خطر شکنجه دانشجویانی که در وضعیت بی ارتباط با دنیای خارج، زندانی هستند

يکشنبه ۱۶ فروردين ۱۳۸۸ - ۰۵ آپريل ۲۰۰۹

در روز پنجم اسفند ماه 1387، نیروهای دولتی به دانشجویان دانشگاه امیرکبیر که به خاکسپاری شهدا در صحن این دانشگاه معترض بودند، بطور خشونت باری حمله کردند. در روز ششم اسفند ماه، نیروهای امنیتی به خانه 4 دانشجوی امیرکبیر؛ عباس حکیم زاده، مهدی مشایخی، نریمان مصطفوی و احمد قصابان حمله کرده و هر 4 نفر را بازداشت کردند. قبل از آن هم در روز 17 بهمن ماه، 4 دانشجوی دیگر دانشگاه امیرکبیر؛ حسین ترکاشوند، مجید توکلی، اسماعیل سلمان پور و کورش دانشیار در مراسم بزرگداشت مهندس بازرگان بازداشت شده بودند. همه این 8 دانشجوی امیرکبیر در زندان اوین در تهران هنوز در بازداشت هستند.

قاضی حداد، معاون امنیت دادسرای تهران در مصاحبه ای با ایسنا در تاریخ 16 اسفند ماه 1387 در مورد چهار دانشجوی بازداشتی در روز 5 اسفند اعلام کرد که "این افراد از مدت ها قبل تحت تعقیب قرار داشتند. این افراد جریانات تند دانشجویی را برنامه ریزی و هدایت می کردند و به ارائه ی اطلاعات کذب و درج آن در خبرنامه ی امیرکبیر و همچنین مصاحبه با رادیو های بیگانه می پرداختند. اکثر این اقدامات از سوی این چهار نفر صورت می گرفت."

هادی قائمی؛ سخنگوی کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران در پاسخ به این اتهامات و طرح علنی آن قبل از اثبات در هر دادگاه صالحه، توسط یک مقام مسئول قضایی گفت:" اعلام علنی اتهامات یک متهم در حالی که وکلای آنها اجازه ندارند با آنها ملاقات کنند و یا حتی پرونده آنها را بخوانند، نقض آئین دادرسی است." هادی قائمی ادامه داد:" اعضای خانواده و دوستان این دانشجویان بسیار نگران این هستند که از این دانشجویان تحت شکنجه، اعتراف گرفته بشود. هر گونه مستندات مبتنی بر اعتراف در چنین وضعیتی، برای هیچ دادگاه مستقلی قابل پذیرش نخواهد بود."

تماس های کوتاه تلفنی برخی از این افراد با خانواده های خود از جمله مجید توکلی، حکایت از خطر در شکنجه بودن آنها در حین بازجویی دارد. برخی از این دانشجویان از جمله عباس حکیم زاده و حسین ترکاشوند، تاکنون هیچ تماسی با خانواده خود نداشتند. عباس حکیم زاده از نظر سلامتی در وضعیت خاصی است که نیاز به رسیدگی های ویژه دارد. تاکنون تلاش های خانواده و وکلای این دانشجویان برای ملاقات و یا آزادی آنها به هیچ نتیجه ای نرسیده است.

نیروهای امنیتی و قضایی اقدامات خود علیه دانشجویان را متوقف نکردند. دوستان این دانشجویان زندانی و خانواده های آنها برای حمایت از دانشجویان زندانی، سال نو ایرانی را در پشت دیوار زندان اوین آغاز کردند. این تجمع منجر به بازداشت بهاره هدایت، میلاد اسدی، مهدی عربشاهی، مجید دری، سعید فیض الله زاده، حامد عزیزی، مادر نریمان مصطفوی و پدر ومادر میلاد اسدی شد. بدنبال آن، فرید هاشمی و امین نظری از اعضای شورای مرکزی دفتر تحکیم وحدت که برای پییگری وضعیت بازداشت شدگان به پلیس امنیت رفته بودند، بازداشت شدند. این بازداشت شدگان در کلانتری دارآباد نگهداری شدند و بسیاری از آنها مورد بدرفتاری ای قرار گرفتند که بعد ها قاضی متین راسخ بابت آن پوزش خواسته بود. آزادی این افراد بازداشتی به مرور و در طول سه روز انجام شد و آخرین بازداشتی روز سوم فروردین ماه 1388 آزاد شد.

کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران در باره تعقیب و کنترل مداوم دانشجویان بطور مستمر گزارش داده است. در گزارش منتشره کمپین به مناسبت روز دانشجو در سال 1387در مورد تحت تعقیب بودن مجید توکلی و سایر دانشجویان هشدار داده شده بود. پرونده توهین به مقدسات در دانشگاه امیرکبیر، مسیر خود را در سه سال گذشته طی کرد و هر چند محاکمات مربوط به آن با تمام اصول قوانین ملی و بین المللی دادگاه های عادلانه همراه نبود، اما سه دانشجوی امیرکبیر از جمله مجید توکلی، علیرغم تبرئه در دادگاه عمومی، 15 ماه را در وضعیت بسیار سخت و تحت شکنجه سپری کردند. پس از آزادی نیز نه تنها ادامه تحصیل آنها با مشکل مواجه شد بلکه زندگی عادی انها نیز همواره تحت الشعاع همین تعقیب های نیروهای امنیتی قرار داشت. مجید توکلی در تماسی با خانواده خود اعلام کرده که هنوز در مورد پرونده جعل نشریات امیرکبیر بازجویی می شود.

قاضی حداد در ادامه مصاحبه با ایسنا در مورد مجید توکلی و سایر دانشجویان بازداشتی امیرکبیر در مراسم بزرگداشت مهندس بازرگان نیز اعلام کرد "در مراسم بدون مجوز سالگرد مهندس بازرگان، 7 نفر بازداشت شدند که اغلب آنها دارای سابقه هستند که یکی از آنها مجید توکلی است که در پرونده توهین به مقدسات در دانشگاه امیرکبیر از متهمان اصلی بود. این افراد از مدت ها قبل تحت نظر و تحت تعقیب نیروهای امنیتی و قضایی بودند."

هادی قائمی در مورد این تعقیب ها و اتهامات وارده گفت: " تعقیب و بازداشت دانشجویان به هیچوجه قابل توجیه نیست و سخنان قاضی حداد گواهی بر عدم استقلال قوه قضائیه و همسویی قوه قضائیه با نیروهای امنیتی است." وی ادامه داد: "آقای حداد بعنوان یک مقام مسئول قضایی باید روشن کنند که طبق کدام قانون، افراد را تحت تعقیب قرار داده و بدون انجام تشریفات قضایی و بدون اعلام اتهام به آن ها، می توان بازداشت کرد."،

شبنم مددزاده، دانشجوی دانشگاه تربیت معلم و عضو انجمن اسلامی این دانشگاه و دفتر تحکیم وحدت نیز به همین روش تعقیب نیروهای امنیتی در خیابان های تهران در تاریخ اول اسفند ماه 1387 در حالیکه قصد شرکت در جلسه شورای تهران دفتر تحکیم را داشت، ربوده شد. شبنم در روز 6 اسفند ماه به بند 209 زندان اوین منتقل شد و در مراجعه خانواده شبنم به مسئولان دانشگاه، به آنها اطلاع داده شد که فرزند آنها در اختیار قاضی حداد است. به گواه دوستان و همکلاسی های شبنم، خانم مدد زاده از فعالان دانشجویی است که در امور مسائل صنفی دانشگاه و بویژه تحصن خرداد ماه سال گذشته این دانشگاه نقش اساسی ایفا کرده و عضو تیم مذاکره کننده با مسئولین دانشگاه بوده است. هنوز پس از گذشت بیش از یک ماه و نیم از بازداشت شبنم، ایشان در وضعیت بی ارتباط با دنیای خارج نگهداری می شود و از دسترسی به وکیل محروم است. این در حالی است که طبق گزارش های غیر رسمی، ایشان به "ارتباط با گروه های معاند خارج از کشور" متهم شده است.

کمپین بین المللی حقوق بشر درمورد وضعیت شبنم مددزاده اعلام کرد که این کمپین بشدت نگران وضعیت سلامتی و جان شبنم هستند. در وضعیت های مشابهی در سال گذشته، دانشجویانی که با اتهاماتی مشابه مواجه بودند، یا به طرز مشکوکی در دوره بازداشت به قتل رسیدند از جمله ابراهیم لطف اللهی، و یا تحت شکنجه، اعترافاتی داشتند که منجر به احکام سنگین اعدام، از جمله در مورد حبیب لطیفی، حبس ابد و یا دوره های طولانی مدت زندان از جمله در مورد یاسر گلی شده است.

تعدادی از دانشجویان آزادیخواه و برابری طلب نیز در اواخر بهمن و اوایل اسفند ماه 1387 بازداشت شدند. در تاریخ 24 بهمن ماه، محمد پور عبدالله در تهران و علیرضا داوودی، سخنگوی دانشجویان آزادیخواه و برابری طلب در اصفهان بازداشت شدند. بهمن خدادادی، از دانشجویان دانشگاه اصفهان در روز 29 بهمن ماه ناپدید شد و بدنبال آن وقتی که ماموران برای تفتیش به منزل او مراجعه کردند، معلوم شد که خدادادی دستگیر شده است. ارسلان صادقی و حسین سرشومی از دانشجویان آزادیخواه و برابری طلب دانشگاه اصفهان در روز دهم اسفند ماه بطور تلفنی احضار و بازداشت می شوند. روز یازدهم اسفند ماه امیر حسین محمدی فر و ساناز اللهیاری از دانشجویان آزادیخواه و برابری طلب، با ورود نیروهای امنیتی به منزل آنها بازداشت می شوند. ساناز و امیر حسین در روز 28 اسفند ماه پس از گذراندن یک دوره فشار و شکنجه که طبق گزارش ها آثار کبودی همچنان بر چهره آنها دیده می شود، آزاد شدند. این درحالی است که خانواده پور عبدالله از ضرب و شتم محمد در زندان اوین و انتقال او به زندان رحایی شهر که محل نگهداری زندانیان خطرناک است بدون هیچگونه توضیحی، خبر داده اند.

کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران با یادآوری الزامات بین المللی ایران در رعایت حقوق آزادی بیان و تشکل دانشجویان، از مقامات ایرانی می خواهد که بسرعت همه این دانشجویان بازداشتی را آزاد کند، و کسانی را که خودسرانه شرایط بازداشت، نگهداری و شکنجه این دانشجویان را فراهم کرده اند، مورد محاکمه قرار دهد. این کمپین از جامعه بین الملل و مراجع مرتبط سازمان ملل متحد بویژه گزارشگر ویژه بازداشت های خودسرانه و همچنین گزارشگر ویژه ضد شکنجه می خواهد که نقض گسترده حقوق انسانی این دانشجویان را محکوم کرده و الزامات دولت ایران را به مقامات ایرانی یادآور شود. 15فروردین 1387- کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران امروز اعلام کرد که دولت باید همه دانشجویان بازداشتی را فورا و بدون هیچ قید و شرطی آزاد کند. این دانشجویان در وضعیت بی ارتباط با دنیای خارج در تهران، رجایی شهر و اصفهان زندانی هستند و کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران بطور جدی نگران امنیت جانی آنها و احتمال بسیار زیاد اعمال شکنجه علیه آنهاست.