بیانیه سندیکاها و گروهای کارگری
افزايش دستمزدها و برخورداری از يک زندگی انسانیحق مسلم ماست
چهار شنبه ۷ اسفند ۱۳۸۷ - ۲۵ فوريه ۲۰۰۹
ياران و همکارانسالهاست ما کارگران به دليل دستمزدهای پايين و افزايش بی وقفه هزينه های زندگی با فقر و نداری دست و پنجه نرم می کنيم و بطور دائمی و روزمره شرمنده همسر و فرزندان خود هستيم. در طول اين سالها هر کدام از ما بنوبه خود تلاش کرده ايم از طريق اضافه کاريهای طاقت فرسا و دست و پا کردن شغل دومی، درصد ناچيزی از رنج و آلام خانواده هايمان برای گذران زندگی را کاهش دهيم.اما واقعيت اين است که ديگر با اين دستمزدها و گرانی سرسام آور موجود، نه اضافه کاری و نه شغل دوم نميتواند گرهی از فقر و تنگدستی ما باز کند. گذشته از اين، آيا شايسته است ما به دليل دستمزدهای پايين و فشار کمرشکن هزينه های زندگی مجبور شويم تن به اضافه کاريهای طاقت فرسا و شغل دوم بسپاريم و شبها جسم و روح رنجور و فرسوده خود را به منزل برسانيم و حالی و فرصتی برای استراحت و تفريح و بودن در کنار خانواده نداشته باشيم.دوستان و همکارانما توليد کنندگان اصلی تمامی ثروتها و نعمات موجود در جامعه هستيم و اين حق مسلم ماست که فقط با اشتغال در ساعات رسمی کار، چنان دستمزدی دريافت کنيم که ضمن بر خورداری از رفاه و آسايش، ديگر مجبور نشويم به اضافه کاريهای طاقت فرسا و شغل دوم تن در دهيم.اين حق ماست و حق گرفتنی است. از اينرو ما امضا کنندگان اين بيانيه از شما همکاران در تمامی کارخانه ها، پروژه های خدماتی و ساختمانی و غيره در سراسر کشور ميخواهيم تا با امضای گسترده طومار زير به عنوان قدم اول برای افزايش دستمزدها به حرکت ما بپيونديد.سنديکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه – اتحاديه آزاد کارگران ايران – سنديکای کارگران کشت و صنعت نيشکر هفت تپه - انجمن صنفی کارگران برق و فلزکار کرمانشاه –کارگران شرکت ريسندگی پرريس– کارگران کارخانه شاهو– کارگران فرش غرب بافت و جمع هايی از کارگران:عسلويه – شرکت صتايع فلزی - لوله و پوشش سلفچگان- لاستيک البرز- نورد لوله و پروفيل ساوه- شرکت مکان سازان - پتروشيمی پلی اتلين سنگين کرمانشاه- کارخانه فرامان صنعت - کارخانه اخگر گاز - شرکت سيم کابل - آجر پزی شيل سنندج – کارخانه نير پارس - گونی بافی سما - شرکت آجين سازه - کارخانه فراساز - صنايع شيميائی اصفهان LAB - پتروشيمی اصفهان و جمعهايی از کارگران ساختماني۲۶ آذر ماه هزار و سيصد و هشتاد و هفتتوضيح:کارگرانی که در سراسر کشور قصد پيوستن به طومار جمع آوری امضا برای افزايش دستمزدها را دارند ميتوانند با شماره تلفنهای زير تماس بگيرند:۱- تهران و استانهای شمالی: رضا شهابی: ۰۹۱۹۲۰۳۴۰۸۷ - جعفر عظيم زاده ۰۹۱۲۳۳۶۸۷۷۲۲- استانهای جنوبی: علی نجاتی: ۰۹۱۶۹۴۸۳۵۰۴ - رضا رخشان: ۰۹۱۶۹۴۲۰۴۳۰۳- استانهای مرکزی: شاپور احسانی راد: ۰۹۱۹۲۵۵۰۳۷۳ ۴- استانهای غربی: جوانمير مرادی ۰۹۱۸۸۸۷۱۴۰۵ - شريف ساعد پناه: ۰۹۱۸۹۷۱۰۲۷۴۵- استان اصفهان: محمد رضا خويشکار: ۰۹۱۳۹۰۶۸۹۷۴۶- استان آذربايجان شرقی و غربی: سلام شيخی: ۰۹۱۹۴۸۰۲۰۲۸****از: کارگران کارخانه ها، کارگران ساختمانی، خدمات و....به: شورايعالی کاررونوشت به: وزارت کار و امور اجتماعی و نمايندگان مجلس شورای اسلاميدستمزد و حقوقی که طی سالهای گذشته برای ما کارگران و ساير بخشهای حقوق بگير همچون معلمان، بازنشستگان و کارمندان جزء تعيين شده است، بهيچوجه در طول اين سالها کفاف هزينه های زندگی ما را نکرده و با سير صعودی هر ساله تورم، سال به سال خانواده های ما در فقر و فلاکت بيشتری فرو رفته اند. بطوريکه در شرايط حاضر و با توجه به گرانی سر سام آور مايحتاج زندگی، ما ديگر قادر به تامين حداقل معيشت نيز برای خود و خانواده هايمان نيستيم.سال قبل حداقل دستمزد را برای سال هشتاد و هفت ۲۱۹۶۰۰ تومان تعيين کرديد، اما ميزان خط فقر بالای ششصد هزار تومان بود، اين در حالی است که در طول سال جاری با افزايش بی سابقه تورم، فقر و فلاکت بيش از پيش سايه شوم خود را بر زندگی ما گستراند و کمر ما بيش از هر زمان ديگری در زير فشار فقر و نداری خرد شد.هر انسان شريف و منصفی که در اين مملکت زندگی ميکند ميداند که حتی با يک ميليون تومان هم، نميتوان آنچنانکه شايسته ی شان انسان است زندگی کرد.حال سوال ما ازهمه شما کسانی که در کليه سطوح دولتی در تعيين حداقل دستمزدها سياست گذاری می کنيد اين است که آيا واقعا حاضريد با دويست - سيصد هزار تومان در ماه، حتی سه روز زندگی کنيد؟ پس چرا ما کارگران بايد اين را قبول کنيم؟ چرا ما بايد اين را قبول کنيم که سهم ما از توليد اينهمه ثروت و نعمت در جامعه، فقر و فلاکت روز افزون باشد؟ما اعلام ميکنيم که ديگر نميتوانيم زير خط فقر زندگی کنيم و تداوم اين زندگی برای ما غير قابل تحمل است. از اين رو ما خواهان تعيين حداقل دستمزد با احتساب تامين يک زندگی شرافتمندانه و مرفه برای يک خانواده چهار نفره از طريق دخالت مستقيم نماينده های منتخب مجامع عمومی کارگران هستيم.تامين يک زندگی شرافتمندانه و انسانی حق ما کارگران و تمامی مزد بگيران است و اين خواستی است که ما با امضای اين طومار مصرانه بر آن پای می فشاريم.
افزايش دستمزدها و برخورداری از يک زندگی انسانیحق مسلم ماست
چهار شنبه ۷ اسفند ۱۳۸۷ - ۲۵ فوريه ۲۰۰۹
ياران و همکارانسالهاست ما کارگران به دليل دستمزدهای پايين و افزايش بی وقفه هزينه های زندگی با فقر و نداری دست و پنجه نرم می کنيم و بطور دائمی و روزمره شرمنده همسر و فرزندان خود هستيم. در طول اين سالها هر کدام از ما بنوبه خود تلاش کرده ايم از طريق اضافه کاريهای طاقت فرسا و دست و پا کردن شغل دومی، درصد ناچيزی از رنج و آلام خانواده هايمان برای گذران زندگی را کاهش دهيم.اما واقعيت اين است که ديگر با اين دستمزدها و گرانی سرسام آور موجود، نه اضافه کاری و نه شغل دوم نميتواند گرهی از فقر و تنگدستی ما باز کند. گذشته از اين، آيا شايسته است ما به دليل دستمزدهای پايين و فشار کمرشکن هزينه های زندگی مجبور شويم تن به اضافه کاريهای طاقت فرسا و شغل دوم بسپاريم و شبها جسم و روح رنجور و فرسوده خود را به منزل برسانيم و حالی و فرصتی برای استراحت و تفريح و بودن در کنار خانواده نداشته باشيم.دوستان و همکارانما توليد کنندگان اصلی تمامی ثروتها و نعمات موجود در جامعه هستيم و اين حق مسلم ماست که فقط با اشتغال در ساعات رسمی کار، چنان دستمزدی دريافت کنيم که ضمن بر خورداری از رفاه و آسايش، ديگر مجبور نشويم به اضافه کاريهای طاقت فرسا و شغل دوم تن در دهيم.اين حق ماست و حق گرفتنی است. از اينرو ما امضا کنندگان اين بيانيه از شما همکاران در تمامی کارخانه ها، پروژه های خدماتی و ساختمانی و غيره در سراسر کشور ميخواهيم تا با امضای گسترده طومار زير به عنوان قدم اول برای افزايش دستمزدها به حرکت ما بپيونديد.سنديکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه – اتحاديه آزاد کارگران ايران – سنديکای کارگران کشت و صنعت نيشکر هفت تپه - انجمن صنفی کارگران برق و فلزکار کرمانشاه –کارگران شرکت ريسندگی پرريس– کارگران کارخانه شاهو– کارگران فرش غرب بافت و جمع هايی از کارگران:عسلويه – شرکت صتايع فلزی - لوله و پوشش سلفچگان- لاستيک البرز- نورد لوله و پروفيل ساوه- شرکت مکان سازان - پتروشيمی پلی اتلين سنگين کرمانشاه- کارخانه فرامان صنعت - کارخانه اخگر گاز - شرکت سيم کابل - آجر پزی شيل سنندج – کارخانه نير پارس - گونی بافی سما - شرکت آجين سازه - کارخانه فراساز - صنايع شيميائی اصفهان LAB - پتروشيمی اصفهان و جمعهايی از کارگران ساختماني۲۶ آذر ماه هزار و سيصد و هشتاد و هفتتوضيح:کارگرانی که در سراسر کشور قصد پيوستن به طومار جمع آوری امضا برای افزايش دستمزدها را دارند ميتوانند با شماره تلفنهای زير تماس بگيرند:۱- تهران و استانهای شمالی: رضا شهابی: ۰۹۱۹۲۰۳۴۰۸۷ - جعفر عظيم زاده ۰۹۱۲۳۳۶۸۷۷۲۲- استانهای جنوبی: علی نجاتی: ۰۹۱۶۹۴۸۳۵۰۴ - رضا رخشان: ۰۹۱۶۹۴۲۰۴۳۰۳- استانهای مرکزی: شاپور احسانی راد: ۰۹۱۹۲۵۵۰۳۷۳ ۴- استانهای غربی: جوانمير مرادی ۰۹۱۸۸۸۷۱۴۰۵ - شريف ساعد پناه: ۰۹۱۸۹۷۱۰۲۷۴۵- استان اصفهان: محمد رضا خويشکار: ۰۹۱۳۹۰۶۸۹۷۴۶- استان آذربايجان شرقی و غربی: سلام شيخی: ۰۹۱۹۴۸۰۲۰۲۸****از: کارگران کارخانه ها، کارگران ساختمانی، خدمات و....به: شورايعالی کاررونوشت به: وزارت کار و امور اجتماعی و نمايندگان مجلس شورای اسلاميدستمزد و حقوقی که طی سالهای گذشته برای ما کارگران و ساير بخشهای حقوق بگير همچون معلمان، بازنشستگان و کارمندان جزء تعيين شده است، بهيچوجه در طول اين سالها کفاف هزينه های زندگی ما را نکرده و با سير صعودی هر ساله تورم، سال به سال خانواده های ما در فقر و فلاکت بيشتری فرو رفته اند. بطوريکه در شرايط حاضر و با توجه به گرانی سر سام آور مايحتاج زندگی، ما ديگر قادر به تامين حداقل معيشت نيز برای خود و خانواده هايمان نيستيم.سال قبل حداقل دستمزد را برای سال هشتاد و هفت ۲۱۹۶۰۰ تومان تعيين کرديد، اما ميزان خط فقر بالای ششصد هزار تومان بود، اين در حالی است که در طول سال جاری با افزايش بی سابقه تورم، فقر و فلاکت بيش از پيش سايه شوم خود را بر زندگی ما گستراند و کمر ما بيش از هر زمان ديگری در زير فشار فقر و نداری خرد شد.هر انسان شريف و منصفی که در اين مملکت زندگی ميکند ميداند که حتی با يک ميليون تومان هم، نميتوان آنچنانکه شايسته ی شان انسان است زندگی کرد.حال سوال ما ازهمه شما کسانی که در کليه سطوح دولتی در تعيين حداقل دستمزدها سياست گذاری می کنيد اين است که آيا واقعا حاضريد با دويست - سيصد هزار تومان در ماه، حتی سه روز زندگی کنيد؟ پس چرا ما کارگران بايد اين را قبول کنيم؟ چرا ما بايد اين را قبول کنيم که سهم ما از توليد اينهمه ثروت و نعمت در جامعه، فقر و فلاکت روز افزون باشد؟ما اعلام ميکنيم که ديگر نميتوانيم زير خط فقر زندگی کنيم و تداوم اين زندگی برای ما غير قابل تحمل است. از اين رو ما خواهان تعيين حداقل دستمزد با احتساب تامين يک زندگی شرافتمندانه و مرفه برای يک خانواده چهار نفره از طريق دخالت مستقيم نماينده های منتخب مجامع عمومی کارگران هستيم.تامين يک زندگی شرافتمندانه و انسانی حق ما کارگران و تمامی مزد بگيران است و اين خواستی است که ما با امضای اين طومار مصرانه بر آن پای می فشاريم.
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen