اعتراض کانون نويسندگان ايرانبه موج جديد سرکوب و اختناق در ايران
چهار شنبه ۷ اسفند ۱۳۸۷ - ۲۵ فوريه ۲۰۰۹
در چند ماه اخیر تنی چند از اعضای کانون نویسندگان ایران- محمود دولت آبادی، فرزانه آقایی پور، مجید امین موید، ناصر زرافشان، فرخنده حاجی زاده و حسن صانعی- توسط نیروهای امنیتی بارها احضار شدند و ساعت ها مورد بازجویی قرار گرفتند. و هنوز زمان زیادی از صدور حکم سنگین زندان برای یوسف عزیزی بنی طرف نگذشته بود که محسن حکیمی یکی دیگر از اعضای کانون و از فعالان جنبش کارگری بازداشت و پس از تحمل حدود دو ماه زندان با وثیقه ی سنگین آزاد شد.
مردم شریف ایران هجوم و سرکوب در مقابل خواسته ها و اعتراض های برحقِ قشرهای مختلف مردم برای قدرتمداران به روشی همیشگی تبدیل شده است. در چندین ماه اخیر، با بحرانی تر شدن اوضاع اقتصادی و اجتماعی در داخل کشور و در سطح جهان، بار دیگر موج جدیدی از سانسور و ممنوعیت، احضار، دستگیری، بازداشت و صدور احکام سنگین و اجرای روزافزون احکام اعدام برای مقابله با پیامدهای بحران هر دم فزاینده به راه افتاده است. طرفه آن که در کنار این اقدا مها، صاحبان قدرت می کوشند اسناد و مدارک سرکوب های قبلی را از میان ببرند. گورستان خاوران یکی از این اسناد است. طراحان و آمران و عاملان قتل عام دهه ی ۶۰ سعی دارند با تخریب و تغییر وضعیت این گورستان، رد پای خود را در کشتار نسلی از زندانیان سیاسی و عقیدتی پاک کنند و پرونده ی جنایت خود را به محاق فراموشی بسپارند. در پی این خیال، بخش هایی از گورهای فردی و جمعی گورستان خاوران تخریب و تسطیح و خاکریزی شده است. زیر و رو کردن این گورستان به منزله ی از میان بردن آثار جرم و جنایت است و برگی دیگر بر پرونده ی مجرمان می افزاید. کانون نویسندگان ایران خواهان واگذاری گورستان خاوران به خانواده های کشته شدگان و بررسی این کشتار در محکمه ای مردمی و عادلانه است. سانسور کتاب ها، لغو امتیاز نشریات، فیلتر کردن سایت های اینترنتی و تهدید کاربران سایت ها در ماه های اخیر شدت یافته است. چهار نفر از وبلاگ نویسان، که چند سال پیش بازداشت و سپس آزاد شده بودند، به تازگی حکم زندان دریافت کرده اند. سانسور در سینما و تئاتر که تاکنون بیشتر توقیف و عدم صدور مجوز اکران بود به جایی رسیده که برخی نمایش ها برای گریز از سانسور به زبان انگلیسی به اجرا در می آیند! عرصه ی تالیف شعر و داستان چندان تنگ شده که بعضی از نهادهای فرهنگی امسال قادر به انتخاب کتاب سال خود نشدند. و به این وضعیت، ترجمه های کرایه ای به منظور چهره سازی از نویسندگان حکومتی در خارج از کشور را نیز بیافزایید تا ابعاد وحشتناک این قلع و قمع فرهنگی بهتر به تصور درآید- قلع و قمعی که قرار است با گذاشتن شاعران و نویسندگان و هنرمندان جشنوارهای در جلوی صحنه های نمایشی بزک شود. از سوی دیگر، بر میزان احضارها و بازداشت ها افزوده شده است. در چند ماه اخیر تنی چند از اعضای کانون نویسندگان ایران- محمود دولت آبادی، فرزانه آقایی پور، مجید امین موید، ناصر زرافشان، فرخنده حاجی زاده و حسن صانعی- توسط نیروهای امنیتی بارها احضار شدند و ساعت ها مورد بازجویی قرار گرفتند. و هنوز زمان زیادی از صدور حکم سنگین زندان برای یوسف عزیزی بنی طرف نگذشته بود که محسن حکیمی یکی دیگر از اعضای کانون و از فعالان جنبش کارگری بازداشت و پس از تحمل حدود دو ماه زندان با وثیقه ی سنگین آزاد شد. در همین دوره برای پنج نفر از اعضای سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه، که هیچ جرمی جز دفاع از معیشت و حق تشکل خود نداشته اند، حکم زندان صادر شد. دانشجویان در دانشگاههای مختلف کشور مورد یورش و بازداشت قرار گرفتند. فشار بر اقلیت های مذهبی نیز نمونه ی بارز دیگری از تفتیش و سرکوب عقیده است که دامنه ی آن در ماه های اخیر افزایش یافت. در این میان بی پناهان و گمنامانِ معترض سختتر کیفر شدند، که عالیه اقدام دوست نمونه یی مثال زدنی از این بی پناهان معترض است. و این ها، همه، تنها گوشه هایی از هجوم و سرکوب گسترده در چند ماه اخیر به شمار می آید. کانون نویسندگان ایران، بنا بر اصل اول منشور خود، مدافع آزادی اندیشه و بیان برای همگان بی هیچ حصر و استثنا است. آزادی بیان تنها آزادی ابراز عقیده از راه گفتار و نوشتار نیست، بلکه هر شیوه ای که بیانگر احساس و عقیده افراد باشد در مقوله آزادی بیان می گنجد. از این رو، کانون نویسندگان ایران تمامی موارد بالا را از مصداق های سرکوب آشکار آزادی اندیشه و بیان از سوی حاکمیت می داند و آن را محکوم می کند. کانون نویسندگان ایران ۵ اسفند ۱٣٨۷
چهار شنبه ۷ اسفند ۱۳۸۷ - ۲۵ فوريه ۲۰۰۹
در چند ماه اخیر تنی چند از اعضای کانون نویسندگان ایران- محمود دولت آبادی، فرزانه آقایی پور، مجید امین موید، ناصر زرافشان، فرخنده حاجی زاده و حسن صانعی- توسط نیروهای امنیتی بارها احضار شدند و ساعت ها مورد بازجویی قرار گرفتند. و هنوز زمان زیادی از صدور حکم سنگین زندان برای یوسف عزیزی بنی طرف نگذشته بود که محسن حکیمی یکی دیگر از اعضای کانون و از فعالان جنبش کارگری بازداشت و پس از تحمل حدود دو ماه زندان با وثیقه ی سنگین آزاد شد.
مردم شریف ایران هجوم و سرکوب در مقابل خواسته ها و اعتراض های برحقِ قشرهای مختلف مردم برای قدرتمداران به روشی همیشگی تبدیل شده است. در چندین ماه اخیر، با بحرانی تر شدن اوضاع اقتصادی و اجتماعی در داخل کشور و در سطح جهان، بار دیگر موج جدیدی از سانسور و ممنوعیت، احضار، دستگیری، بازداشت و صدور احکام سنگین و اجرای روزافزون احکام اعدام برای مقابله با پیامدهای بحران هر دم فزاینده به راه افتاده است. طرفه آن که در کنار این اقدا مها، صاحبان قدرت می کوشند اسناد و مدارک سرکوب های قبلی را از میان ببرند. گورستان خاوران یکی از این اسناد است. طراحان و آمران و عاملان قتل عام دهه ی ۶۰ سعی دارند با تخریب و تغییر وضعیت این گورستان، رد پای خود را در کشتار نسلی از زندانیان سیاسی و عقیدتی پاک کنند و پرونده ی جنایت خود را به محاق فراموشی بسپارند. در پی این خیال، بخش هایی از گورهای فردی و جمعی گورستان خاوران تخریب و تسطیح و خاکریزی شده است. زیر و رو کردن این گورستان به منزله ی از میان بردن آثار جرم و جنایت است و برگی دیگر بر پرونده ی مجرمان می افزاید. کانون نویسندگان ایران خواهان واگذاری گورستان خاوران به خانواده های کشته شدگان و بررسی این کشتار در محکمه ای مردمی و عادلانه است. سانسور کتاب ها، لغو امتیاز نشریات، فیلتر کردن سایت های اینترنتی و تهدید کاربران سایت ها در ماه های اخیر شدت یافته است. چهار نفر از وبلاگ نویسان، که چند سال پیش بازداشت و سپس آزاد شده بودند، به تازگی حکم زندان دریافت کرده اند. سانسور در سینما و تئاتر که تاکنون بیشتر توقیف و عدم صدور مجوز اکران بود به جایی رسیده که برخی نمایش ها برای گریز از سانسور به زبان انگلیسی به اجرا در می آیند! عرصه ی تالیف شعر و داستان چندان تنگ شده که بعضی از نهادهای فرهنگی امسال قادر به انتخاب کتاب سال خود نشدند. و به این وضعیت، ترجمه های کرایه ای به منظور چهره سازی از نویسندگان حکومتی در خارج از کشور را نیز بیافزایید تا ابعاد وحشتناک این قلع و قمع فرهنگی بهتر به تصور درآید- قلع و قمعی که قرار است با گذاشتن شاعران و نویسندگان و هنرمندان جشنوارهای در جلوی صحنه های نمایشی بزک شود. از سوی دیگر، بر میزان احضارها و بازداشت ها افزوده شده است. در چند ماه اخیر تنی چند از اعضای کانون نویسندگان ایران- محمود دولت آبادی، فرزانه آقایی پور، مجید امین موید، ناصر زرافشان، فرخنده حاجی زاده و حسن صانعی- توسط نیروهای امنیتی بارها احضار شدند و ساعت ها مورد بازجویی قرار گرفتند. و هنوز زمان زیادی از صدور حکم سنگین زندان برای یوسف عزیزی بنی طرف نگذشته بود که محسن حکیمی یکی دیگر از اعضای کانون و از فعالان جنبش کارگری بازداشت و پس از تحمل حدود دو ماه زندان با وثیقه ی سنگین آزاد شد. در همین دوره برای پنج نفر از اعضای سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه، که هیچ جرمی جز دفاع از معیشت و حق تشکل خود نداشته اند، حکم زندان صادر شد. دانشجویان در دانشگاههای مختلف کشور مورد یورش و بازداشت قرار گرفتند. فشار بر اقلیت های مذهبی نیز نمونه ی بارز دیگری از تفتیش و سرکوب عقیده است که دامنه ی آن در ماه های اخیر افزایش یافت. در این میان بی پناهان و گمنامانِ معترض سختتر کیفر شدند، که عالیه اقدام دوست نمونه یی مثال زدنی از این بی پناهان معترض است. و این ها، همه، تنها گوشه هایی از هجوم و سرکوب گسترده در چند ماه اخیر به شمار می آید. کانون نویسندگان ایران، بنا بر اصل اول منشور خود، مدافع آزادی اندیشه و بیان برای همگان بی هیچ حصر و استثنا است. آزادی بیان تنها آزادی ابراز عقیده از راه گفتار و نوشتار نیست، بلکه هر شیوه ای که بیانگر احساس و عقیده افراد باشد در مقوله آزادی بیان می گنجد. از این رو، کانون نویسندگان ایران تمامی موارد بالا را از مصداق های سرکوب آشکار آزادی اندیشه و بیان از سوی حاکمیت می داند و آن را محکوم می کند. کانون نویسندگان ایران ۵ اسفند ۱٣٨۷
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen