سنديکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه، سنديکای کارگران نيشکر هفت تپه و اتحاديه آزاد کارگران ايران
خطاب به شوراي حقوق بشر سازمان ملل متحد
شنبه ۲۴ بهمن ۱۳۸۸ - ۱۳ فوريه ۲۰۱۰
در هفتمين اجلاس بررسي ادواري جهاني شوراي حقوق بشر سازمان ملل متحد، در روزهاي 15 تا 17 فوريه 2010 در مقر سازمان ملل متحد در ژنو، وضعيت حقوق بشر در ايران مورد بررسي قرار خواهد گرفت.
شروع اين اجلاس مصادف است با چهارمين سالروز حمايت جهاني از کارگران زنداني سنديکاي شرکت واحد که در 15 فوريه 2006 در سراسر جهان بسياري از کارگران عضو اتحاديه هاي کارگري جهان با اعلام همبستگي با اين کارگران زنداني، صداي اعتراض خود عليه اقدامات ضد سنديکايي در ايران را به گوش مسوولان جمهوري اسلامي ايران رساندند.
مسوولان جمهوري اسلامي ايران در تمام اين سالها پس از آن دستگيريها و بازداشت کارگران و فعالان سنديکايي اعلام کرده اند که در صورت امضاي تعهد از سوي کارگران زنداني سنديکاي شرکت واحد مبني بر عدم فعاليت سنديکايي و اتحاديه اي، آنان از زندان آزاد خواهند شد. مسوولان امنيتي اعلام کرده اند که جمهوري اسلامي علي رغم پذيرش مقاوله نامه هاي بين المللي فعلا مصلحت نمي دانند که در ايران سنديکا تشکيل شود و چنانچه کسي اقدام به فعاليت سنديکايي کند مخالف نظام جمهوري اسلامي شناخته و محاکمه خواهد شد.
طبقه کارگر ايران در طول سي سال گذشته و بر خلاف مطالبات پايه اي انقلاب 57، نه تنها تغييري در بهبود شرايط زندگي شان ايجاد نشده است بلکه روزبروز بر ابعاد فقر، فلاکت و بي حقوقي آنان افزوده گرديده است. تا آنجا که امروز سازمان جهاني کار ايران را يکي از سه کشور اصلي در دنيا ميداند که کارگران در آن در بدترين شرايط کار ميکنند و پايه اي ترين حقوق شان بشدت نقض ميشود. وضعيت کار زنان و جوانان به يک معضل اساسي تبديل شده است، نبود ايمني کار، تبعيض، قراردادهاي موقت يکماهه و سفيد امضا به تنها شکل استخدام کارگران تبديل شده و حداقل دستمزد کارگران چهار برابر زير خط فقر است و ميليونها خانواده کارگري در نتيجه عدم پرداخت بموقع دستمزدهاي نان آورانشان بطور دائمي در غير انساني ترين شرايط براي زنده ماندن خود دست و پا ميزنند و موج عظيم بيکاري و خطر بيکار سازي کارگران شاغل، زندگي را بر آنان و خانواده هايشان به جهنمي غير قابل تصور تبديل کرده است وتنها راه برون رفت از اين شرايط غير انساني نياز به يک تغييرات اساسي در تمام سطوح اقتصادي و اجتماعي را ميطلبد.
شرايط ضد انساني فوق در حالي بر کارگران ايران تحميل شده است که در طول سي سال گذشته طبقه کارگر ايران از تمامي حقوق برسميت شناخته شده بين المللي خود محروم بوده و هر گونه اعتصاب و اعتراض کارگران و تشکل خواهي آنان با سرکوب، تهديد، بيکاري، زندان و اتهامات امنيتي مواجه شده است.
کارگران ايران در طول سالهاي گذشته عليرغم وجود سرکوب و خطر زنداني شدن و بيکارسازي، در اعتراض به شرايط مشقت بار خود بارها به ميدان آمده و در برخي مراکز با برپايي تشکلهاي خود و اعتصابات و تجمعات بي شمار در دهها و صدها مرکز توليدي و صنعتي نشان دادند حاضر به تحمل شرايط غير انساني حاکم بر کار و زيست شان نيستند. ابعاد اين اعتراضات را در اين يکماه گذشته ميبنيم که بسياري از شرکت کنندگان در اعتراضات خياباني از زنان، جوانان و کارگران و خانواده‌هايشان هستند.
هفتمين اجلاس بررسي ادواري جهاني شوراي حقوق بشر سازمان ملل متحد در شرايطي برگزار ميشود که هنوز رئيس و نايب رئيس سنديکاي واحد آقايان منصور اسالو و مددي، نمايندگان سنديکاي نيشکر هفت تپه آقاي علي نجاتي، و عليرضا ثقفي و برخي ديگر از فعالين کارگري در زندان، آقاي فرزاد کمانگر معلم در زير حکم اعدام، بسياري از دستگير شدگان اول ماه مي امسال در انتظار صدور حکم و تعدادي از فعالين سنديکاي واحد بصورت بلاتکليف منتظر بازگشت به کار هستند.
ما اميدوارم خواست هاي کارگران ايران که داشتن يک زندگي انساني و شرافتمندانه و بدور از هر گونه سرکوب و رعب و وحشت است در اين اجلاس مورد بررسي قرار بگيرد و در طول هفتمين اجلاس بررسي ادواري جهاني حقوق بشر به آن پرداخته شود.
فوري ترين و حداقل ترين اين خواست ها در شرايط حاضر عبارتند از:
- لغو مجازات اعدام و آزادي فوري و بي قيد و شرط کليه فعالين کارگري و ديگر جنبشهاي اجتماعي از زندان
- لغو اتهامات کليه دستگيرشدگان جنبش کارگري و ساير جنبشهاي اجتماعي و صدور حکم منع تعقيب قضائي آنان
- آزادي بي قيد و شرط ايجاد تشکلهاي کارگري بدون کسب اجازه از کارفرمايان و نهادهاي دولتي و پذيرفتن کليه کنوانسيونهاي بين‌المللي کارگري و بر چيده شدن تمامي نهادهاي غير کارگري از محيط هاي کار و محاکمه سرکوبگران و نقض کنندگان حقوق کارگران
- آزادي بي قيد و شرط اعتصاب، اعتراض، تجمع و آزادي بيان
- برابري کامل حقوق زنان و مردان در محيط کار و تمامي عرصه هاي زندگي اجتماعي و اقتصادي و خانوادگي
- محو کار کودک و تامين امکانات رفاهي، آموزشي و بهداشتي براي همه کودکان
سنديکاي کارگران شرکت واحد اتوبوسراني تهران و حومه
سنديکاي کارگران نيشکر هفت تپه
اتحاديه آزاد کارگران ايران
خطاب به شوراي حقوق بشر سازمان ملل متحد
شنبه ۲۴ بهمن ۱۳۸۸ - ۱۳ فوريه ۲۰۱۰
در هفتمين اجلاس بررسي ادواري جهاني شوراي حقوق بشر سازمان ملل متحد، در روزهاي 15 تا 17 فوريه 2010 در مقر سازمان ملل متحد در ژنو، وضعيت حقوق بشر در ايران مورد بررسي قرار خواهد گرفت.
شروع اين اجلاس مصادف است با چهارمين سالروز حمايت جهاني از کارگران زنداني سنديکاي شرکت واحد که در 15 فوريه 2006 در سراسر جهان بسياري از کارگران عضو اتحاديه هاي کارگري جهان با اعلام همبستگي با اين کارگران زنداني، صداي اعتراض خود عليه اقدامات ضد سنديکايي در ايران را به گوش مسوولان جمهوري اسلامي ايران رساندند.
مسوولان جمهوري اسلامي ايران در تمام اين سالها پس از آن دستگيريها و بازداشت کارگران و فعالان سنديکايي اعلام کرده اند که در صورت امضاي تعهد از سوي کارگران زنداني سنديکاي شرکت واحد مبني بر عدم فعاليت سنديکايي و اتحاديه اي، آنان از زندان آزاد خواهند شد. مسوولان امنيتي اعلام کرده اند که جمهوري اسلامي علي رغم پذيرش مقاوله نامه هاي بين المللي فعلا مصلحت نمي دانند که در ايران سنديکا تشکيل شود و چنانچه کسي اقدام به فعاليت سنديکايي کند مخالف نظام جمهوري اسلامي شناخته و محاکمه خواهد شد.
طبقه کارگر ايران در طول سي سال گذشته و بر خلاف مطالبات پايه اي انقلاب 57، نه تنها تغييري در بهبود شرايط زندگي شان ايجاد نشده است بلکه روزبروز بر ابعاد فقر، فلاکت و بي حقوقي آنان افزوده گرديده است. تا آنجا که امروز سازمان جهاني کار ايران را يکي از سه کشور اصلي در دنيا ميداند که کارگران در آن در بدترين شرايط کار ميکنند و پايه اي ترين حقوق شان بشدت نقض ميشود. وضعيت کار زنان و جوانان به يک معضل اساسي تبديل شده است، نبود ايمني کار، تبعيض، قراردادهاي موقت يکماهه و سفيد امضا به تنها شکل استخدام کارگران تبديل شده و حداقل دستمزد کارگران چهار برابر زير خط فقر است و ميليونها خانواده کارگري در نتيجه عدم پرداخت بموقع دستمزدهاي نان آورانشان بطور دائمي در غير انساني ترين شرايط براي زنده ماندن خود دست و پا ميزنند و موج عظيم بيکاري و خطر بيکار سازي کارگران شاغل، زندگي را بر آنان و خانواده هايشان به جهنمي غير قابل تصور تبديل کرده است وتنها راه برون رفت از اين شرايط غير انساني نياز به يک تغييرات اساسي در تمام سطوح اقتصادي و اجتماعي را ميطلبد.
شرايط ضد انساني فوق در حالي بر کارگران ايران تحميل شده است که در طول سي سال گذشته طبقه کارگر ايران از تمامي حقوق برسميت شناخته شده بين المللي خود محروم بوده و هر گونه اعتصاب و اعتراض کارگران و تشکل خواهي آنان با سرکوب، تهديد، بيکاري، زندان و اتهامات امنيتي مواجه شده است.
کارگران ايران در طول سالهاي گذشته عليرغم وجود سرکوب و خطر زنداني شدن و بيکارسازي، در اعتراض به شرايط مشقت بار خود بارها به ميدان آمده و در برخي مراکز با برپايي تشکلهاي خود و اعتصابات و تجمعات بي شمار در دهها و صدها مرکز توليدي و صنعتي نشان دادند حاضر به تحمل شرايط غير انساني حاکم بر کار و زيست شان نيستند. ابعاد اين اعتراضات را در اين يکماه گذشته ميبنيم که بسياري از شرکت کنندگان در اعتراضات خياباني از زنان، جوانان و کارگران و خانواده‌هايشان هستند.
هفتمين اجلاس بررسي ادواري جهاني شوراي حقوق بشر سازمان ملل متحد در شرايطي برگزار ميشود که هنوز رئيس و نايب رئيس سنديکاي واحد آقايان منصور اسالو و مددي، نمايندگان سنديکاي نيشکر هفت تپه آقاي علي نجاتي، و عليرضا ثقفي و برخي ديگر از فعالين کارگري در زندان، آقاي فرزاد کمانگر معلم در زير حکم اعدام، بسياري از دستگير شدگان اول ماه مي امسال در انتظار صدور حکم و تعدادي از فعالين سنديکاي واحد بصورت بلاتکليف منتظر بازگشت به کار هستند.
ما اميدوارم خواست هاي کارگران ايران که داشتن يک زندگي انساني و شرافتمندانه و بدور از هر گونه سرکوب و رعب و وحشت است در اين اجلاس مورد بررسي قرار بگيرد و در طول هفتمين اجلاس بررسي ادواري جهاني حقوق بشر به آن پرداخته شود.
فوري ترين و حداقل ترين اين خواست ها در شرايط حاضر عبارتند از:
- لغو مجازات اعدام و آزادي فوري و بي قيد و شرط کليه فعالين کارگري و ديگر جنبشهاي اجتماعي از زندان
- لغو اتهامات کليه دستگيرشدگان جنبش کارگري و ساير جنبشهاي اجتماعي و صدور حکم منع تعقيب قضائي آنان
- آزادي بي قيد و شرط ايجاد تشکلهاي کارگري بدون کسب اجازه از کارفرمايان و نهادهاي دولتي و پذيرفتن کليه کنوانسيونهاي بين‌المللي کارگري و بر چيده شدن تمامي نهادهاي غير کارگري از محيط هاي کار و محاکمه سرکوبگران و نقض کنندگان حقوق کارگران
- آزادي بي قيد و شرط اعتصاب، اعتراض، تجمع و آزادي بيان
- برابري کامل حقوق زنان و مردان در محيط کار و تمامي عرصه هاي زندگي اجتماعي و اقتصادي و خانوادگي
- محو کار کودک و تامين امکانات رفاهي، آموزشي و بهداشتي براي همه کودکان
سنديکاي کارگران شرکت واحد اتوبوسراني تهران و حومه
سنديکاي کارگران نيشکر هفت تپه
اتحاديه آزاد کارگران ايران
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen