ‌است.
درخواست توقف احکام زندانیان سیاسی
فعالان مدنی در نامه خود به رییس دستگاه قضایی ایران، علاوه بر مخالفت با اجرای حکم اعدام در مورد متهمانی که در زمان وقوع جرم در سنین کودکی بوده ‌اند، یا متهمان عادی که این حکم متناسب با جرم آنها نبوده، به شماری از زندانیان سیاسی که در انتظار اجرای اعدام هستند، از جمله فرزاد کمانگر، فرهاد وکیلی، علی حیدریان، ارسلان اولیایی، انور حسین‌ پناهی، و حبیب ‌الله وکیلی اشاره کرده و از آقای شاهرودی خواسته اند در مورد توقف این احکام به ‌ویژه در مورد زندانیان سیاسی «اقدام عاجل» به عمل آورد.
امضاء کنندگان که در میان آنها چهره ‌های روزنامه‌ نگار و فعال سیاسی نیز دیده می ‌شود، کميته پيگيری بازداشت‌های خودسرانه را به عنوان نماينده خود جهت پیگيری وضعيت زندانيان یاد شده معرفی کرده‌اند.
سياست اعدام در جمهوری اسلامی همواره مورد انتقاد گروه‌های حقوق بشری در جهان بوده و سازمان‌های مدافع حقوق بشر مانند سازمان عفو بين‌الملل بارها با محکومیت اجرای مجازات اعدام در ايران، اعلام کرده‌اند که مجازات اعدام راهکاری مؤثر برای کاهش جرم نیست.
اصرار بر صدور و اجرای احکام اعدام در ایران در حالی است که مجمع عمومی سازمان ملل نیز در سپتامبر سال ۲۰۰۷، با اکثريت آراء قطعنامه‌ای را تصويب کرد که بر اساس آن مجازات اعدام بايد برچيده شود.
اعتراض به ادعای احمدی‌نژاد در مورد اعدام کودکان
در همین حال کمپین بین‌المللی حقوق بشر در ایران، با اعتراض به ادعای رییس جمهور ایران در مصاحبه با نیویورک‌ تایمز که گفته بود قوانین ایران ۱۸ سالگی را سن مسئولیت کیفری در مجازات‌ های سنگین تعیین کرده و «بچه‌ها در ایران اعدام نمی ‌شوند» اعلام کرد، ایران تنها کشوری است که نوجوانان بزهکار را در سال ۲۰۰۸ میلادی اعدام کرده است.
به گفته سخنگوی کمپین بین‌المللی حقوق بشر در ایران، در ماده ۴۹ قانون مجازات اسلامی، به صراحت سن بلوغ جنسی، سن مسئولیت کیفری تعیین شده و در قوانین ایران سن بلوغ جنسی برای پسران ۱۵ سال و برای دختران ۹ سال است.
وی همچنین به مواردی از اعدام متهمانی که در زمان وقوع جرم کمتر از ۱۸ سال داشته ‌اند از جمله بهنام زارع و محمد حسن ‌زاده اشاره کرده است.
کمپین بین‌المللی حقوق بشر در ایران همچنین ضمن تأکید بر توقف بدون قید و شرط مجازات اعدام کودکان در ایران، خواستار رعایت الزامات مندرج در پیمان‌های بین ‌المللی حقوق بشر از سوی ایران شده‌است.
طبق ماده ۳۷ کنوانسيون حقوق کودک و بند ششم ماده پنج ميثاق بين‌المللی حقوق مدنی و سياسی که به تصويب ايران نيز رسيده است، اعدام افرادی که در زمان ارتکاب جرم سن شان زير ۱۸ سال باشد، ممنوع است.
ايران در سال ۱۳۷۲ کنوانسيون حقوق کودک را پذيرفته و در سال ۱۳۵۴ به ميثاق بين‌المللی حقوق مدنی و سياسی پيوسته است.
در هر دو سند بين‌المللی به صراحت، دولت‌ها از اعمال مجازات مرگ برای اطفالی که در زمان ارتکاب جرم سن آنها کمتر از ۱۸ سال بوده، منع شده‌اند.

با ياد سرباز گمنامي که تنها به خاطر عقيده اش کشته شد

با ياد سرباز گمنامي که تنها به خاطر عقيده اش کشته شد
ف.جاويد
جوان بي گناهي که تنها براي اعتقادي که در قلبش داشت، ناجوانمردانه مي بايست بميردامروز با خواندن مطلبي در عصر نو تحت عنوان «گزارش اختصاصي از وضعيت زندانيان اهل حق در اروميه» بسيار متاسف شدم. شايد اين در کشوري مثل ايران يکي از معمولي ترين وقايعي باشد که هرروزه بتوان انتظارش را داشت و در واقعيت هم به وقوع مي پيوندد. ولي با خواندن آن واقعه که در روستائي در مياندوآب در سال 83 براي سربازي اتفاق افتاده که به خاطر اعتقادي که داشته و اهل حق بوده و حاضر به تراشيدن ريش خود نشده و به اين ترتيب مجبور به فرار از سربازخانه شده و ضمن اينکه مورد حمايت خانواده و از جمله پدرش قرار گرفته و پدر هم با فرستادن نامه به مسئولين، با اين شرايط ادامه خدمت سربازي را براي پسرش غيرممکن دانسته که پس از آن نيروي انتظامي اين شهرستان با هجوم گسترده به محل کار اين افراد و کشته شدن 6 نفر از جمله اين سرباز و پدرش ميشود، بسيار بسيار متاسف شدم.با خواندن خبر چيزي روي قلبم سنگيني ميکرد و فکر کردم که هر کس به نوبه خود بايد قدمي بردارد، به هر شکل و به هر نوعي هرچند کوچک. هر وجدان بيداري نبايد آرام بنشيند، هر حرکت کوچکي و برداشتن هر قلمي ميتواند در پايان دادن به اين ظلم و زور کمکي هر چند کوچک باشد. بر اين اساس به نوشتن اين مطلب پرداختم. اين درد را چگونه ميتوان عنوان کرد، ابعاد اين جنايت آنقدر وسيع و عميق است که زبان از بيان آن و قلم از نگارش آن عاجز ميباشد، تا به کي اين همه ظلم کردن ظالمان را بايد تحمل کرد؟ تا به کي؟هر روز با دميدن سپيده صبح، بايد با دلهره اي ناگفتني از خواب بيدار شد.امروز چه خواهد شد، امروز حکم روز پاياني عمر کداميک از بي گناهان را بايد توسط حاکمان جلاد شنيدو هر روز بايد با اين کابوس از خواب بيدار شد، اعدام، اعدام، اعدام. دستگيري، حکم اعدام. چه بايد کرد، چه بايد گفت، چه ميتوان گفت، با اين بيداد چکار ميشود کرد، تا به کي بايد سکوت کرد در برابر اعدام بيگناهان، تا به کي بايد سرفرود آورد درمقابل اين همه ظلم و جور. اين سکوت کشنده که ميهن را فرا گرفته، چيست؟زندگي چقدر ميتواند زيبا و به همان اندازه چقدر ميتواند سخت و تحمل ناپذير باشد، تا به کي بايد فقط سختيهاي زندگي را تجربه کرد، تا به کي بايد سايه سنگين دژخيم پليد را با تمامي گوشت و پوست و خون خود، لمس کرد؟ تا به کي بايد در مملکتي زيست که آزادي همچون پرنده اي بي پناه در سرزميني بي آب و علف ( که زندگي را از آن گرفته اند) به دنبال لانه اي هر چند کوچک و براي قطرهً آبي هر چند ناچيز، هنوز فرسنگها راه بپيمايد و هنوز بايد بي هيچ نوري از اميد براي رسيدن به آرزوهايش، به تلاشهاي بي پايان خويش ادامه دهد. در سرزميني که آزادي گناهي نابخشودني است که بر زبان راندنش و هر قدمي در راهش نهادن را، بهائي سنگين بايد داد.تا به کي بايد کشت، تا به کي بايد مرد، تا به کي فقط براي داشتن عقيده و فقط به صرف داشتن يک نظر بايد مرد، تا به کي در سرزميني، سرباز بي گناهي را تنها براي داشتن يک عقيده، يک ايمان، بايد کشت.تو مجاز نيستي حتي چيزي را به عنوان عقيده شخصي خودت داشته باشي، اصلا چيزي به نام حوزه شخصي و خصوصي افراد براي حاکمان ظلم و جور و ديکتاتور، واژه هائي ناآشنا و گنگ مي نمايند و آنها جز مشتي احکام خشک مغزي که ريشه در ديکتاتوري عميق مذهبي دارد، چيز ديگري را نه ميدانند و نه به نفعشان هست که بدانند.تا به کي ميتواني در سرزميني زندگي کرد که حتي از حق داشتن عقيده اي در قلب خويش نيز، ممنوع شده‌اي، اين سکوت کشنده چيست که در مقابل اين همه ظلم و جور، سايه شومش را بر مملکت ما انداخته است. با ياد تمامي جانباختگان راه آزادي

دو زندانی در اثر فشارهای زندانبانان اقدام به خودکشی نمودند

دو زندانی در اثر فشارهای زندانبانان اقدام به خودکشی نمودند

فعالین حقوق بشر و دمکراسی در ایران : بنابه گزارشات رسیده از زندان مرکزی اصفهان در اثر فشارها و اذیت و آزارهای زندانبانان دو زندانی اقدام به خودکشی نمودند.گزارشات حاکی است که آقای مقتدا حاج هاشمی 35 ساله که محکوم به 10 سال زندان بوده و 3 سال بود که در زندان بسر می برد روز پنجشنبه 4 مهر ماه در بند 3 این زندان اقدام به خودکشی نمود .همچنین آقای نوروز بلاحی محکوم به حبس ابد که بیش از 2.5 سال است که در زندان بسر می برد. زندانی دیگری است که در بند آموزشی زندان مرکزی اصفهان روز سه شنبه 2 مهرماه در اثر فشارها و اذیت آزارها اقدام به خودکشی نمود.متاسفانه هر 2 مورد خودکشی بخاطربی توجهی زندانبانان جان باختند.در ماههای اخیر فشارها بر زندانیان به نحو بی سابقه ای شدت یافته است این فشارها بخصوص علیه جوانان باعث گردیده است که آنها را به سوی اعتیاد و یا خودکشی سوق دهد.در حال حاضر مواد مخدر مانند هروئین،کراک و سایر مواد در زندانها به وفور یافت می شود و به صورت آشکار مصرف و خرید و فروش می شود. ورود مواد مخدر توسط خود مسئولین زندان صورت می گیرد، که توسط رئیس بندها در اختیار باندهای مافیایی که در زندان توسط خودآنها تشکیل شده است قرار می گیرد و آنها اقدام به فروش این مواد مخدر به زندانیان می کنند. باندهای مافیای که در خبر چینی ،اخاذی و یا به دستور زندانبانان به زندانیان دیگر که نسبت به شرایط غیر انسانی حاکم بر زندان اعتراض می کنند حمله می برند و آنها را به طرز وحشیانه مورد ضرب وشتم قرار می دهند که در بعضی موارد منجر به قتل و یا در موارد متعدد دیگر منجر به نقض عضو می باشد. از طرفی دیگر وارد کردن و فروش مواد مخدر در زندان وسیله درآمدی برای مسئولین زندان شده است.کسانی که در ورود مواد مخدر به زندان اصفهان نقش دارند عبارتند از : هاشمی رئیس زندان دستگرد اصفهان،بنائی رئیس حفاظت و اطلاعات زندان،عباس گرجی معاون حفاظت و اطلاعات زندان و رئیس بندها مختلف این زندان می باشند.

دانشگاه پادگان نیست، گیت ها را جمع آوری کنید

دانشگاه پادگان نیست، گیت ها را جمع آوری کنید

سایت امروز: اعمال برخي محدوديت هاي بی سابقه امنيتي در دانشگاه تهران واستقرار گيت هاي الكترونيكي براي کنترل عبور و مرور دانشجويان، اعضاي هيات علمي و کارکنان دانشگاه باعث اعتراض بسیاری از چهره هاي دانشگاهي، علمي، فرهنگي وسياسي كشور شده است.
در اين زمينه سيد مصطفي تاج زاده عضو شوراي مركزي سازمان مجاهدين انقلاب اسلامي با محكوم كردن اين اقدام مسولان دانشگاه تهران تاكيد كرد: با انتصاب آقاي رهبر به ریاست دانشگاه تهران حدس زده مي شد كه چه نگاهي در دانشگاه تهران حاكم و چه شیوه هایی اعمال خواهد شد. اما انتظار نمي رفت به اين سرعت روش هاي امنيتي ونظامي را در دانشگاه پياده کند و دانشگاه تهران را با وزارت اطلاعات مشابه بگیرد.
تاج زاده در ادامه افزود: هدف از اجراي اين طرح كنترل كامل دانشجويان و دانشگاه است. اين كار را با انزواي دانشگاه تهران به عنوان دانشگاه مادر در كشور آغاز كرده اند. اکنون با دانشگاهیان آن گونه رفتار می کنند که گویی دانشگاه پادگان است. بايد به رئيس دانشگاه تهران گفت: آقاي فرهاد رهبر! دانشگاه پادگان نیست، گیت ها را جمع آوری کنید.

احمدی نژاد از ترس دانشجویان در دانشگاه حاضر نشد

احمدی نژاد از ترس دانشجویان در دانشگاه حاضر نشد

به گزارش خبرنامه امیرکبیر، علیرغم آن که در روزهای گذشته در رسانه ها و خبرگزاری های مختلف از جمله صداوسیما اعلام شده بود آیین بازگشایی دانشگاه ها صبح امروز با حضور احمدی نژاد در دانشگاه تهران برگزار می شود، صبح امروز به طور ناگهانی اعلام شد حضور وی در این مراسم لغو و به جای او پرویز داوودی، معاون اول احمدی نژاد، در این مراسم حاضر می شود.
گزارشها حاکیست از صبح امروز نیروهای انتظامات و حراست دانشگاه های مختلف تهران از جمله دانشگاه علامه، امیرکبیر، خواجه نصیر و… جهت کنترل دانشگاه تهران به این دانشگاه آورده شده بودند و مقابل کلیه درهای ورودی دانشگاه علاوه بر چک شدن کارت های دانشجویی توسط گیت های امنیتی، نیروهای انتظامات نیز در چند نوبت کارت دانشجویان را کنترل می کردند و به افرادی که دانشجوی دانشگاه تهران نبودند اجازه ورود به دانشگاه را نمی دادند.
نیروهای انتظامی و امنیتی همچنین در داخل و اطراف دانشگاه، خصوصا اطراف محل برگزاری مراسم، حضور داشتند.
محمود احمدی نژاد همچون سال گذشته حاضر نشد در دانشگاه حضور یابد و با دانشجویان رو در رو صحبت کند.
فعالین دانشجویی دانشگاه تهران قصد داشتند در صورت حضور احمدی نژاد در این دانشگاه تلاش کنند تا خود را به سالن برگزاری مراسم برسانند

قزوین صنعتی با 50 کارخانه ورشکسته و درحال رکود

قزوین صنعتی با 50 کارخانه ورشکسته و درحال رکود

"قدرت الله علیخانی" نماینده بوئین زهرا و آوج در مجلس: 50 کارخانه در استان قزوین یا تعطیل شده اند و یا کارشان به رکود کشیده شده است.
در سه سال اخیر وضعیت کارگران استان قزوین وخیم‌‏تر شده است. کارخانه‌‏های پوشینه بافت، فرنخ، مه‌‏نخ و نازنخ، همچنان در مشکلاتشان غرق اند. از طرح تحول اقتصادی و سهام عدالت هم چیزی عاید مردم نخواهد شد و زندگی آنان تغییری نخواهد داشت

مصاحبه شهرگان با همسر منصور اسانلو

اگر کسی گفت "سندیکا می خواهیم"باید به دست و پایش زنجیر بست؟

پروانه اسانلو همسر منصور اسانلو یکی از همسرانی است که در طول مدت فعالیت شوهرش در سندیکای کارگران اتوبوس‌رانی شرکت واحد تهران، همواره در نقش بانویی صبور و بردبار مشکلات و سختی‌های راه را بر دوش کشیده ‌است.
او می گوید که در حال حاضر همسرش مدت ۲۵ ماه متوالی در حبس به سر می‌‌برد و این بار به رغم وضعیت جسمی خطرناک و نامساعد اسانلو تاکنون به وی مرخصی درمانی داده نشده‌است. پروانه از مشکلات زندگی شخصی می‌گوید ولی تاکید می‌کند که از شوهرش گلایه‌ای ندارد، زیرا او تنها برای احقاق حقوق خود و سایر کارگران و در چارچوب قانون فعالیت کرده‌است. چشمان پروانه سر شار از اضطراب است و اگرچه سعی می‌کند تا نگرانی را در صورت خسته‌اش پنهان کند، اما وقتی درباره ناراحتی قلبی و یا بخیه چشم‌های اسانلو سخن می‌گوید صدایش می‌لرزد.
او از رفتار مقام‌های مسئول گلایه‌مند است زیرا در تلویزیون دیده است که رئیس جمهوری ایران در پاسخ به خبرنگاران حاضر در نیویورک تاکید کرد که در ایران زندانیان با حضور وکیل مدافع و به صورت علنی محاکمه می‌شوند ولی در طی این مدت شاهد چنین رفتاری درابطه با همسرش منصور نبوده‌ است.
پروانه می‌داند مرخصی حق زندانیان است اما معلوم نیست چرا در طول این ۲۵ ماه و حتی علی رغم بیماری و نیاز مبرم به معالجات پزشکی، حتی یک روز هم به همسرش مرخصی درمانی تعلق نگرفته‌است ؟ نباید در هنگام درمان و یا معاینه پزشکی به او دست بند بزنند و این رفتاری است که اشک را در چشمان او و مادر منصور اسانلو ماندگار کرد.

خانم اسانلو بر اساس اطلاعات در هفته گذشته همسر شما را با دست بند و پا بند به بیمارستان آوردند و پس از معاینه پزشکان بلافاصله به زندان باز گردانده شد. لطفا کمی در رابطه با این اتفاقات توضیح دهید؟
- بلی! بالاخره بعد از یک تاخیر چند ماهه، همسرم را در تاریخ ۳۱ شهریور به بیمارستان لبافی نژاد آوردند. وضعیت انتقال او این بار بی سابقه بود و در ابتدا من و مادرش مشاهده کردیم که اسانلو را با دست بند و پابند به اینجا آورده‌اند. این شرایط برای ما خیلی ناراحت کننده بود. البته در ابتدای ورودش به بیمارستان پابند او را باز کردند تا بتواند راه برود. در طول این مدت یکی از بخیه‌های چشمش چسبندگی پیدا کرده بود و فشار خونش به شکل بی سابقه‌ای تا مرز ۱۴ رسیده بود که بخیه کنترل شد و پزشکان داروهای جدید قلب را تجویز کردند. او حدود ۲ ساعت تحت معالجه قرار گرفت و بلافاصله به زندان رجایی شهر بازگردانده شد.
- آنها تاکید داشتند که منصور باید به صورت مستمر چکاب شود و بنابر این باید او را در نزدیکی بیمارستان نگهداری کرد. زیرا دو تا از رگ‌های قلبش مسدود شده است و برای کنترل این عارضه باید در مکانی به دور از آلودگی و استرس نگهداری شود. حتی یکی از پزشکان پس‌از مشاهده دست بند طی نامه‌ای از ریاست زندان خواست تا برای جلو گیری از عارضه قلبی از چنین ابزاری که باعث استرس به بیمار می شود استفاده نکنند.
به خاطر دارم روز سوم شهریور دقیقا زمانی که قرار بود او برای معاینه قلبی و چشم به بیمارستان منتقل شود، بدون اطلاع قبلی به زندان رجایی شهر منتقل شد. بعد از این جریان ما از وضعیت منصور بی اطلاع بودیم تا اینکه خودش در ساعت ۸ همان شب با منزل تماس گرفت و گفت که صبح امروز ماموران بدون اینکه خودش را هم در جریان بگذارند، او را به زندان رجایی-شهر منتقل کردند.
روز چهارم شهریور یعنی یک روز پس از انتقال منصور به زندان رجایی شهر من به همراه مادر و خواهر همسرم به قاضی پرونده‌اش مراجعه کردیم. ایشان اظهار بی‌اطلاعی کرد و گفت که در جریان نیست ولی قضیه را پیگیری خواهد کرد. فردای آن روز ما دوباره به دادسرا رفتیم و این بار پس از ساعت‌ها انتظار آقای قاضی را ملاقات کردیم . ایشان گفت که طبق دستور شورای امنیت استان تهران و سازمان زندان‌ها این تصمیم گرفته شده‌است و تنها دلیل هم این بود که آقای اسانلو حرف می‌زند. من هم گفتم خوب آدم زنده حرف می زند. وقتی شما یک فرد را در زندان نگه می دارید؛ طبیعی است که او برای اینکه تخلیه شود حرف بزند یا حتی اعتراض کند.
عملا در این پرونده‌ها وکلا را دخالت نمی دهند. یعنی وقتی به دادسرا مراجعه می کنند با سردی و بی تفاوتی مواجه می شوند. ولی آنان تا حد امکان تلاش می کنند که از ایشان ممنون هستم.
اوایل کارگران سندیکا به ما سر می زدند و حال منصور را جویا می شدند اما الان مدت یک سال و نیم است که منصور به صورت مداوم در زندان است و کارگران سندیکا و همکاران همسرم هم گرفتار هستند. بچه‌های سندیکا گرفتاری‌های اقتصادی دارند و به دنبال یک لقمه نان می دوند. واقعا توقعی از آنان نداریم اما ای کاش بیشتر تلاش می‌کردند تا حداقل وضعیت ناگوار رئیس سندیکا به گوش مسئولین قضایی می رسید. اسانلو نماینده کارگران است و برای یک کار جمعی فعالیت کرده‌است.
الان وضعیت طوری است که دو یا سه نفر از اعضای خانواده برای تامین هزینه‌های روزانه کار می‌کنند. ولی من به تنهایی باید بار هزینه‌های زندگی را بر دوش بکشم. در این مدت یک سال ونیم که شوهرم در زندان است، مجبورم دو شیفت کار کنم و عملا باید فرصتی را هم که برای پیگیری پرونده همسرم از محل کار مرخصی می گیرم جبران شود. الان پسر بزرگ من نامزد دارد و باید اورا سر و سامان بدهیم اما من به تنهایی از پس این کار برنمی آیم. پسر دوم من هم در دانشگاه قبول شده است و مشکل تامین هزینه تحصیل او هم اضافه شده است. جای اسانلو در بین زندانیان عادی نیست. بر اساس اظهارات همسرم زندانیان عادی در آنجا بروی همدیگر چاقو می‌کشند و نزاع‌های خطرناکی رخ می دهد. آنجا اغلب افراد سیگار می کشند و تهویه مناسب هم وجود ندارد، بلکه هوا داخل اتاق‌ها از طریق پنجره‌های زیر سقف‌ها جا به جا می‌شود. همچنین از ساعت ۲ بعد از ظهر به این طرف هم کسی نمی تواند از هواخوری استفاده کند. دود سیگار برای قلب، ریه و چشم منصور مضر است.

لمان و فرانسه: ایران به ماجراجویی اتمی خود پایان دهد

آلمان و فرانسه: ایران به ماجراجویی اتمی خود پایان دهد

آلمان و فرانسه از تصويب قطعنامه چهارم شورای امنيت سازمان ملل عليه ايران استقبال کردند و از این کشور خواستند تا خواست جامعه جهانی درباره پرونده هسته ای خود را اجرا کند.فرانک والتر اشتاين ماير، وزير امور خارجه آلمان، روز يکشنبه در واکنش به تصویب قطعنامه چهارم شورای امنیت سازمان ملل متحد علیه ایران، تصويب اين قطعنامه را نشانه «ادامه اتحاد جامعه جهانی» خواند و گفت: «ايران بايد سرانجام به ماجراجويی هسته ای خود پایان دهد.»وزارت امور خارجه فرانسه هم با انتشار بيانيه ای، ضمن استقبال از تصويب این قطعنامه، از اين کشور خواست با متوقف کردن برنامه های حساس هسته ای خود «راه مذاکره را انتخاب کند» و در مورد این برنامه «شفاف» باشد.در اين بيانيه همچنين آمده است: در صورتی که ايران «به تعهدات بين المللی خود عمل نکند»، فرانسه درباره همکاری با متحدان خود در مورد تحريم های بيشتر به منظور «افزايش فشار بر ايران»، مصمم است.به دنبال سرپيچی ايران از اجرای درخواست های قطعنامه سوم شورای امنیت سازمان ملل متحد درباره پرونده هسته ای خود، شورای امنيت روز شنبه به اتفاق آرا، قطعنامه ديگری عليه ايران تصويب کرد و بار ديگر از تهران خواست فعاليت های مربوط به غنی سازی اورانيوم را به حال تعليق در آورد.
وزارت امور خارجه فرانسه ضمن استقبال از تصويب قطعنامه عليه ايران، از تهران خواست با متوقف کردن برنامه های حساس هسته ای خود «راه مذاکره را انتخاب کند» و در مورد برنامه اتمی اش «شفاف» باشد.
در قطعنامه چهارم، تحريم های تازه ای عليه ايران تعين نشده بلکه از ايران خواسته شده است «بی درنگ و بدون تاخير تعهدات خود در قبال شورای امنيت [ براساس قطعنامه های مرتبط سازمان ملل متحد] و شورای حکام آژانس بين المللی انرژی اتمی را به اجرا بگذارد.»قطعنامه چهارم شورای امنيت سازمان ملل متحد، پس از انتشار گزارش محمد البرادعی، مدير کل آژانس بين المللی انرژی اتمی، تصويب شد.مدیر کل آژانس روز اول مهرماه در افتتاحيه نشست شورای حکام آژانس در وين گفت: «غير ممکن است که بتوان تضمين داد ايران فعاليت های هسته ای خود را مخفی نمی کند، مگر اينکه اجازه بازرسی های وسيع داده شود و پاسخ اتهام های مطرح شده درباره گذشته برنامه اتمی تهران دريافت شود.»جامعه جهانی طی سه سال گذشته با تصويب چهار قطعنامه از ايران خواسته است که غنی سازی اوارنيوم را متوقف کند و به سوالات بازرسان آژانس بين المللی انرژی اتمی پاسخ دهد.اما ايران غنی سازی اورانيوم را حق قانونی خود می داند و می گويد برای تهيه سوخت نيروگاه هسته ای بوشهر و نيروگاه هايی که در دست ساخت دارد، نياز به غنی سازی اوارنيوم دارد تا برای تهيه سوخت نيازمند کشور های ديگر نباشد.
ايران از سه سال پيش تاکنون، توسعه غنی سازی اورانيم که کاربرد دوگانه صلح آميز و نظامی دارد را گسترش داده است.واکنش ايرانايران همزمان با تصويب قطعنامه چهارم با انتشار بيانيه ای که در محل شورای امنيت سازمان ملل متحد در اختيار اعضای این سازمان قرار گرفت، قطعنامه ۱۸۳۵ (قطعنامه چهارم) را «غير قانونی و غير قابل توجيه» خواند.در متن بيانيه رسمی ايران آمده است: «دخالت شورای امنيت در رابطه با برنامه هسته اي صلح آميز جمهوری اسلامی ايران و اقدامات اين شورا در اين خصوص نه تنها غير منصفانه و سياسی است، بلکه کاملا فاقد هر گونه مبنای حقوقی و منطقی است.» ايران در بخش ديگری از اين بيانيه تاکيد کرده است: «همان گونه که کرارا و در مناسبت های مختلف تاکيد کرده ايم و همان گونه که حقايق مسلم موجود نيز به خوبی گواهی مي دهد، برنامه هسته ای جمهوری اسلامی ايران کاملا صلح آميز بوده است و صلح آميز باقی خواهد ماند.»آمريکا و اسرائيل، ايران را به تلاش برای توليد سلاح هسته ای در پوشش برنامه صلح آميز هسته ای خود متهم می کنند. اما ايران همواره اين اتهام را رد و هدف از برنامه هسته ای خود را توليد برق عنوان می کند.در واکنش به صدور اين قطعنامه و همچنين گزارش انتقادی آژانس بين المللی انرژی اتمی از ايران، علی لاريجانی، رييس مجلس شورای اسلامی، روز يکشنبه از رفتار آژانس و آنچه که «چرخش سياسی اعضای گروه پنج به علاوه يک در پيگيری قطعنامه عليه ايران» ناميد، انتقاد کرد.
وی گفت: «اين گونه رفتار، نقش مذاکرات را به نوعی بازيگری سبک سرانه تقليل داده است که شايد نياز باشد درباره ادامه اين تفنن سياسی آنان، تصميم ديگری گرفته شود.»
آقای لاريجانی اقدام کشورهای عضو گروه پنج به علاوه يک را « چرخش موذيانه» ناميد که به گفته او، پيگير صدور « قطعنامه بی منطق ديگری» عليه ايران بوده اند.ايران همچنين تا کنون به بسته پيشنهادی کشور های آمريکا، روسيه، بريتانيا، فرانسه، چين و آلمان، موسوم به کشور های ۵+۱ پاسخ نداده است.اين کشور ها در پی سرپيچی ايران از خواست قطعنامه سوم شورای امنيت سازمان ملل و به منظور تشويق ايران به توقف غنی سازی در قبال کمک های سياسی، اقتصادی و علمی، خواستار توقف غنی سازی از سوی ایران شدند. اما ايران تاکنون پاسخ روشنی به اين بسته پيشنهادی نداده است.

سه تجمع مقابل مجلس

سه تجمع مقابل مجلس

فارس: معلمان ديپلم حق التدريسي، شركت كنندگان در آزمون فراگير كارشناسي ارشد پيام نور و تعدادي از جانبازان صبح امروز مقابل مجلس تجمع كردند. جمعي از معلمان ديپلم حق التدريسي استان لرستان صبح امروز با تجمع مقابل مجلس خواستار استخدام در وزارت آموزش و پرورش شدند. معلمان تجمع كننده همچنين خواستار ملاقات با نمايندگان استان خود و رسيدگي به مشكلات خود هستند. تعدادي از شركت كنندگان در آزمون فراگير كارشناسي ارشد پيام نور نيز مقابل مجلس تجمع كردند. اين عده از تجمع كنندگان مدعي شدند كه به رقم شركت در آزمون كارشناسي ارشد پيام نور يا قبول نشده و يا به صورت مشروط قبول شده‌اند و كارنامه‌اي هم به آنها داده نمي‌شود. همچنين تعدادي از جانبازان زير 25 درصد استان كرمانشاه با تجمع مقابل مجلس تاكيد دارند كه مقرري كه به آنها تعلق مي‌گرفت، قطع شده است.

کارگران ایران خودرو در آستانه بزرگترین اجتماع کارگران

کارگران ایران خودرو در آستانه بزرگترین اجتماع کارگران
برای رسیدن به خواسته های خود نه فریب می خوریم و نه کوتاه می آیم
يکشنبه ۷ مهر ۱۳۸۷ - ۲۸ سپتامبر ۲۰۰۸
ما فریب نمی خوریم واجازه نمی دهیم اجتماع ما کارگران کلاه تبلیغاتی برای دیگران باشد ما روی خواسته های تصویب شده ۱۰ تیر می ایستیم و کوتاه هم نمی آیم.اولین خواست ما خروج نیروهای نظامی و حراست از سالنها می باشد تا زمانی که جوپادگانی در شرکت حاکم است کارگران نمی توانند حرفهای خود را بزنند.دوم خواست اساسی ما ایجاد تشکل آزاد و مستقل است.
آگاهی اتحاد وتشکل رمز پیروزی ماستهر گونه اخراج کارگران را محکوم می کنیمامنیت شغلی حق مسلم هر کارگر استدوستان و همکاران گرامیبنابر گزارشهای رسیده مدیریت تصمیم گرفته است که در آستانه عید فطر به یکی ازقول داده در اعتصاب 10 تیر وفا کرده و با برگزاری یک اجتماع بزرگ به 10 هزار نفر از کارگران ارتقاء شغلی که یکی از خواسته ای اصلی ما کارگران برای افزایش حقوق ها بود بدهد.ما تصمیم مدیریت را به فال نیک گرفته وخواهان بر آروده ساختن این تصمیم هستیم .ولی در این مورد سوال می کنیم چرا برای 10 هزار نفرآیا مگر ایران خودرو فقط 10 هزارنفر کارگر دارد پس بقیه هیچی حقی در این افزایش حقوق ندارندنه دوستان افزایش حقوق باید شامل همه کارکنان ایران خودرو چه کارگر و چه کارمند چه رسمی و چه غیر رسمی و چه پیمانکار وچه روز مزد هستند شود.همانطوریکه اطلاع دارید کارگران شرکتهای پیمانکاری و روزمزد گروه شغلی ندارند پس چطوری می توانند ارتقاء شغلی بگیرند .نه دوستان ما خواستهای خودمان را در 10 تیر اعلام کرده و روی آنها پافشاری می کنیم اعتصاب ما فقط برای ارتقائ یک گروه شغلی نبودما فریب نمی خوریم واجازه نمی دهیم اجتماع ما کارگران کلاه تبلیغاتی برای دیگران باشد ما روی خواسته های تصویب شده ۱۰ تیر می ایستیم و کوتاه هم نمی آیم.اولین خواست ما خروج نیروهای نظامی و حراست از سالنها می باشد تا زمانی که جوپادگانی در شرکت حاکم است کارگران نمی توانند حرفهای خود را بزنند.دوم خواست اساسی ما ایجاد تشکل آزاد و مستقل است. دوستان تا ما تشکل نداشته باشیم نمی توانیم حرفهای خودرا بزنیم و کسی هم به حرفهای تک تک ما توجه نخواهد کرد واگر کسی هم حرف زد کارش با حراست است ولی تشکل می تواند به نمایندگی از ما کارگر ان هم حرف بزند و هم در رسیدن به خواسته یمان به ما کمک کندما از مدیریت می پرسیم چرا اجازه برگزاری انتخابات را نمی دهد طبق کدام قانون ایجاد تشکل برای بیش از 45 هزار کارگر غیر قانونی استآقای باقری معاون منابع انسانی شرکت می گوید.کارگران برای بیان خواسته هایشان از مجرای قانونی استفاده کنندما می پرسیم آقای باقری مجرای قانونی کدام استدر شرکتها و کارخانجات کارگران فقط از طریق تشکلهای خود می توانند حرفهای خودرا بزنند ما خواهان ایجاد تشکل هستیم و آقای باقری باید در این اجتماع به ما بگوید چرا جلو ایجاد تشکل را گرفته است.سومین خواسته اصلی ما امنیت شغلی است. وجود شرکتهای پیمانکاری و وجود قرار دادهای موقت امنیت شغلی ما را تهدید می کند ما هیچ امنیت شغلی نداریم روزانه دهها تن از دوستان کارگر به بهانه های مختلف اخراج می شوند.به این وضعیت باید خاتمه داده شود شرکتهای پیمانکاری باید منحل شوند.کارگران اخراجی باید سر کار برگردند و همه کارگران قراردادی استخدام شوند.دوستان و همکاران گرامیما یکبار دیگر اهم خواستهای خودمان راکه در اعتصاب 10 تیر آن را تصویب کرده ایم اعلام می کنیم و به مدیریت می گویم ما فریب ارتقاء یک گروه شغلی را نمی خوریم ما خواهان بر آورده ساختن خواسته های خود هستیم.که در اعتصاب 10 تیر اعلام کردیمخواستهای کارگران ایران خودرودر1- ازادي تشکلهاي کارگري عدم ورود حراست به سالنها2- لغو اضافه کاري اجباري و برداشتن سقف اضافه کار عادي3- افزايش حق آکورد ( حق بهره وري4-افزايش حقوقها متناسب با افزايش قيمتها درکشور5-بازگشت کارگران اخراجی ولغو قرار دادهاي موقت و استخدام رسمي کارگران6-جلو گيري از گسترش شرکتهاي پيمانکاري و انتقال کارگران آن به خود شرکت7- شرکت نمايندگان کارگران در کميته مشاعل طبق بندي8-شرکت نمايندگان کارگران در کميته تشخيص کارهاي سخت و زيان آور9- کاهش فشار کاري با استخدام نيروهاي جديد10- آزادی تحصیل ولغو بخشنامه محدویت ادامه تحصیل

چهارمین قطعنامه شورای امنیت علیه ایران تصویب شد

چهارمین قطعنامه شورای امنیت علیه ایران تصویب شد
راه حل های البرادعی برای چالش هسته ای ایران
يکشنبه ۷ مهر ۱۳۸۷ - ۲۸ سپتامبر ۲۰۰۸

بی بی سی - شورای امنیت سازمان ملل شنبه بعد از ظهر به اتفاق آراء قطعنامه دیگری را تصویب کرده است که ایران را ترغیب می کند بخش های حساس برنامه اتمی اش را معلق کند.هرچند این قطعنامه برخلاف میل واشنگتن حاوی تحریم های تازه ای علیه ایران نیست، اما آمریکا آن را به عنوان نشانه اتحاد بین المللی علیه برنامه اتمی ایران تعبیر کرده است. قطعنامه ۱۸۳۵ از ایران می خواهد "به طور کامل و بدون معطلی به تعهدات خود (براساس قطعنامه های مرتبط سازمان ملل) عمل کرده و درخواست های شورای حکام آژانس بین المللی انرژی اتمی را اجرا کند." قطعنامه از ایران می خواهد سه قطعنامه پیشین شورای امنیت را هرچه سریعتر اجرا کند. این رای گیری فورا پس از توافق روز جمعه آمریکا و روسیه برای پی گرفتن تلاش های شورای امنیت در محکومیت برنامه اتمی ایران انجام شد. زلمی خلیلزاد سفیر آمریکا در سازمان ملل فورا از تصویب این قطعنامه توسط کلیه 15 عضو شورای امنیت استقبال کرد.وی گفت "این نشان می دهد که جامعه بین المللی بر سر این موضوع متحد است و اینکه ایران باید همکاری کند".این درحالی است که ایران برداشت متفاوتی از این قطعنامه ها دارد و آن را ناشی از "فشار چند کشور معدود غربی" بر سازمان های بین المللی می داند. آقای خلیلزاد تاکید کرد که رویارویی بر سر برنامه اتمی ایران باید "از طریق دیپلماسی و رویکرد دو وجهی" شامل مشوق های اقتصادی توسط شش قدرت (اعضای دائم شورای امنیت و آلمان) و تحریم ها حل شود. قطعنامه 1835 همچنین بر "تعهد شورا نسبت به یافتن راه حلی مبتنی بر مذاکره برای مساله اتمی ایران" تاکید می کند و از "رویکرد دو وجهی" بریتانیا، چین، فرانسه، آلمان، روسیه و آمریکا استقبال می کند. آمریکا و متحدان اروپایی آن خواستار تصویب دور تازه ای از تحریم ها علیه ایران بودند اما با مقاومت چین و به خصوص روسیه روبرو شدند. واکنش ایراننمایندگی ایران در سازمان ملل فورا این قطعنامه را به عنوان اقدامی "ناموجه و غیرسازنده" رد کرد و گفت که ایران همچنان مصمم است حق "غیرقابل انکار خود در استفاده صلح آمیز از فناوری هسته ای" را به کار گیرد. ویتالی چورکین سفیر روسیه در سازمان ملل اشاره کرده که قطعنامه تازه بار دیگر تاکید می کند که کشمکش بر سر برنامه اتمی ایران باید از طریق دیپلماسی حل شود. وی گفت قطعنامه های قبلی با دقت تنظیم شده تا "از هرگونه راه حل نظامی برای مشکل پرهیز شود." مقام های ارشد غربی روز جمعه ابراز رضایت کرده بودند که توافق بر سر قطعنامه تازه به تهران نشان می دهد که فعالیت گروه 1+5 برای مهار برنامه اتمی ایران متوقف نشده است. کاندولیزا رایس وزیر خارجه آمریکا گفت که هدف این قطعنامه نشان دادن وحدت اعضای گروه 1+5 پس از بروز اختلاف با روسیه بر سر مناقشه گرجستان است. وی به رویتر گفت: "همچنین به ویژه مهم است که ایرانی ها تشخیص دهند که فرآیند کاری گروه پنج به علاوه یک همچنان به قوت خود باقی است." فرانک والتر اشتاین مایر، وزیر خارجه آلمان، نیز آن را ستود: "نگرانی من این بود که اگر یک اعلامیه مشترک تنظیم نمی کردیم، دولت ایران بیش از حد خوشحال می شد." محمود احمدی نژاد رئیس جمهور ایران روز پنجشنبه در نیویورک گفته بود که تهران باید توانایی تولید سوخت اتمی را داشته باشد زیرا نمی تواند برای تامین اورانیوم غنی شده بر دیگر کشورها تکیه کند. وی همچنین در سخنرانی روز چهارشنبه خود در مجمع عمومی سازمان ملل متحد هشدار داده بود که در مقابل "قدرتهای زورگو" که در تلاشند مانع از ادامه فعالیتهای هسته ای ایران شوند، مقاومت خواهد کرد. غرب مظنون است که ایران قصد دستیابی به ظرفیت ساخت سلاح های هسته ای را داشته باشد اما ایران با رد این مسئله تاکید دارد که برنامه اتمی اش کاملا صلح آمیز است. راه حلهای البرادعی برای چالش هستهای ایراندویچه وله: محمد البرادعی میگوید که چالش هستهای ایران با مذاکره مستقیم تهران و واشنگتن و درچارچوب یک طرح منطقهای قابل حل است.در همین حال، وزرای خارجه آلمان و چین گروه ۵+۱ را به رویکردی قاطع و واحد در پرونده هستهای فراخواندهاند.محمد البرادعی، مدیرکل آژانس بینالمللی انرژی اتمی آمریکا را به انجام مذاکرات مستقیم با جمهوری اسلامی فراخواند. او در مصاحبهای که امروز (جمعه ۲۶ ستپامبر) در روزنامه سراسری آلمانی «زود دویچه تسایتونگ» انتشار یافت، میگوید: «وقتی ایالات متحده با کره شمالی گفتوگو میکند، برای من قابل درک نیست که چرا مقامات آمریکا با جمهوری اسلامی وارد مذاکره نمیشوند.»البرادعی همچنین تأکید کرد که حل مناقشهی اتمی ایران تنها در چارچوب یک ساختار امنیتی جدید برای کل منطقه خاورمیانه ممکن است. به گفتهی او، تحقق این امر مستلزم آن است که نقش جمهوری اسلامی در منطقه، نقش دیگر کشورهای خاورمیانه و نیز مسئله برنامه اتمی اسرائیل مورد بحث و بررسی قرار گیرد. رئیس آژانس بینالمللی انرژی اتمی در این رابطه خاطرنشان ساخت: «اگر ما به دیپلماسی باور داریم، باید با دشمنان خود به گفتوگو بنشینیم و نه با دوستانمان. این اندیشه که میتوان کشورها را به شکلی مؤثر به انزوا کشاند، عملی نیست و در اکثر موارد، حاصل تلاشها عکس آن هدفی است که دنبال شده. به عقیده من تنها گزینه گفتوگو و مذاکره است.»البرادعی در مصاحبه با نشریهی آلمانی «زود دویچه تسایتونگ» همچنین ضمن رد گزینهی نظامی برای حل مناقشهی هستهای ایران تصریح کرد: «حملهای نظامی به ایران میتواند برنامهی غنیسازی اورانیوم را به تعویق اندازد، اما در عین حال کل خاورمیانه را به یک "گوی آتشین" بدل خواهد کرد.» مدیر کل آژانس اتمی همچنین در پاسخ به این سؤال که آیا آمریکا و اسرائیل میتوانند تحمل کنند که ایران به آستانهی تبدیلشدن به یک قدرت اتمی مجازی برسد، میگوید: «سؤال این است که آنها چه میتوانند بکنند. به غیر از مذاکره مستقیم چه گزینهای وجود دارد؟ مادام که ما تأسیسات اتمی ایران را تحت نظارت داریم، آنها نمیتوانند بمب اتم بسازند. ضمن این که هنوز مواد لازم را هم برای چنین بمبی ندارند که یک شبه به ساختن آن قادر شوند.»فراخوان چین و آلمان در همین حال وزیران خارجه آلمان و چین در دیداری که پنجشنبه (۲۵ سپتامبر) در حاشیه نشست مجمع عمومی سازمان ملل در نیویورک برگزار گردید، از اعضای گروه ۵+۱ خواستند که در ارتباط با پرونده هستهای ایران موضعی یکپارچه و قاطعانه نشان دهد.فرانک والتر اشتاینمایر، وزیر خارجه آلمان در حاشیه نشست مجمع عمومی سازمان ملل متحد در نیویورک با یانگ جیئچی، همتای چینی خود در بارهی پرونده هستهای ایران دیدار و گفتوگو کرد. وزیران خارجه آلمان و چین در پی لغو نشست گروه ۵+۱ که قرار بود روز گذشته (۲۵ سپتامبر) برگزار گردد، کشورهای عضو این گروه را به یکپارچگی در قبال جمهوری اسلامی فراخواندند.به گفته محافل دیپلماتیک، اشتاینمایر و جیئچی بر اهمیت فرمول "۳+۳" (آلمان، فرانسه و انگلیس از یکسو و سه کشور آمریکا، روسیه و چین از سوی دیگر) برای حل مناقشه اتمی ایران تأکید کردند. در این دیدار، اشتاینمایر بار دیگر نسبت به پیامدهای منفی تیرگی روابط میان واشنگتن و مسکو هشدار داد.آمریکا و روسیه در پی لغو نشست گروه ۵+۱ در نیویورک اعلام کردهان د که علیرغم تنش های موجود قصد دارند بحث و مشورت های فیمابین را در ارتباط با پرنده هسته ای ایران ادامه دهند، اما هنوز مشخص نیست که این گفت وگوها در چه سطحی انجام خواند گرفت.

البرادعی: رژیم تهران بدنبال سلاح اتمی است

البرادعی: رژیم تهران بدنبال سلاح اتمی است

رژیم تهران می خواهد با تولید بمب اتم امنیت خود را افزایش داده و تبدیل به یک قدرت بزرگ منطقه ای شود. این نخستین بار است که البرادعی به صراحت از قصد جمهوری اسلامی برای تولید سلاح هسته ای سخن می گوید.
سایت عصر ایران: روزنامه "زود دویچه سایتونگ" آلمان با انتشار مصاحبه خود با محمد البرادعی مدیر کل آژانس بین المللی انرژی اتمی از قول این دیپلمات مصری مدعی شد که رژیم تهران در راه دست یابی به قابلیت تولید سلاح هسته ای گام بر می دارد.
این روزنامه به نقل از البرادعی نوشت رژیم تهران می خواهد در زمره حکومتهايی باشد که می توانند سلاح هسته ای تولید کنند. رژیم تهران می خواهد این امکان و قابلیت را داشته باشد تا هر زمان که اراده کرد بتواند ظرف مدت زمان کوتاهی بمب اتمی تولید کند.
البرادعی که در گزارش اخیر خود حتی موضوع فناوری موشکی رژیم تهران را نیز مورد توجه قرار داده است در باره انگیزه این رژیم از تولید بمب اتم افزود رژیم تهران می خواهد با تولید بمب اتم امنیت خود را افزایش داده و تبدیل به یک قدرت بزرگ منطقه ای شود چرا که ما در دنیایی زندگی می کنیم که داشتن بمب اتم در حکم قدرت و پرستیژ بین المللی است.
البرادعی نخستین بار است که به صراحت از قصد رژیم تهران برای تولید سلاح هسته ای سخن می گوید؛ این دیپلمات مصری همواره به ایراد اظهارات دوپهلو و غیر صریح شهره بوده است.
پیش از این البرادعی بارها گفته بود هیچ دلیلی که نشان دهنده انحراف رژیم تهران به سوی سلاح هسته ای باشد، وجود ندارد

«توافق بر سر پیش نویس قطعنامه جدید علیه ایران»

توافق بر سر پیش نویس قطعنامه جدید علیه ایران»

سرگئی لاوروف، وزير امور خارجه روسيه، روز جمعه گفت: کشورهای ۱+۵ بر سر پيش نويس قطعنامه جديد شورای امنيت عليه ایران به توافق دست يافته اند.
جان ساور، سفير بريتانيا در سازمان ملل متحد، نيز گفته است: آمريکا و روسيه بر سر تصويب قطعنامه تازه ای عليه ايران به توافق رسيده اند.
در همين زمينه خبرگزاری فرانسه به نقل از يک ديپلمات آلمانی گزارش داده است که در نشست غير منتظره وزيران امور خارجه کشورهای فرانسه، بريتانيا، روسيه، چين و آمريکا همراه با آلمان، کشورهای موسوم به گروه ۱+۵، بر سر پيش نويس قطعنامه تازه عليه ايران توافق شده است.
ديويد ميليبند، وزير امور خارجه بريتانيا، نيز در اين زمينه گفت: اين پيش نويس روز جمعه به شورای امنيت سازمان ملل متحد ارائه خواهد شد.
در همين حال، ديپلمات های غربی می گويند: در پيش نويس قطعنامه جديد بر تحريم های تصويب شده در سه قطعنامه پيشين شورای امنيت عليه ايران تاکيد شده است تا از اين طريق نشان داده شود که روند صدور قطعنامه ها علیه جمهوری اسلامی متوقف نشده و تهران بايد این قطعنامه ها را اجرا کند.
به گزارش خبرگزاری آسوشيتدپرس، قطعنامه جديد تحريم های جديدی را در بر نخواهد داشت، اما بيانيه قاطعی عليه اقدامات ايران در ناديده گرفتن در خواست های بين المللی خواهد بود.
به گزارش خبرگزاری فرانسه، سرگئی لاوروف نيز در این باره گفت:«قصد ما اين است که همه تصميم های اتخاذ شده قبلی را تاييد کنيم».
در همین زمینه، کاندولیزا رایس، وزیر امور خارجه آمریکا، روز جمعه گفت: قطعنامه جدید حاوی تحریم های تازه ای علیه ایران نیست، بلکه نشان دهنده یکپارچگی جامعه جامعه جهانی بر سر مناقشه هسته ای ایران است.
کاندولیزا رایس، وزیر امور خارجه آمریکا، می گوید قطعنامه جدید نشان دهنده اتحاد قدرت های جهانی در قبال برنامه هسته ای ایران است.
خانم رایس در گفت وگو با خبرگزاری رویترز گفت: این نکته اهمیت دارد که ایران بداند که گروه ۱+۵ متحد است.
در حالی که فرانسه، بریتانیا، آمریکا و آلمان به دلیل خودداری ایران از توقف فعالیت های مربوط به غنی سازی خواهان تشدید تحریم ها علیه تهران هستند، چین و روسیه مخالف چنین اقدامی هستند.
پيشتر قرار بود که وزيران امور خارجه کشورهای فرانسه، بريتانيا، آمريکا، چين و روسيه همراه با آلمان، کشورهای موسوم به گروه ۱+۵، در حاشيه نشست مجمع عمومی سازمان ملل متحد در روز پنجشنبه، درباره تشديد تحريم ها عليه ايران به مذاکره بپردازند.
اما روسيه روز سه شنبه در بيانيه ای اعلام کرده بود که ضرورتی برای برگزاری اين نشست نمی بيند.
وزارت امور خارجه روسيه در اين بيانيه تصريح کرده بود: «هيچ آتشی را نمی بينيم که ما را ملزم کند در خلال يک هفته پر کار در مجمع عمومی سازمان ملل، همه چيز را کنار بگذاريم و به مذاکره درباره برنامه هسته ای ايران بپردازيم.»
اين در حالی بود که وزيران امور خارجه ايالات متحده و روسيه در ديدار روز چهارشنبه خود در نيويورک، بر تداوم همکاری‌ های مشترک در حل مسئله هسته‌ای ايران تاکيد کرده بودند.
يک مقام ارشد وزارت امور خارجه آمريکا پس از ديدار روز چهارشنبه کاندوليزا رايس و سرگئی لاوروف که نخستین ديدار رو در روی آنها پس از مناقشه قفقاز بود، اعلام کرد که هر دو قدرت، همکاری‌های خود را برای تحت کنترل در آوردن برنامه هسته‌ای ايران و کره شمالی ادامه خواهند داد.
سرگئی لاوروف پس از ديدار با خانم رايس گفته بود: به رغم اختلاف نظرهای موجود، اهداف روسيه و آمريکا در حل مسئله هسته‌ای ايران و کره شمالی تغيير نکرده است.
وی در پاسخ به سؤالی درباره ديدار روز چهارشنبه اش با کاندوليزا رايس گفته بود: «در اين ديدار برنامه هسته‌ای ايران و اوضاع پيرامون مسئله هسته‌ای کره شمالی را بررسی کرديم و در هر دو مورد اهداف ما تغيير نکرده ‌است.»
شورای امنيت سازمان ملل از سال ۲۰۰۶ تاکنون، سه قطعنامه عليه ايران تصويب کرده است. در اين قطعنامه ها از ايران خواسته شده است که غنی سازی اورانيوم را متوقف کرده و به سوالات بازرسان آژانس بين المللی انرژی هسته ای پاسخ دهد.
ايران اما غنی سازی اورانيوم را بر اساس قوانين بين المللی حق خود می داند و اعلام کرده است که حاضر به متوقف کردن اين فعاليت ها نيست.
غنی سازی اورانيوم کاربرد دوگانه در توليد سوخت نيروگاه های اتمی و همچنين توليد سلاح اتمی دارد و ايران هدف خود از غنی سازی را تامين سوخت نيروگاه بوشهر و نيروگاه هايی که ساخت آنها را در برنامه دارد عنوان کرده است.

اعتراض های گسترده کارگری در استان خوزستان

اعتراض های گسترده کارگری در استان خوزستان

در روزهای اخیر، اعتراض های کارگری در برخی از نقاط استان خوزستان صورت گرفته است. در این زمینه، می توان به اعتصاب کارگران شرکت نیشکر هفت تپه اشاره کرد.
کارگران شرکت نيشکر هفت تپه، در استان خوزستان، از روز سوم مهر ماه، در اعتراض به پرداخت نشدن دو ماه حقوق و مزايای خود، دست به اعتصاب زده اند.
کارگران اعتصابی همچنين خواسته های ديگری همچون افزايش حق مسکن، حق بدی آب و هوا و حق غذا داشته اند که به گفته فعالان کارگری در هفت تپه، با موافقت مسئولان شرکت مواجه شده است.
کوروش، يکی از کارگران شرکت نيشکر هفت تپه، در اين مورد به « راديو فردا» گفت که مسئولان شرکت در پی مذاکرات روز پنجشنبه با نمايندگان کارگران، با تحقق مسايل اخير موافقت کرده اند.
به گفته او، بر اين اساس، حق مسکن کارگران به ۱۳ هزار تومان و حق بدی آب و هوا به ۴۲ هزار تومان افزايش يافته است.
کارگران شرکت نیشکر هفت تپه در تدارک برگزاری مجمع عمومی سندیکای کارگران برای راه اندازی دوباره آن هستند.
کوروش افزود: قرار بود اين توافق ها به صورت کتبی اعلام شود که تاکنون اين اقدام انجام نشده است و کارگران منتظر تحقق وعده مسئولان شرکت هستند.
او همچنین گفت که اعتصاب تا زمانی که حقوق معوقه کارگران پرداخت نشود، ادامه خواهد یافت.
پيش از اين نيز پرداخت حقوق و مزايای ۳۵۰۰ کارگر شرکت نيشکر هفت تپه به تعويق افتاده بود.
اين شرکت همراه با ساير کارخانه های نيشکر در ايران به دليل واردات بی رويه شکر و عدم جلوگيری از آن توسط دولت، با مشکلات گسترده اقتصادی مواجه شده اند؛ مشکلاتی که موجب شده است تا هزاران کارگر اين کارخانه ها و همچنين هزاران کارگر کارخانه های وابسته به صنعت شکر در ايران برای ماه ها حقوق خود را دريافت نکنند.
به همين دليل، هزاران کارگر شرکت نيشکر هفت تپه در دو سال گذشته، بارها اقدام به اعتصاب کرده اند تا حقوق معوقه شان را دريافت کنند.
در عين حال، کارگران اين شرکت در اعتصاب های گذشته خود دولت را به دليل چشم بر هم گذاشتن بر روی فعاليت مافيای شکر مورد انتقاد قرار دادند.
تلاش برای راه اندازی دوباره سنديکای کارگران هفت تپه
همزمان، کارگران شرکت نيشکر هفت تپه در تدارک برگزاری مجمع عمومی سندیکای کارگران این شرکت به منظور راه اندازی دوباره آن هستند که فعاليت آن در ماه های نخست پس از پيروزی انقلاب سال ۱۳۵۷ به حال تعليق در آمد.
بين ۸۰۰ تا ۱۲۰۰ کارگر کارخانه کاغذسازی پارس روز سوم مهر ماه در مقابل فرمانداری شوش دست به تجمع زدند و خواستار رسيدگی مسئولان به مشکلات خود شدند.
کوروش در این زمینه گفت: در دو سال گذشته، يک شورای فرمايشی وجود داشت که نماينده کارگران نبود و به همين دليل از سوی کارگران منحل اعلام شد.
اين کارگر شرکت نيشکر هفت تپه افزود: اين اقدام پس از نظر موافق بيش از دو هزار کارگر اين شرکت انجام گرفت و درعين حال، آنان خواستار راه اندازی دوباره سنديکای کارگران شدند.
وی اضافه کرد: قرار است انتخابات نمايدگان سنديکا به زودی انجام شود.
اين در حالی است که مسئولان اداره کار و وزارت اطلاعات در استان خوزستان بارها با راه اندازی دوباره اين سنديکا مخالفت کرده اند.
اما به گفته کوروش، اين موضوع تنها در صلاحيت کارگران است که در مورد آينده خود و تشکل صنفی شان تصميم بگيرند.
همزمان، فعالان کارگر اعلام کردند که کارگران کاغذسازی پارس در شوش، که مواد اوليه خود را از نيشکر هفت تپه تهيه می کرد، و اکنون به دليل تعطيلی اين واحد، مواد اوليه آن تامين نمی شود، اقدام به اعتراض کرده اند.
کوروش با تاييد اين اعتراض گفت که به کارگران گفته شده است که کارخانه کاغذسازی پارس برای دو ماه تعطيل خواهد بود و اين در حالی است که آنان سه ماه است که حقوق و مزايای خود را دريافت نکرده اند.
به گفته او، بين ۸۰۰ تا ۱۲۰۰ کارگر اين کارخانه روز سوم مهر ماه در مقابل فرمانداری شوش دست به تجمع زدند و خواستار رسيدگی مسئولان به مشکلات خود شدند.
کوروش همچنين گفت که اعتراض کارگران در روز پنجشنبه نيز ادامه داشت.
اعتصاب ۱۷۰۰ راننده و کاميوندار در خوزستان
پيش از اين، و در روزهای اخير، صدها تن از رانندگان و کاميونداران در مرکز استان خوزستان اقدام به اعتصاب کرده اند.
اين اعتصاب از حمايت سنديکای کارگران شرکت واحد اتوبوس رانی تهران و حومه برخوردار شده است.
در گزارش های غير رسمی در خصوص اين اعتصاب که انعکاسی در رسانه های ايران نداشته است، گفته می شود که حدود ۱۷۰۰ تن از اعتصاب کنندگان در روزهای گذشته با به صف کردن کاميون های خود در جاده سه راه خرمشهر به مسير پايانه حمل و نقل اهواز به طول تقريباً سه کيلومتر، خواستار تحقق مطالبات صنفی خود شدند.
حدود ۱۷۰۰ تن از اعتصاب کنندگان در روزهای گذشته با به صف کردن کاميون های خود در جاده سه راه خرمشهر به مسير پايانه حمل و نقل اهواز به طول تقريباً سه کيلومتر، خواستار تحقق مطالبات صنفی خود شدند.
خواسته های صنفی رانندگان و کاميونداران اعتصابی حذف دلالان در واگذاری بار به رانندگان و کاميونداران و راه اندازی سنديکای رانندگان و کاميونداران اهواز که فعاليت آن از يک سال پيش توسط وزارت کار و امور اجتماعی به حال تعليق در آمده است، از جمله خواسته های اعتصابيون است.
ديگر خواسته های صنفی معترضين، ايجاد سيستم يکپارچه امنيتی در جاده ها، برقراری خوابگاه ها و سرويس های بهداشتی برای رانندگان در محل پايانه حمل و نقل اهواز و اعمال نظارت دقيق و مناسب در فعاليت های پايانه ها و باربری ها از سوی وزرات راه و ترابری است.
مجتبی گهستونی، روزنامه نگار در اهواز، اين موضوع را که اعتصاب رانندگان و کاميونداران مشکلاتی را در صنعت حمل و نقل به وجود آورده است، مورد تاييد قرار داد.
وی با اشاره به اهميت اقتصادی و تجاری استان خوزستان در ايران، از جمله داشتن مرزی طولانی با عراق و قرار داشتن دو پايانه صادراتی در اين استان، گفت که طبيعی است با اين اعتصاب، روند کار حمل و نقل در خوزستان با مشکل مواجه شود.
آيا مسئولان استان خوزستان در جهت مذاکره با کاميونداران و رانندگان معترض ديدار و گفت و گو کرده اند؟
مجتبی گهستونی پاسخ داد که مسئولان خواستار ديدار با نمايندگان معترضين شده اند، زيرا به گفته آنان، خواسته های کاميونداران و رانندگان معترض به گونه ای نيست که قابل حل نباشد.
اعتصاب ۱۷۰۰ راننده و کاميوندار در اهواز، آخرين مورد از اعتراض ها و اعتصاب هايی است که در ماه های اخير در واحدهای صنعتی استان خوزستان صورت گرفته اند.
آقای گهستونی دليل اين اعتراض ها و اعتصاب ها را ورشکستگی واحدهای صنعتی مانند شرکت کشت و صنعت نيشکر هفت تپه و ناتوانی در پرداخت دستمزد کارگران دانست و گفت: « در صورت همدلی مسئولان استان اين گونه مشکلات قابل حل هستند که به نوبه خود فشارهای اقتصادی و روحی بر کارگران و فقر در خوزستان را از بين خواهد برد.»
بازداشت چند تن از راننده ها و کاميونداران اعتصابی
در همین حال، ابوالفضل عابدينی، روزنامه نگار در اهواز، به « راديو فردا» گفت : ماموران نيروی انتظامی جمهوری اسلامی ايران روز پنجشنبه چند تن از رانندگان و کاميونداران اعتصابی در استان خوزستان را بازداشت کردند.
وی شمار بازداشتی ها را حدود پنج نفر اعلام کرد و افزود: « ماموران نيروی انتظامی همچنين پلاکاردهای رانندگان و کاميونداران را که خواسته های خود را بر روی آنها نوشته بودند، جمع کردند».
به گفته اين روزنامه نگار در اهواز، اين اقدام نيروی انتظامی موجب شد که شماری در حدود ۲۰ درصد اعتصابيون دست از اعتصاب بکشند. اما سايرين گفته اند که اعتصاب را ادامه می دهند
اين در حالی است که هيچ منبع خبری مستقلی تاکنون اين خبر را تاييد نکرده است

زهرای 11 ساله با چراغ سبز قانون، به حجله مرگ فرستاده شد

زهرای 11 ساله با چراغ سبز قانون، به حجله مرگ فرستاده شد

تعییر برای برابری، مریم حسین خواه : زهرا فقط 11 سال داشت. 11 سال و هزار آرزو. می خواست "درس بخواند، روزنامه نگار شود و از دخترهای بدبخت دفاع کند". به هیچ کدام از آرزوهایش نرسید. پدرش می خواست به مردی 35 ساله شوهرش دهد . دخترک تنها بود و بی پناه. مخالفت که کرد کتک خورد، بیشتر از همیشه، طاقتش که تمام شد خودش را کشت. با قرص برنج.چند روز پیش از خودکشی زهرا مادرش خبردار شده بود که می خواهند دخترش را شوهر دهند، یکی از همسایه ها خبرش کرده بود تا شاید بشود جلوی فاجعه را گرفت."تلفن زدم به مغازه پدربزرگش، التماسش کردم که با لیلا این کار را نکنند، که زندگی اش را خراب نکنند. گفتم خودم می آیم و می برمش. خودم خرجش را می دهم. به حرفم گوش نکرد. گفت دختر باید برود خانه شوهر چند سال اینور و آنورش چه فرقی می کند."اینها را لیلا می گوید. زن 35 ساله ای که هنوز باور نمی کند دخترک 11 ساله اش خودش را کشته است. از شوهرش که جدا شد، مهریه و نفقه و جهاز و همه حق و حقوقش را بخشید و در عوض حضانت زهرا را گرفت. چند سال بعد وقتی برای 8 میلیون تومان بدهی به زندان افتاد زهرا را به خانواده پدرش دادند و دخترک در تمام این چهار سال اجازه یک تماس تلفنی با مادرش را نداشت:"زندانی که شدم هشت ماهی زهرا با من بود. هم زهرا و هم دختر دیگرم که شش ماه داشت. پا به پای من زندان را تحمل می کرد و دم برنمی آورد. یک بار که پدرش آمد ملاقاتش نرفت. اینقدر جیغ کشید و گریه کرد که زندانبان ها رضایت دادند و نبردندش برای ملاقات..می ترسید از پدرش. نمی خواست ببیندش. یک روز پدر همسر دومم آمد ملاقات و گفت زهرا را بده ببرم بیرون اسمش را بنویسم مدرسه. بچه را که بهشان دادم، یک هفته بعد فهمیدم او را پیش پدرش برده اند. توی زندان کاری از من برنمی آمد. حتی نمی گذاشتند با دخترم حرف بزنم. سه سال تمام از زهرا بی خبر بودم."چند ماه پیش بود که لیلا از زندان مرخصی گرفت تا بدهی هایش را قسط بندی کند. همه امیدش این بود که برای مهرماه زهرا را پیش خودش بیاورد. رفت شهرستان و دو اتاق کوچک در یک زیر زمین اجاره کرد تا با خیاطی خرج خودش و پسر 2 ساله اش که در زندان بدنیا آمده بود را بدهد.پدر کودکش وقتی که او زندان بود غیابی طلاقش داده بود. بهانه اش این بود که زنش زندانی است و نگفته بود که بخاطر ضمانت بدهی های من زندانی شده. نگفته بود که من فرار کرده ام او بخاطر من دارد تاوان می دهد. راهی هم برای اثبات این ادعاها نبود. هیچ کس را نداشت و باید روی پاهای خودش می ایستاد و همه چیز را دوباره می ساخت. مثل آن روزهایی که زهرا داشت می مرد و او با فروش کلیه اش دخترک را مداوا کرد و یک چرخ خیاطی خرید و دوباره سرپا شد:"هپاتیت A داشت. دکتر گفته بود اگر درمان نشود هپاتیت B می گیرد. پدرش چند ماهی می شد رفته بود و هیچ خبری ازش نداشتیم. هیچ کس هم نبود که کمکی بکند. کلیه ام را فروختم یک میلیون. پانصد هزارتومانش را دادم خرج بیمارستان زهرا. با بقیه اش چرخ و وسائل خیاطی خریدم و دستم دخترم را گرفتم و رفتم تهران."همه آن روزها گذشت، لیلا دوباره زندگی اش را ساخت. دوباره ازدواج کرد. یک دختر دیگر بدنیا آورد، چکهای شوهرش که او پشتش را امضا کرده بود برگشت خورد و دوتایی به زندان رفتند. شوهرش فرار کرد ولیلا ماند با همه بدهی ها و بالاخره توانست از آن زندان لعنتی بیاید بیرون و حالا همه فکر و ذکرش زهرا بود. اگر طلاق نامه ازدواج دومش را نمی گرفت شاید هیچ وقت نمی توانست زهرا را بدست آورد. هم زهرا را و هم دو کودکش دیگرش را. می دانست که اگر طلاق نامه نداشته باشد حضانت بچه ها را از او می گیرند. به هردری زد و بعد چند ماه طلاق نامه اش را گرفت تا بتواند سراغ زهرا برود.هنوز روبراه نشده بود که همسایه ها از اهواز زنگ زدند که دخترت در بیمارستان است. خودش را کشته.... شبانه راه افتاد و سه روز تمام بالای سر دخترش بود به جای تمام سه سالی که زهرا را ندیده بود. به جای تمام ماه ها و روزهایی که حسرت شنیدن صدایش را داشت. دخترک اما بهوش نیامد. معده اش از 24 ساعت قبل خودکشی خالی بود و سم "قرص برنج" به جانش نشسته بود.آخرین بار چند روز قبل از این اتفاق شوم بود که صدایش را شنیده بود. تلفن کرده بود و به جای همه حرفهایی که این سالها روی دلش مانده بود، التماس کرده بود که دیگر به پدربزرگ زنگ نزن:"بعد از تلفن تو من را اذیت می کنن. طاقتم تمام شده دیگر. بگذار هرکاری می خوان بکنن. شوهرم که دادن فرار می کنم و می آیم پیش تو."دردل هایش را بعدا نوشته بود. روی ورق پاره ای که بعد مرگ، در جیب لباسش پیدا کردند:"امیدوارم این نامه بدست مامان لیلا برسه و گرنه خیلی حرفهام که دوست داشتم بهش بگم، نگفته می مونه. مامانی خیلی دوستت دارم. می دونم با این کارم خیلی ناراحت می شی و غصه می خوری. اما اگه تو هم جای من بودی این کار را می کردی. شاید اگه اینجا بودی با هم این کار را می کردیم و اون دنیا با هم زندگی می کردیم. اینجا همه اش از من ایراد می گیرن. کتکم می زنن. بهم فحش می دن. نمی ذارن راحت باشم. حالا هم که می خوان شوهرم بدن. مگه من چند سالمه که اینقدر منو اذیت می کنن؟ دیروز عمو علی منو زد. بابا هیچی نگفت. طرف من را هم نگرفت.نمی ذارن با تو حرف بزنم. نمی ذارن پیشت بیام. خسته شدم. چقدر زور می گن. چقدر کتک می زنن. آخه مگه من خرم؟دلم می خواد درس بخونم و دکتر بشم، پاهاتو خوب کنم. ولی نه دلم می خواد مثل دوستت روزنامه نگار بشم و از دخترهای بدبخت مثل خودم، دفاع کنم. می دونم بعد از مردن من، تو آبروی اینها را می بری و پدرشونو درمیاری.غصه نخور من اونجا منتظرتم. فهمیدم برای من داداش آوردی، خوشحال شدم. ولی ناراحتم که ندیدمش. عسل دیگه باید مدرسه بره. مواظب اون باش. از اینکه تنها می شی ببخش. هیچ وقت تو و عسل و خوشبختی قبلمون را یادم نمی ره.دوستت دارم مامان توپولی."
پزشکی قانونی هم نوشته های زهرا را تایید می کند. بنا به گزارش پزشک قانونی اهواز و تهران آزمایشات انجام شده نشان دهنده شکنجه جسمی بوده و آثار شلاق یا شبیه آن روی بدن، ترکیدگی داخل لب بالا، کنده شدن قسمتی از موها، کبودی زیر ناخن پاها، خالی بودن معده که نشان دهنده شرایط سخت است، کبودی زیر چشم و کبودی پشت ساعد پا روی بدن زهرا مشاهده شده است.همسایه های پدر زهرا هم گواهی داده اند که بارها صدای ناله های او را زیر کتک پدر و عموها شنیده اند.با شکایت مادر زهرا، قاضی شعبه هفت کیفری اهواز علت خودکشی را فشار شدید روحی و روانی از سوی خانواده تشخیص داده و نوشته است:"با توجه به ضرب و شتم قرار گرفتن قبل از اقدام به خودکشی و نظریه قضات و مدعی العموم علت خودکشی شبه عمد(قتل) محسوب شده و نیاز به بررسی بیشتر داد و پدر متوفی تحت پیگرد قانونی است."دادگاه رسیدگی به خودکشی زهرا، ماه آینده تشکیل می شود. زهرا و زهراها اما هر روز در گوشه و کنار این مملکت خودکشی می کنند، به قتل می رسند و یا هر روز هزاربار مرگ را آرزو می کنند برای اینکه قوانین ما حداقل حقوقی انسانی را برای زنان درنظر نگرفته است.اگر بر اساس قانون سن ازدواج دختر 13 سال نبود و به پدر این اجازه داده نشده بود که قبل از 13 سالگی نیز بتواند با گرفتن سن رشد از دادگاه دخترش را شوهر دهد، شاید الان زهرا زنده بود و پدرش جرات نمی کرد بگوید اختیارش با من است ومی خواهم شوهرش بدهم.اگر اجازه ازدواج دختر در انحصار پدر نبود و قانونگزار برای مادر نیز حقی در نظر می گرفت شاید عطوفت مادرانه و تجربه هایی سختی که زنان از ازدواج های زودرس و اجباری دارند می توانست مانع به زور شوهر دادن زهرا و زهرا ها شود و حالا زهرا و سه دختر دیگری که در همان بیمارستان برای فرار از ازدواج اجباری خودکشی کرده بودند زنده بودند.اگر قوانین ما برای عقد ازدواج دختر قبل از سن پایینی که قانون تعیین کرده مجازات تعیین می کرد،شاید دیگر هیچ پدری جرات نمی کرد دختر بچه ها را به جای مدرسه به حجله بفرستد. حجله ای که گاه حجله مرگ می شود.زهرا فقط یکی از هزاران دختری است که با چراغ سبز قانون، به حجله مرگ فرستاده می شوند. نتیجه این قانون تبعیض آمیز و ازدواج هایی که نه تنها شروعشان به انتخاب و رضایت زن نبوده که در اتمام آن نیز زن اختیاری ندارد، گاه شوهرکشی است. گاه خودکشی و گاه فرار از خانه و گرفتار شدن در هزارتوی جامعه ای که یک خانه امن برای حمایت از زنان خشونت دیده و آسیب دیده ندارد.بسیارند زنهایی که با همه این خشونت ها واجبارها هم شجاعت و توان "نه" گفتن به عرف و قانون مردسالار و ضد زن را ندارند و تمام عمر سر خم می کنند و می سوزند و می سازند و زندگی می کنند با مردانی که انتخابشان نکرده اند، دوستشان ندارند و به اجبار به آنها "بله" گفته اند.لیلا از همین حالا نگران دختر 6 ساله اش است که فقط یک سال دیگر حضانتش با او است و سرپرستی و اجازه ازدواجش از همین الان با پدرش است. نگران است که او هم به سرنوشت زهرا دچار شود.راحله هم در آخرین روزهای زندگی اش نگران دخترش بود. می گفت فقط به خاطر دخترم است که نمی خواهم بمیرم. می دانم که هنوز 15 سالش نشده شوهرش می دهند و من هم نیستم که به دادش برسم.تا وقتی قانون اجازه ازدواج دختربچه ها را می دهد، تا وقتی پدر می تواند هرگاه که خواست دخترش را شوهر دهد، تا وقتی مادر هیچ حقی در تعیین سرنوشت فرزندش ندارد، تا وقتی قانون نابرابر بر زندگی ما زنان حاکم است..... همه مادرها نگران دخترانشان اند. نگران اینکه هیچ وقت فرصت کودکی کردن نیابند. نگران اینکه با یک ازدواج زودرس واجباری همه زندگی شان تباه شود.

تجمع دانشجویان محروم از تحصیل در مقابل وزارت علوم

تجمع دانشجویان محروم از تحصیل در مقابل وزارت علوم

خبرنامه امیرکبیر: روز سه شنبه تعدادی از دانشجویان محروم از تحصیل در مقابل انجمن حامیان حق تحصیل ساختمان وزارت علوم، تحقیقات و فن‌آوری اطلاعات، تجمعی اعتراضی را بر پا نمودند، به همین مناسبت انجمن حامیان حق تحصیل اطلاعیه­ ای به شرح زیر صادر نموده است:

ساعت ۱۰ صبح سه‌شنبه ۲ مهر ماه تعدادی از دانشجویانی که به رغم چند ماه مراجعات مکرر به مراکز مختلف، پاسخ درستی در خصوص علت محروم شدنشان از حق ادامه تحصیل دریافت نکرده بودند جلوی ساختمان وزارت علوم، تحقیقات و فن‌آوری اطلاعات، تجمعی اعتراضی را بر پا نمودند.

در سه سال اخیر صدها دانشجو به جرم انتقاد از مسؤولان دانشگاهی و مملکتی به اشکال مختلف از تحصیل آزادانه محروم شده‌اند و از همین رهگذر ده‌ها هزار دانشجوی دیگر به سکوت فراخوانده شده و اجباراً فرامین حراست دانشگاه‌ها را اجرا می‌کنند. تجمع دو ساعته‌ی اعتراضی دیروز دانشجویان که با نظم و آرامشی قابل توجه مقابل وزارت علوم انجام شد، در همین ارتباط و به دنبال بی‌حاصل بودن مکاتبات و اقدامات قانونی پیشین، سازمان داده شد که با حضور پررنگ ولی آرام نیروهای امنیتی و انتظامی به انجام رسید. دانشجویان و خانواده‌های آنان که پلاکاردهای اعتراضی متعددی را بر افراشته بودند در پایانِ اجتماع دو ساعته‌‌ی خود که توجه بسیاری از رهگذران را برانگیخته بود، تأکید کردند که به اقدامات قانونی خود ادامه خواهند داد و آن‌گاه با خواندن سرود “یار دبستانی من” به تجمع خود پایان دادند.

انجمن حامیان حق تحصیل ضمن حمایت از حق مسلّم دانشجویانی که برخلاف قانون اساسی کشور ادامه‌ی تحصیلشان مورد تعرضِ کاملاً غیر قانونیِ برخی ارباب قدرت قرار گرفته است، بار دیگر یادآوری می‌کند که در نامه مورخ ۲۲/۴/۸۷ خود به کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس شورای اسلامی، هشدار داده بود تا نمایندگان مردم و مسؤولان ذیربط پیش از آن که دیر شود اقدامی مؤثر برای تأمین حقوق بدیهی دانشجویان به‌عمل آورند. متأسفانه به‌رغم پی‌گیری‌های مکرر و چند ماهه‌ی کتبی و شفاهی انجمن، مقامات مرتبط تاکنون هیچ اقدام مفیدی ننموده و عملاً باعث شده‌اند موضوع وارد فضای مهرماه دانشگاه‌ها شود.

با امید به این‌که هرچه سریع‌تر اقدامی مؤثر برای بازگرداندن حقوق دانشجویان به عمل آید و جناح‌های تندرو ضمن درس‌گیری از تجربیات پیشین، این‌بار باعث تشدید بحران‌های داخلی کشور نگردند.

۳ مهر ۱۳۸۷
انجمن حامیان حق تحصیل

احمدی نژاد و ایران

احمدی نژاد و ایران
Persianhub
آقای احمدی نژاد، رئیس جمهور فلسطین، لبنان، عراق، افغانستان، سوریه، ونزوئلا، نیکاراگوئه، بولیوی، سریلانکا و حتی آمریکا، سلام.
امشب نطق با شکوه شما در مقر سازمان ملل را می شنیدم. نمیدانید چقدر خوشحال شدم وقتی فهمیدم شما بجز عربی، فارسی هم می دانید و کشوری به نام ایران را نیز می شناسید.
پیش از این وصف شما را خیلی شنیده بودم و می دانستم انسانی هستید یاور محرومان جهان و هرجا نیاز به کمکی باشد، دولت شما با ارقام هنگفت و میلیارد دلاری به یاری نیازمندان می شتابد.
امشب که پس از دفاع مفصلتان از همه کشورهای تحت پوششتان، یادی هم از کشور من ایران کردید و زمان کوتاهی از سخنانتان را به دفاع از حق داشتن تکنولوژی اتمی کشورم اختصاص دادید، شور و شعف فراوانی به من دست داد از این که دانستم نام ایران برایتان بیگانه نیست.
از این رو امیدوار شدم حالا که تا حدودی با کشور من آشنا هستید، گوشه هایی از آنچه زیر پوست شهرهای کشورم میگذرد را نشانتان دهم تا تصورتان نسبت به ایران تا حدودی به واقعیت نزدیک تر شود.
آخر شنیدم که فرموده بودید نود و هشت درصد مردم ایران از اوضاعی که در آن به سر می برند رضایت کامل دارند و فقری که در ایران وجود دارد بسیار ناچیزتر از فقری است که مردم آمریکا با آن دست به گریبانند وچه وچه...
نمیدانم کجای ایران را دیده اید که اینگونه مرفه میزیستند اما بیایید تا من فقط نیمی از یک ضلع میدان بهارستان تهران را نشانتان دهم. فقط از ابتدای ملت تا روبروی خانه ملت...
ببینید: این دخترک، دانش آموز است، درس می خواند، امید آینده این مرز و بوم است. اما اگر کار نکند نمیتواند هزینه تحصیلش را فراهم کند. دفتر و دستک مدرسه اش را کنار خیابان و بساط ترازو و چند بسته آدامس و بیسکوئیت اش گسترده و تکالیفش را در محل کسب و کارش یعنی پیاده رو انجام میدهد

به این زن نگاه کنید. گمان نمی کنم انصاف باشد در آغاز پیری، گاری کارتن پاره را به دنبال بکشد و خیابان ها را در به در به دنبال کارتن مقوایی وجب بزند...

این پدر را ببین. هر شب با دو کودکش در پیاده رو گدایی میکند. دخترکش را می بینید آقای رئیس جمهور؟ بجز روپوش و مقنعه -احتمالا سال اول- مدرسه اش فکر نکنم لباس دیگری داشته باشد، چون همواره همین ها را بر تن دارد. اما او هم میخواهد درس بخواند، تحصیل کند... اول مهر از راه رسیده... چند وقتی است نمی بینمشان. نمیدانم دخترک آیا میتواند امسال به مدرسه برود، آیا روپوش دارد؟...

آری... اینجاست ایران، کشوری که از همه ممالک تحت پوشش مالی شما فقیرتر است.
آقای جهان، نفتمان را داده ایم، خونمان هم داده ایم، آیا چنین وجه الضمانی از طرف هفتاد میلیون نفر، کفایت نمیکند تا چند میلیون دلاری بودجه قرضمان بدهی؟

اروپا: ايران به توانايی ساخت سلاح اتمی نزديک شده است

اروپا: ايران به توانايی ساخت سلاح اتمی نزديک شده است

اتحاديه اروپا روز چهارشنبه هشدار داد به رغم آنکه ايران می گويد برنامه هسته ای اين کشور صلح آميز است ولی تهران به نقطه دستيابی به توانايی لازم برای ساخت کلاهک اتمی نزديک شده است.
در بيانيه اتحاديه اروپا که برای ارائه به شورای حکام تهيه شده، آمده است: ايران در گذشته برنامه تسليحات هسته ای داشته است، اين در حالی است که وجود چنين برنامه ای را انکار می کند.
اين بيانيه روز چهارشنبه در آغاز نشست شورای حکام آژانس بین المللی انرژی اتمی در وین برای بررسی برنامه هسته ای ايران، در اختيار رسانه ها قرار گرفت.
اتحاديه اروپا نگران رويکرد ايران در قبال درخواست های بين المللی برای توقف فعاليت های مربوط به غنی سازی اورانيوم است. غنی سازی اورانيوم می تواند کاربردی دوگانه در توليد سوخت هسته ای برای نيروگاه ها و همچنين توليد سلاح اتمی داشته باشد.
شورای امنيت سازمان ملل متحد طی سه قطعنامه تحريمی از ايران خواسته است تا برای نشان دادن صلح آميز بودن برنامه هسته ای اين کشور، غنی سازی اورانيوم را متوقف کند.
ايران تاکنون با ناديده گرفتن اين در خواست ها، برنامه غنی سازی اورانيوم را توسعه داده است. ولی با این حال ايران تاکید می کند برنامه هسته ای اين کشور کاملا صلح آميز و برای توليد انرژی است.
اين در حالی است که آژانس بين المللی انرژی اتمی طی ماه های اخير از ايران خواسته تا به ادعاهای موجود در خصوص مطالعات نظامی– اتمی اين کشور توضيح دهد.
نگرانی از برنامه نظامی - اتمی ایران
سرويس های اطلاعاتی کشورهای غربی می گويند: ايران دارای برنامه ای نظامی- اتمی بوده و مطالعاتی در زمينه استفاده از مواد با قدرت انفجاری بالا در موشک های دوربرد انجام داده است.
از سرپيچی ايران در برابر درخواست های شورای امنيت سازمان ملل متحد برای توقف غنی سازی اورانيوم، چنين می توان نتيجه گرفت که ايران به «مواد اتمی لازم برای توليد سلاح هسته ای دست خواهد يافت.»
اتحادیه اروپا
ايران اين اسناد را جعلی و ساختگی خوانده و اعلام کرده است که حاضر نيست در اين زمينه با آژانس بین المللی انرژی اتمی همکاری کند.
در حالی ايران بر صلح آميز بودن ماهيت برنامه هسته ای اين کشور تاکيد می کند که اسرائيل می گويد : ايران به اندازه کافی مواد لازم برای ساخت بمب هسته ای در کمتر از يک سال را در اختيار دارد.
در همين زمينه، براساس بر آورد آمريکا ايران حداقل دو سال تا رسيدن به چنين توانايی فاصله دارد.
در گزارش های ارائه شده توسط آژانس بين المللی انرژی اتمی اعلام شده است که ايران طی ماه های اخير تعداد سانتريفيوژهای فعال در تاسيسات نطنز را از سه هزار دستگاه به چهار هزار دستگاه افزايش داده است.
ديويد آلبرايت، از موسسه علوم و امنيت بين المللی، در اين زمينه می گويد: ايران هم اکنون از ۸۵ درصد از ظرفيت دستگاه های سانتريفوژ استفاده می کند و اين بيانگر آن است که ايران قادر خواهد تا تا غنی سازی را با سرعت بيشتر انجام دهد.
اين در حالی است که آژانس بين المللی انرژی اتمی می گويد: اورانيوم غنی شده در تاسيسات نطنز قابليت استفاده در سلاح هسته ای را ندارد.
در همين زمینه اتحاديه اروپا تاکيد کرده است: از سرپيچی ايران در برابر درخواست های شورای امنيت سازمان ملل متحد برای توقف غنی سازی اورانيوم، چنين می توان نتيجه گرفت که ايران به «مواد اتمی لازم برای توليد سلاح هسته ای دست خواهد يافت.»
اتحاديه اروپا همچنين تصريح کرده است: به رغم آن که اسناد و شواهد موجود در اين باره می بايست «راستی آزمايی شوند»، اطلاعات آژانس بين المللی انرژی اتمی اين مسئله را مطرح می کند که «ايران برنامه ای برای به خدمت گرفتن سلاح اتمی دارد.»
در گزارش آژانس بين المللی انرژی اتمی که روز دوشنبه در اختيار اعضای اين آژانس قرار گرفت، از ايران به دليل جلوگيری از تلاش ها برای تحقيق درباره مطالعات اتمی- نظامی انتقاد شده بود.
اتحاديه اروپا از ايران خواسته است تا با خواست شورای امنيت سازمان ملل مخالفت نکند و با آژانس بين المللی انرژی اتمی همکاری کند

مجمع عمومی سازمان ملل یا جلسه محاکمه رژیم تهران؟

مجمع عمومی سازمان ملل یا جلسه محاکمه رژیم تهران؟
شهاب نیوز: روسای ‌جمهور آمریکا، فرانسه و آرژانتین در سخنرانی‌ های خود در مجمع عمومی سازمان ملل متحد به شدت به جمهوری اسلامی حمله کردند تا آنجا که می ‌توان گفت این اجلاس عملا به محلی برای حمله سران کشورهای غربی به جمهوری اسلامی تبدیل شده است.
عصر سه‌شنبه اندکی پیش از اتهامات شدید روسای جمهور آمریکا و فرانسه به جمهوری اسلامی، «کريستينا فرناندز» رييس جمهور آرژانتين نیز طی نطقی در مجمع عمومی سازمان ملل به نقش رژیم تهران در انفجار مرکز یهودیان بوینس ‌آیرس پرداخت و خواستار استرداد تعدادی از مقامات جمهوری اسلامی به آرژانتین شد.
رييس‌جمهور آرژانتين در نطق خود از جمهوری اسلامی خواست آندسته از مقاماتی را که برای آن‌ها از سوی اینترپل (پلیس بین الملل) حکم اخطار قرمز صادر شده برای محاکمه به آرژانتین تحویل دهد. علی فلاحیان وزیر اسبق اطلاعات، محسن رضایی فرمانده اسبق سپاه، احمد وحيدی فرمانده اسبق سپاه قدس، محسن ربانی رايزن فرهنگی پيشين جمهوری اسلامی در آرژانتين و احمدرضا اصغری، دبير سوم سفارت؛ 5 نفر مزبور هستند.
فرناندز در سخنرانی خود در حضور سران تمام کشورهای جهان و در برابر چشمان احمدی‌نژاد و همچنین صدها خبرنگار و دوربین تلویزیونی گفت من از جمهوری اسلامی می‌خواهم که بر اساس قوانين بين المللی رفتار کند و درخواست قضايی آرژانتين را برای تحويل و محاکمه آن دسته از افرادی که متهم شده‌اند، بپذيرد.

با کمک "مولانا"، "امیراحمدی" و لاری کینگ

با کمک "مولانا"، "امیراحمدی" و لاری کینگ . میلیون ها دلار خرج مداحی تلویزیونی احمدی نژاد

سفر احمدی نژاد به امریکا برای سخنرانی در سازمان ملل، با چندین مصاحبه پیش سخنرانی همراه شد که همه آنها از قبل تدارک دیده شده بود. بویژه شرکت در شوی گفتگو با "لاری کینگ" که از شبکه تلویزیونی سی. ان. ان پخش شد. سخنان احمدی نژاد، چه در مصاحبه هائی که در امریکا انجام داد و چه در سخنرانی که در مجمع عمومی سازمان ملل کرد، چنان فاقد اعتبار سیاسی بود که اگر یکی از مداحان تهران هم به جای احمدی نژاد به امریکا رفته بود، همین ها را می گفت که او گفت! البته منهای ادعاهای حیرت آوری که درباره آزادی ها و بویژه آزادی مردم برای انتقاد از مقامات حکومتی و دمکراسی و رعایت حقوق بشر گفت و حداقل مردم داخل کشور را به تعجب واداشت. تعجب از چنین جسارتی در دروغگوئی!
این که گفته میشود مشاوران ایشان، از چند هفته قبل در ایتالیا ملاقاتی محرمانه با معاون بوش، یعنی "چنی" کرده و زمینه ملاقات های بعدی را در امریکا فراهم کرده بودند، این که آقای مولانا، دیپلمات امریکائی ایرانی تبار که مشاور احمدی نژاد شده چه زمینه هائی را برای این مذاکرات فراهم ساخته و یا حضور محرمانه هوشنگ امیراحمدی، سه روز قبل از سفر احمدی نژاد به امریکا در جزیره کیش برای مذاکره با مشاوران احمدی نژاد و تهیه پروتکل مذاکرات محرمانه در نیویورک و... بجای خود مهم است، اما نه آنچنان که تصور شود هرچه او در مذاکرات محرمانه وعده بدهد، قبول خواهد شد. مگر این که به امریکائی ها بگوید: "من می روم تهران و با کمک سپاه بالاخره یک کودتا می کنم و بساط روحانیت را هم جمع می کنم و سپس با هم همآهنگ می شویم". که دراینصورت نیز مانند همه موارد مشابه در سراسر دنیا، به او خواهند گفت تو برو، اول همه اینهائی را که می گوئی انجام بده، آنوقت بیا با هم معامله کنیم!
فعلا و در این مرحله، یعنی مرحله پیش مذاکره پنهانی در نیویورک، آنچه که نوشتنی است آنست که برای تمام آن مصاحبه ها و شوهای تلویزیونی که احمدی نژاد در امریکا در آنها ظاهر شد، میلیون ها دلار پول پرداخت شده است. بویژه برنامه "لاری کینگ" که پر بیننده ترین برنامه تلویزیونی در سراسر امریکاست و برای هر دقیقه اش باید چند هزار دلار پول داد. بسیاری از طراحان مد، هنرپیشه هائی که می ترسند فراموش شوند و نیازمند ظهور تلویزیونی هستند، سیاستمدارانی که از صحنه خارج شده اند اما به کمک ثروتی که دارند همچنان می خواهند روی صفحه تلویزیون های پر بیننده ظاهر شوند، قهرمان های ورزشی که به ظاهرا برای مصاحبه در برنامه های لاری کینگ ظاهر می شوند اما برای هر تکه لباسی که به تن دارند و کفش و جورابی که به پا دارند بزرگترین و معروف ترین تولید کنندگان این لباس ها و کفش ها پول خرج آن قهرمان ورزشی و برنامه لاری کینگ می کنند، صاحبان بزرگترین گالری های جهان و.... همه و همه برای هر دقیقه خرید زمان پخش برنامه لاری کینگ صدها هزار و میلیون ها دلار پول پرداخت می کنند و مدت ها در نوبت می مانند.
این امر شامل تمام شبکه های پربیننده تلویزیونی می شود، و به همین دلیل وقت در این برنامه ها به قیمت طلاست و احمدی نژاد به کمک مشاورانش در امریکا و ایران میلیون ها دلار پول نفت را خرج این حضور تبلیغاتی کرد، تا حرف های حاج منصور ارضی مداح را در امریکا تکرار کند.

نگرانی عفو بین‌الملل از وضعیت دانشجویان زندانی

نگرانی عفو بین‌الملل از وضعیت دانشجویان زندانی

سازمان عفو بین‌الملل با ابراز نگرانی نسبت به «شکنجه» هشت دانشجوی فعال زندانی در تبریز، خواهان آزادی و رعایت حقوق آنان شد.
در اطلاعیه روز سه شنبه عفو بین‌الملل، با اشاره به سوابق دستگیری مقصود احدی، منصور امینیان، داریوش حاتمی، آیدین خواجه‌ای، امیر مردانی، مجید ماکوئی، سجاد رادمهر، و فراز زهتاب آمده است که هیچ یک از این فعالان دانشجویی که دستگیری و بازداشت آنان در چند مرحله و از ژوئیه ۲۰۰۸ (تیرماه ۸۷) صورت گرفته است، دسترسی به وکیل قانونی مورد نظر خود نداشته اند.
عفو بین‌الملل نگران این است که آنان ممکن است صرفاً به دلیل ابراز نظرات خود دستگیر شده باشند.
این سازمان حقوق بشری در اطلاعیه خود آورده است: «اگر چه بعضی از این فعالان دانشجویی تماس‌های نامنظم تلفنی با نزدیکان خود داشته‌اند اما بر اساس اعلام انجمن دفاع از زندانیان سیاسی آذربایجان، مستقر در ونکوور کانادا، اعضای خانواده این دانشجویان از دسترسی به آنان منع شده‌ اند.»
عفو بین الملل که مقر آن در لندن قرار دارد، همچنین به این موضوع اشاره شده که این فعالان دانشجو به‌ صورت فزاینده ‌ای در طلب حقوق فرهنگی بیشتری از جمله حق تحصیل با استفاده از زبان ترکی آذربایجانی، که به اعتقاد آنان در قانون اساسی تأمین شده و نیز حق تجلیل از فرهنگ و تاریخ آذربایجان هستند.
عفو بین‌الملل عنوان کرده است: این خواسته آذربایجانی‌ها که بزرگترین اقلیت قومی در ایران هستند، غالباً از سوی مقامات ایرانی سرکوب شده است.
در اطلاعیه این سازمان حقوق بشری همچنین پیشنهاد شده‌ است که «با ارسال نامه به آیت ‌الله شاهرودی رییس دستگاه قضایی ایران، از عدم شکنجه یا بدرفتاری با این فعالان اطمینان حاصل شده و دسترسی دستگیر شدگان به خانواده ‌هایشان، وکلای انتخابی و هر نوع مداوای مورد نیاز پزشکی تأمین شود.»
«اگر چه بعضی از این فعالان دانشجویی تماس‌های نامنظم تلفنی با نزدیکان خود داشته‌اند اما اعضای خانواده این دانشجویان از دسترسی به آنان منع شده‌اند.»
سازمان عفو بین‌الملل
از میان هشت فعال دانشجویی زندانی در تبریز که عفو بین‌الملل نسبت به وضعیت آنها ابراز نگرانی کرده است، سجاد رادمهر (دانشجوی رشته مکانیک)، و فراز زهتاب و آیدین خواجه‌ ای (دانشجویان رشته حقوق) که از اعضای انجمن اسلامی دانشگاه تبریز هستند در ۱۷ ژوئیه ۲۰۰۸ (۲۷ تیرماه ۸۷) از سوی مأموران امنیتی ایران دستگیر شده ‌اند و به رغم چند مکالمه کوتاه تلفنی با اعضای خانواده خود، هنوز از محل نگهداری آنها اطلاعی در دست نیست.
مقامات امنیتی همچنین اقدام به بازرسی خانه‌های این فعالان و ضبط وسایل شخصی آنان کرده‌ اند.
مأموران امنیتی پس از آن در چند مرحله تا تاریخ ۳۱ اوت (دهم شهریور) اقدام به دستگیری مقصود احدی، منصور امینیان، داریوش حاتمی (فعال دانشجویی سابق)، امیر مردانی، و مجید ماکویی (دانشجوی دانشگاه اصفهان)، کردند که این بازداشت ‌شدگان نیز محدودیت برقراری تماس با نزدیکان خود داشته‌اند.
همچنین خانواده‌های برخی از این فعالان دانشجویی مورد فشار و تهدید قرار گرفته‌اند که از جمله خواهر و مادر سجاد رادمهر پس از پرس و جو برای کسب اطلاع از وضعیت وی از سوی مقامات امنیتی تهدید شده ‌اند.
در همین حال شهرام رادمهر برادر سجاد رادمهر روز شنبه در گفت و گو با «رادیو فردا» گفت که «در مورد سرنوشت، محل نگهداری این افراد و همچنین وضعیت جسمی و روحی آنها هیچ اطلاعی نداریم. این مسئله، خانواده ها را در وضعیت بسیار بد روحی قرار داده است.»
پیشتر مادر فراز زهتاب نیز به «رادیو فردا» گفته بود: مسئولان جواب درستی به ما نمی‌دهند. از دادسرای زندان سؤال کردم، می‌گویند ما نمی‌دانیم. از اداره اطلاعات هم پرسیدم جوابی به من ندادند. گفتند قبل از اینکه دادسرا بروند و دادگاه آنها تشکیل شود، به شما اطلاع می‌دهیم. اصلاً نمی‌دانم کجا هست. فقط یک بار صدایش را شنیدم.

رفتار مزدوران رژیم اسلامی با مردم بی دفاع

رفتار مزدوران رژیم اسلامی با مردم بی دفاع

گزیده مهمترین رویدادهای سیاسی اجتماعی هفته

گزیده مهمترین رویدادهای سیاسی اجتماعی هفته توسط پیروز آشنا

اول مهر، آغاز سال تحصیلی مبارک باد

اول مهر، آغاز سال تحصیلی مبارک باد

خبرنامه امیرکبیر: ۱ مهر آغاز سال تحصیلی بر تمامی دانشجویان، دانش آموزان، اساتید و معلمان ایران مبارک باد.

سال تحصیلی گذشته همراه با افزابش سرکوب دانشگاه ها توسط دولت عدالت ورز و همراه با بازداشت های گسترده دانشجویان و انواع احکام محرومیت از تحصیل بود. اساتید بسیاری بازداشت و یا به اجبار بازنشست شدند. وضعیت معیشتی معلمان مظلوم کشور روز به روز به وخامت گرائید و اجازه کوچکترین اعتراض صنفی نسبت به مشکلاتشان نیز از آنان ستانده شد. بیش از ۱۰ معلم در آستانه آغاز سال تحصیلی بازداشت شدند تا دولتی که ادعای اداره جهان را دارد، عاجز از حل مشکلات معلمان کشور تلاش کند با تهدید آنان را از پیگیری معضلات و مشکلاتشان بازدارد.

هر چند امید بستن به دولت بی کفایت و سرکوبگر سرابی بیش نیست، اما در این آغاز ماه مهر آرزو می کنیم در سال تحصیلی جدید:

مشکلات فراوان معیشیتی معلمان دردکش کشور برطرف شود.
اساتید و دانشجویان اجازه بیان افکار و عقایدشان را داشته باشند.
هیچ دانشجویی بازداشت نشود.
دانش آموزان کشور به تله دام ها و مشکلات اجتماعی که بر اثر بی کفایتی دولت روز به روز بیشتر شده است، گرفتار نشوند.
هیچ دانش آموز و دانشجویی از حق تحصیل محروم نشود.
روند اخراج و بازنشست کردن اجباری اساتید کشور متوقف شود.
به نهادهای سرکوبگر همچون کمیته انضباطی و حراست دانشگاه ها اجازه سوء استفاده از قدرتشان داده نشود.
مسئولین نسبت به اشتباهاتشان در دانشگاه ها پاسخگو باشند.
آزادی آکادمیک محترم شمرده شده و اداره و مسئولیت دانشگاه ها از حالت انتصابی به حالت انتخابی به خود اساتید واگذار شود.

در پایان خبرنامه امیرکبیر سال تحصیلی جدید را به تمامی دانش پژوهان تبریک می گوید

صف گاز CNG سقز

هشدار آژانس درباره «فعاليت هاى اتمى مخفى ايران»

هشدار آژانس درباره «فعاليت هاى اتمى مخفى ايران»

محمد البرادعى، مدير كل آژانس بين المللى انرژى اتمى هشدار داد كه او نمى تواند تضمين كند، ايران یک برنامه اتمى مخفى را دنبال نمى كند.
آقاى برادعى كه در افتتاحيه نشست شوراى حكام آژانس در وین سخن مى گفت، اعلام كرد: غير ممكن است تضمين داد كه ايران فعاليت هاى هسته اى خود را مخفى نمى كند، مگر اينكه اجازه بازرسى هاى وسيع داده شود و پاسخ اتهام هاى مطرح شده در باره گذشته برنامه اتمى تهران دريافت شود.
مدير كل آژانس بين المللى انرژى اتمى اين ادعاى ايران كه بازرسى هاى بيشتر آژانس را تهديدی براى امنيت ملى جمهورى اسلامى مى داند، رد كرد.
وى اظهار داشت: «ما به دنبال كند و كاو در فعالیت های نظامى مرتبط با برنامه موشكى ايران نيستيم. بلكه تمركز ما بر روى راستى آزمايى مواد و فعاليت هاى اتمى است.»
آقاى برادعى افزود: «با اين حال ما نياز داريم كه از همه اطلاعات استفاده كنيم تا مطمئن شويم از اين مواد براى ساخت سلاح اتمى استفاده نمى شود.»
شوراى حكام كه شامل ۳۵ كشور عضو آژانس بين المللى انرژى اتمى است روز دوشنبه در وين، پايتخت اتريش، آغاز به كرد و قرار است كه گزارش تازه محمد البرادعى در باره همكارى نكردن ايران با آژانس و همچنين نمونه بردارى از تاسيسات اتمى سوريه را بررسى كند.
آقاى برادعى در بخشى ديگر از سخنان خود اظهار داشت: «متاسفانه» آژانس پيشرفت اساسى در راستى آزمايى ارتباط بخش هاى نظامى با برنامه اتمى ايران نداشته است.
«غير ممكن است تضمين داد كه ايران فعاليت هاى هسته اى خود را مخفى نمى كند مگر اينكه اجازه بازرسى هاى وسيع داده شود و پاسخ اتهام هاى مطرح شده در باره گذشته برنامه اتمى تهران دريافت شود.»
مدیر کل آژانس بین المللی انرژی اتمی
با اين حال، وى از شوراى حكام آژانس خواست تا اجازه دهند بازرسان نسخه اصلى اسنادى كه آژانس از چندين سازمان اطلاعاتى و امنيتى به دست آورده اند را در اختيار ايران قرار دهند.
آژانس بين المللى انرژى اتمى كه خواستار افشاى تمام جزئيات برنامه اتمى ايران است، پيشتر گفته بود به برخى از اسناد دست يافته است كه نشان مى دهد جمهورى اسلامى مطالعاتى در زمينه استفاده از سانتريفوژهاى پيشرفته براى غنى سازى سريع تر اورانيوم، آزمايش مواد منفجره و تحقيقات بر روى كلاهك هاى هسته اى كه بر روى موشك سوار مى شوند، انجام داده است.
تهران اين اسناد را «جعلى و ساختگى» خوانده و خواهان دسترسى به نسخه اصلى آنها براى بررسى بيشتر شده است ولى آژانس بين المللى انرژى اتمى گفته است كه اجازه ندارد تا اين نسخه ها را در اختيار تهران قرار دهد.
روز سه شنبه گذشته و يک روز پس از گزارش آقاى البرادعى، آژانس بين المللى انرژى اتمى اطلاعاتى را منتشر كرد كه نشان مى داد ايران تلاش كرده است موشك دوربرد خود، شهاب - ۳ ، را آماده حمل كلاهك هسته اى كند.
تهران اين ادعا را نيز تكذيب كرد و طرح آن را به ايالات متحده آمريكا نسبت داد.
برنامه اتمى جمهورى اسلامى ايران در سال هاى اخير با بن بست هاى متعددى روبرو شده است و آژانس مى گويد كه نمى تواند صلح آميز بودن فعاليت هاى هسته اى تهران را تاييد كند. غرب، ايران را متهم مى كند كه در قالب برنامه هسته اى خود به دنبال توليد سلاح اتمى است ولى مقام هاى جمهورى اسلامى اين اتهام را رد مى كنند.
نشست روز پنجشنبه
مدير كل آژانس بين المللى انرژى اتمى در بخش ديگرى از سخنان خود بار ديگر نگرانى از فعاليت هاى اتمى ايران را «جدى» خواند و گفت: در غياب راستى آزمايى برنامه اتمى گذشته و حال ايران، اين نگرانى جدى همچنان براى جامعه بين المللى باقى مانده است.
نشست شوراى حكام آژانس كه ايران نيز در آن عضويت دارد يک هفته به طول مى انجامد و انتظار مى رود كه گزارش نهايى محمد البرادعى را براى تصميم گيرى در اختيار شوراى امنيت سازمان ملل قرار دهد.
فرانسه روز دوشنبه اعلام كرد كه وزيران امور خارجه شش كشور عضو گروه پنج به علاوه يك قرار است كه روز پنج شنبه در نيويورك گردهم آيند و در باره برنامه اتمى ايران رايزنى كنند.
با توجه به اختلاف نظری که در ميان كشورهاى عضو گروه پنج به علاوه يک درباره برنامه اتمى ايران وجود دارد، احتمال دستيابى آنها به توافقى براى افزايش تحريم ها عليه تهران ضعيف به نظر مى رسد.
نمايندگان سياسى گروه پنج به علاوه يک، روز جمعه در واشينگتن گردهم آمدند تا درباره دور تازه تحريم هاى ضد جمهورى اسلامى رايزنى كنند ولى بر اساس اظهارات رابرت وود، از سخنگويان وزارت امور خارجه آمريكا، اين نشست بدون نتيجه پايان يافت.
با اين حال، آقاى وود گفت كه كليه اين كشورها در باره اصل افزايش تحريم ها توافق دارند.
به فاصله يک روز پس از اين نشست، روسيه اعلام كرد كه با اعمال تحريم هاى جديد عليه تهران مخالف است. پيشتر چين نيز موضع مشابهى اتخاذ و بر حل ديپلماتيک برنامه اتمى ايران تاكيد كرده بود.
در همين حال، فرانسه روز دوشنبه اعلام كرد كه وزيران امور خارجه شش كشور عضو گروه پنج به علاوه يك قرار است كه روز پنج شنبه در نيويورک گردهم آيند و در باره برنامه اتمى ايران رايزنى كنند.
شوراى امنيت سازمان ملل تا كنون سه دور تحريم عليه افراد و موسسات ايرانى كه ظن آن مى رود با فعاليت هاى هسته اى جمهورى اسلامى ايران در ارتباط هستند اعمال كرده است و از تهران خواسته است تا فعاليت هاى مربوط به غنى سازى اورانيوم را لغو كند.
ايران اين درخواست را رد كرد و بر ادامه برنامه اتمى خود اصرار مى ورزد

افزایش کودک‌آزاری و کار کودکان در ایران

افزایش کودک‌آزاری و کار کودکان در ایران

پذیرش رسمی نامگذاری روزی برای کودکان به سال ۱۹۵۴ باز می‌گردد. سازمان ملل در نهمین مجمع عمومی خود پیشنهاد ایالات متحده را که دو سال پیش ارائه شده بود به تصویب رساند و به کشورهای عضو توصیه کرد روزی را مطابق با سنت‌ها و اعتقادات خود به نام کودک بنامند. بسیاری از کشورها روزی در میانه‌ی تابستان را برای این منظور برگزیده‌اند، و آلمان امروز، بیستم سپتامبر را. به این مناسب نگاهی می‌کنیم به وضعیت ایران، که کودک‌آزاری و کار کودکان در سال‌های اخیر در آن افزایش داشته است. روز کودک در ایران هفدهم مهرماه جشن گرفته می‌شود.

یونیسف از سال ۲۰۰۲ میلادی برنامه‌ای پنج ساله را آغاز کرد که شعار آن «جهانی شایسته‌ی کودکان» بود. سال گذشته عبارت «جهان بدون خشونت» به این شعار افزوده شد تا توجه به آزار کودکان و خشونت‌های جسمی و جنسی علیه آنان بیشتر جلب شود. یونیسف حدود نیم قرن پیش کنوانسیون حقوق کودک را تدوین و به کشورهای عضو سازمان ملل ارائه کرد. جمهوری اسلامی اسفند ماه ۱۳۷۲ به این این پیمان پیوست و شورای نگهبان و مجلس، آن را به‌صورت مشروط تصویب کردند. ایران این حق را برای خود محفوظ نگه داشته که مفادی از این پیمان را که با قوانین جاری کشور همخوان نیست رعایت نکند. از این مفاد یکی به آزادی بیان و انتخاب مذهب مربوط است و دیگری به ممنوعیت اعدام کودکان زیر ۱۸ سال.

قوانین، سد راه حقوق

شواهد و آمار نشان می‌دهد در ۱۴ سالی که از پیوستن جمهوری اسلامی به کنوانسیون یونیسف می‌گذرد وضعیت کودکان در ایران چندان بهتر نشده است. کارشناسان معتقدند، در کنار مسائل اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی، یکی از موانع رعایت حقوق کودکان عدم تغییر و به‌روز نشدن قوانین جاری کشور در این زمینه است. مطابق قانونی که همچنان در جمهوری اسلامی اعتبار دارد پدریا جد پدری ولی کودک به شمار می‌روند و تعقیب قضایی آنها در صورت صدمه زدن به فرزندانشان تقریبا ناممکن است. پدر مجاز است فرزندان خود را به منظور تربیت تنبیه کند. قوانین جاری می‌گویند این تنبیه نباید از آنچه «حدود تادیب» خوانده می‌شود فراتر رود، اما تعریف دقیق این حدود ارائه نشده است.

رشد کودک‌آزاری

بسیاری از نهادهای غیردولتی حامی حقوق کودکان اعتقاد دارند کودک‌آزاری در سال‌های اخیر افزایش چشمگیر و نگران‌کننده‌ای داشته است. کارشناسان تشدید فقر و بحران‌های خانوادگی را از عوامل اصلی این روند صعودی عنوان می‌کنند. بنابر آماری که انجمن حمایت از حقوق کودکان منتشر کرده کودک‌آزاری در سال ۸۶ به نسبت سال پیش از آن ۳ و نیم درصد افزایش داشته است.

این آمار با توجه به مراجعه به این انجمن تهیه شده و نمایانگر واقعیت و وضعیت کلی جامعه نیست. به گفته‌ی سعید مدنی یکی از کارشناسان آسیب‌های اجتماعی «در مطالعه‌‌ای که در سال ۸۰ در تهران انجام شده ۳۱ درصد دانش ‌آموزان راهنمایی به نوعی دچار آ‍زار جنسی شده بودند.» مطالعات مشابهی در شهرستان‌های دیگر از درصد بالاتری از انواع آزارها خبر می‌دهند. با این همه صاحب‌نظران معتقدند در کنار ملاحظات فرهنگی و سنتی، که مانع از گزارش همه‌ی موارد کودک‌آزاری می‌شود، در ایران برنامه‌ای منظم و روشمند برای گزارش‌دهی و جمع‌آوری اطلاعات در این زمینه وجود ندارد.

کودکان خیابانی

بررسی‌ها نشان می‌دهد آزار در میان کودکان خیابانی و کار بسیار بیشتر است، و آمار رو به رشد این کودکان در ایران می‌تواند تاییدی بر افزایش کودک‌آزاری باشد. مدیر عامل انجمن حمایت از کودکان سی و یکم تیر ماه اعلام می‌کند در سال ۷۵، ده درصد از کودکان بین ۱۰ تا ۱۸ سال مشغول کار بوده‌اند اما مطابق آمار سال ۸۵ این تعداد به ۱۲ و ۷ دهم درصد رسیده که یک میلیون و ۶۶۰ هزار کودک را شامل می‌شود. فرشید یزدانی به ایسنا می‌گوید با توجه به آمار جمعیت و تعداد دانش آموزان هم اکنون بیش از سه میلیون و۶۰۰ هزار کودک خارج از چرخه‌ی تحصل قرار دارند. تعداد کودکان کار و خیابانی دقیقا مشخص نیست و نهادهای مسئول نه تنها آمار تشکل‌های غیر دولتی را قبول ندارند که در مورد آمار یکدیگر نیز تردید نشان می‌دهند.

سازمان بهزیستی گزارش می‌دهد در سال جاری تعداد کودکان خیابانی شناسایی شده در تهران به نسبت سال پیش دو برابر شده. حسن عماری، معاون اداره‌ی کل آسیب‌های اجتماعی شهرداری تهران، با اشاره به این که تا کنون حدود ۷ هزار کودک کار خیابانی شناسایی شده‌اند، ۲۷ شهریور ماه، به برنانیوز می‌گوید، «آماری که سازمان بهزیستی ارائه داده ۲۰ هزار کودک کار خیابانی در تهران است که ما نمی‌دانیم این آمار را برچه اساسی به دست آورده‌اند.»

کودکان کار

یونیسف فروردین امسال تعداد کودکان خیابانی در ایران را بین ۴۰۰ هزار تا یک میلیون نفر برآورد کرده است. مطابق آمار رسمی این تعداد در کل کشور از ۲۰۰ هزار نفر تجاوز نمی‌کند. گذشته از تمایل مسئولان به کوچک نشان دادن ابعاد کار کودکان، یکی از مشکلات مهم در این زمینه به ابهام در تعریف کودک و کار مربوط است. به گفته‌ی مدیر عامل انجمن حمایت از حقوق کودکان، در ایران بیش از ۹۰۰ هزار دختر خانه‌دار وجود دارند که با تعریف یونیسف کودک محسوب می‌شوند. یزدانی می‌گوید با افزودن این تعداد به کودکان کار، تعداد آنها از دو و نیم میلیون فراتر می‌رود.

بهزاد کشمیری‌پور
رادیو دویچه وله

اعتصاب رانندگان و کامیونداران

اعتصاب رانندگان و کامیونداران
درجاده خرمشهر- پایانه اهواز
فعالان حقوق بشر در ایران، گزارشی تصویری از اعتصاب بیش از 1700 راننده و کامیونداران اهواز منتشر کردند. بموجب این گزارش، از اعتصاب رانندگان و کامیونداران دو هفته می گذرد اما هنوز مقامات دولت به سه خواسته آنها پاسخ نداده اند.
اعتصابیون خواهان رسیدگی به وضعیت اعلام بار با نظارت دولت بر باربری ها، راه اندازی مجدد سندیکای باربری که از 14 ماه پیش به حالت تعلیق درآمده است و رسیدگی به وضعیت رفاهی و امکاناتی خود هستند. رانندگان با بیش از 600 کامیون در جاده سه راه خرمشهر به مسير پايانه حمل و نقل اهواز به طول تقريباً 3 کيلومتر به اعتصاب خود ادامه می دهند.