تهدیدهای فرماندهان نظامی پوچ از آب درآمد، آن ها در برابر حضور قدرتمند مردم ناتوان ماندند
تهدیدات فرماندهان نظامی پوچ از آب در آمد و مردم روز قدس را بردند. روزی که حکومت کودتا می خواست به بهانه ی حمایت از فلسطین، بار دیگر مشروعیتی برای خود دست و پا کند و حمایت از دولت کودتا را در بلندگوها فریاد کند، حضور به گفته ی ناظرین، چندصدهزار نفری مردم در تهران و بسیاری از شهرها، این نقشه را به هم زد. هر چند دولت کودتا با اتکا به رسانه های اشغال شده و سازماندهی گسترده، کوشید تصویر واژگونه ای از این روز به نمایش بگذارد، اما حضور خبرنگاران خارجی و صدها شاهد مستقیمی که گزارش ها و فیلم های سویه ی واقعی روز قدس ٨٨ را به جهان مخابره کردند، نشان داد که این روز را مردم برده اند، یک سنت تاریخی دیگر حکومت را، آن ها از آن خود کرده اند. حضور مجدد و انبوه مخالفین کودتا در خیابان ها، در این دوره ی سرنوشت ساز، برای جنبش آزادی خواهانه ی مردم ایران دارای اهمیت بزرگی است. دوره ای که کفه ی ترازو هنوز به طوری تعیین کننده به هیچ طرف سنگین نشده، و حکومت قصد داشت با مهار اعتراضات مردمی، ضربه ی سنگینی بر موقعیت جنبش آزادی خواهانه و امیدهای آزادیخواهان وارد آورد. حضور انبوه مردم در خیابان ها اما بار دیگر وضعیت را برای ادامه ی رویارویی متعادل کرد. نشان داد استبداد علیرغم سرکوب شدید و تعرض تبلیغاتی همه جانبه علیه مخالفین خود، نتوانسته است بر خواست های آزادی خواهانه ی مردم ایران نقطه ی پایانی بگذارد و به آن ها بباوراند که دوران اعتراض به پایان رسیده است. نشان داد، علیرغم سرکوب ها و بگیر و ببندها و تعرض های تبلیغاتی، این جنبش همچنان قدرتمند است و هر روز که می گذرد بیشتر ریشه در اعماق جامعه می دواند. حضور گسترده ی مردم در خیابان ها، بعد از یک دوره خاموشی ظاهری، ادامه ی این جنبش را اثبات و تضمین کرد و افسانه ی سرکوب آزادی خواهان را باطل نمود. مردم ایران فرصت می خواهند که اعتراضات خود را بیان کنند و روز جمعه این فرصت را به دست آوردند. از این فرصت ها باز هم به دست خواهد آمد. روز جمعه ۲۷ شهریور، نقطه ی آغاز چرخشی در روحیه ها بود. آن چه سران کودتا برای هواداران خود بافته بودند، نقش بر آب شد و مبارزین دموکراسی در ایران نفسی تازه کردند. می توان مطمئن بود که تظاهرات روز جمعه، نقطه ی شروعی برای حرکات بعدی مردم خواهد شد. روحیه ها را جلا خواهد داد و امیدها را تقویت خواهد کرد.
اکنون با اطمینان بیشتری می توان نوشت جنبش آزادی خواهانه ی ایران بیش از هر وقت به عمق رفته و نسبت به هدف های خود آگاهی یافته است. این جنبش اکنون به طور یک پارچه ای هدف کنار زدن دیکتاتوری را دنبال می کند و نسبت به روزهای آغازین خود به همگرایی بیشتری دست یافته است، نیرویش بیش از پیش یکی شده است. در جبهه ی کودتاچیان اما روندی معکوس در جریان است. ادامه ی جنبش مردم، آن ها را بیشر متوحش می کند و رو در روی یکدیگر قرار می دهد. ادامه ی جنبش مردم و حضور آن در مقاطع تعیین کننده، یک پارچکی ستاد کودتا و نیروهای مسلح آن را از بین خواهد برد و یکی از مهم ترین شروط غلبه بر حاکمیت استبداد را فراهم خواهد آورد.
در یک جنبش مردمی که با حکومتی مستبد و خون ریز رو در رو شده است، هیچ چیز با اهمیت تر از داشتن روحیه و امید به پیروزی نیست و تظاهرات روز جمعه ی مردم در خدمت این هر دو در آمد. از امروز، آزادی خواهان ایران، دلایل باز هم بیشتری برای خوش بینی به نتیجه ی مبارزه ای که آغاز کرده اند در دست خواهند داشت!
جا دارد به همه ی آنانی که علیرغم نداشتن امکانات و در زیر سایه ی سنگین سرکوب، با تلاش های شبانه روزی خود، برای گرد آوردن مردم زحمت کشیدند، اطلاع رسانی کردند و این تجمع بزرگ را آرام آرام شکل دادند و به ثمر رساندند، دست مریزاد گفت.
تهدیدات فرماندهان نظامی پوچ از آب در آمد و مردم روز قدس را بردند. روزی که حکومت کودتا می خواست به بهانه ی حمایت از فلسطین، بار دیگر مشروعیتی برای خود دست و پا کند و حمایت از دولت کودتا را در بلندگوها فریاد کند، حضور به گفته ی ناظرین، چندصدهزار نفری مردم در تهران و بسیاری از شهرها، این نقشه را به هم زد. هر چند دولت کودتا با اتکا به رسانه های اشغال شده و سازماندهی گسترده، کوشید تصویر واژگونه ای از این روز به نمایش بگذارد، اما حضور خبرنگاران خارجی و صدها شاهد مستقیمی که گزارش ها و فیلم های سویه ی واقعی روز قدس ٨٨ را به جهان مخابره کردند، نشان داد که این روز را مردم برده اند، یک سنت تاریخی دیگر حکومت را، آن ها از آن خود کرده اند. حضور مجدد و انبوه مخالفین کودتا در خیابان ها، در این دوره ی سرنوشت ساز، برای جنبش آزادی خواهانه ی مردم ایران دارای اهمیت بزرگی است. دوره ای که کفه ی ترازو هنوز به طوری تعیین کننده به هیچ طرف سنگین نشده، و حکومت قصد داشت با مهار اعتراضات مردمی، ضربه ی سنگینی بر موقعیت جنبش آزادی خواهانه و امیدهای آزادیخواهان وارد آورد. حضور انبوه مردم در خیابان ها اما بار دیگر وضعیت را برای ادامه ی رویارویی متعادل کرد. نشان داد استبداد علیرغم سرکوب شدید و تعرض تبلیغاتی همه جانبه علیه مخالفین خود، نتوانسته است بر خواست های آزادی خواهانه ی مردم ایران نقطه ی پایانی بگذارد و به آن ها بباوراند که دوران اعتراض به پایان رسیده است. نشان داد، علیرغم سرکوب ها و بگیر و ببندها و تعرض های تبلیغاتی، این جنبش همچنان قدرتمند است و هر روز که می گذرد بیشتر ریشه در اعماق جامعه می دواند. حضور گسترده ی مردم در خیابان ها، بعد از یک دوره خاموشی ظاهری، ادامه ی این جنبش را اثبات و تضمین کرد و افسانه ی سرکوب آزادی خواهان را باطل نمود. مردم ایران فرصت می خواهند که اعتراضات خود را بیان کنند و روز جمعه این فرصت را به دست آوردند. از این فرصت ها باز هم به دست خواهد آمد. روز جمعه ۲۷ شهریور، نقطه ی آغاز چرخشی در روحیه ها بود. آن چه سران کودتا برای هواداران خود بافته بودند، نقش بر آب شد و مبارزین دموکراسی در ایران نفسی تازه کردند. می توان مطمئن بود که تظاهرات روز جمعه، نقطه ی شروعی برای حرکات بعدی مردم خواهد شد. روحیه ها را جلا خواهد داد و امیدها را تقویت خواهد کرد.
اکنون با اطمینان بیشتری می توان نوشت جنبش آزادی خواهانه ی ایران بیش از هر وقت به عمق رفته و نسبت به هدف های خود آگاهی یافته است. این جنبش اکنون به طور یک پارچه ای هدف کنار زدن دیکتاتوری را دنبال می کند و نسبت به روزهای آغازین خود به همگرایی بیشتری دست یافته است، نیرویش بیش از پیش یکی شده است. در جبهه ی کودتاچیان اما روندی معکوس در جریان است. ادامه ی جنبش مردم، آن ها را بیشر متوحش می کند و رو در روی یکدیگر قرار می دهد. ادامه ی جنبش مردم و حضور آن در مقاطع تعیین کننده، یک پارچکی ستاد کودتا و نیروهای مسلح آن را از بین خواهد برد و یکی از مهم ترین شروط غلبه بر حاکمیت استبداد را فراهم خواهد آورد.
در یک جنبش مردمی که با حکومتی مستبد و خون ریز رو در رو شده است، هیچ چیز با اهمیت تر از داشتن روحیه و امید به پیروزی نیست و تظاهرات روز جمعه ی مردم در خدمت این هر دو در آمد. از امروز، آزادی خواهان ایران، دلایل باز هم بیشتری برای خوش بینی به نتیجه ی مبارزه ای که آغاز کرده اند در دست خواهند داشت!
جا دارد به همه ی آنانی که علیرغم نداشتن امکانات و در زیر سایه ی سنگین سرکوب، با تلاش های شبانه روزی خود، برای گرد آوردن مردم زحمت کشیدند، اطلاع رسانی کردند و این تجمع بزرگ را آرام آرام شکل دادند و به ثمر رساندند، دست مریزاد گفت.
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen