سمفونی خلیج فارس

وزیران خارجه گروه ۸ تحریم ایران را بر رسی می کنند

وزیران خارجه گروه ۸
تحریم ایران را بر رسی می کنند
دوشنبه ۹ فروردين ۱۳۸۹ - ۲۹ مارس ۲۰۱۰

لورنس کانون، وزیر امور خارجه کانادا که ریاست این اجلاس را برعهده خواهد داشت، گفته است که تصمیم ایران در نادیده گرفتن مصوبات شورای حکام آژانس بین المللی انرژی اتمی و شورای امنیت سازمان ملل برای توقف غنی سازی اورانیوم "مایه نگرانی جدی" وزرای شرکت کننده در اجلاس گاتینو است.
بی بی سی
در حالیکه اجلاس وزیران امور خارجه کشورهای قدرتمند جهان در کانادا تحریم بین المللی ایران را بررسی خواهد کرد، روسیه تاریخ جدیدی را برای راه اندازی نیروگاه اتمی بوشهر تعیین کرده است.
بعد از ظهر دوشنبه، ۹ فروردین (۲۹ مارس)، وزیران امور خارجه هشت کشور قدرتمند جهان در گاتینو، ایالت کبک در کانادا، تشکیل جلسه می دهند تا دستور کار اجلاس سران گروه را که اواخر ماه ژوئن درکانادا برگزار خواهد شد مورد بررسی قرار دهند.
اجلاس وزیران امور خارجه تا صبح روز سه شنبه ادامه خواهد داشت و محورهای اصلی مباحثات آن را صلح و امنیت جهانی، پیشبرد دموکراسی، رعایت حقوق بشر و حمایت از حکومت قانون تشکیل می دهد.
گروه هشت از کشورهای آمریکا، ژاپن، آلمان، بریتانیا، فرانسه، ایتالیا، کانادا و روسیه تشکیل یافته و رهبران این کشورها هر ساله برای بررسی مسایل عمده سیاسی و اقتصادی جهان در یکی از کشورهای عضو تشکیل جلسه می دهند.
یکی از مسایلی که انتظار می رود در اجلاس جاری وزیران امور خارجه گروه هشت مورد بررسی قرار گیرد موضوع برنامه هسته ای ایران و نحوه برخورد با آن است.
لورنس کانون، وزیر امور خارجه کانادا که ریاست این اجلاس را برعهده خواهد داشت، گفته است که تصمیم ایران در نادیده گرفتن مصوبات شورای حکام آژانس بین المللی انرژی اتمی و شورای امنیت سازمان ملل برای توقف غنی سازی اورانیوم "مایه نگرانی جدی" وزرای شرکت کننده در اجلاس گاتینو است.
آقای کانون گفته نحوه وارد کردن فشار بین المللی بیشتر بر دولت ایران برای توقف فعالیت در زمینه غنی سازی اورانیوم را در این اجلاس مطرح خواهد شد.
وزیر امور خارجه کانادا افزوده است که "اعتقاد من این است که در شرایط حاضر، ما چاره دیگری جز وارد کردن فشار بیشتر بر ایران نداریم و راه مطلوب در این زمینه هم استفاده از امکانات شورای امنیت سازمان ملل است."
ایالات متحده و کشورهای غربی خواستار تصویب قطعنامه جدید شورای امنیت حاوی تحریم های شدیدتر علیه ایران شده اند تا به این ترتیب، دولت این کشور را به قبول مصوبات شورای امنیت وادار سازند.
ایالات متحده تاکید داشته که تحریم های جدید باید "هوشمند" باشد و به جای مردم ایران، که از سوی حکومت نیز تحت فشار سیاسی قرار دارند، نهادها و مقامات دولتی مرتبط با فعالیت های هسته ای را هدف قرار دهد.
در عین حال، تصویب قطعنامه جدیدی در شورای امنیت مستلزم کسب توافق چین است که در کنار آمریکا، روسیه، بریتانیا و فرانسه از اعضای دایم و دارای حق وتو در شورای
امنیت را تشکیل می دهند.
‍
مراکز جدید غنی سازی؟
رهبران روسیه ضمن تاکید براینکه تحریم های بین المللی را بهترین راه حل بحران هسته ای ایران نمی دانند، حمایت از چنین اقدامی را مردود ندانسته اند.
در همانحال، چین، که دارای روابط اقتصادی گسترده با ایران است، تا کنون تشدید تحریم های بین المللی علیه ایران را مورد تایید قرار نداده است.
با اینهمه، ناظران خاطرنشان می کنند که هنگام قطعنامه های قبلی شورای امنیت حاوی تحریم های بین المللی علیه ایران، چین سرانجام به این قطعنامه ها رای مثبت داد.
اجلاس وزیران امور خارجه گروه هشت در حالی برگزار می شود که روزنامه آمریکایی نیویورک تایمز در گزارشی از امکان وجود تاسیسات غنی سازی جدیدی در ایران را مطرح کرد.
در این گزارش، که روز یکشنبه منتشر شد، آمده است که ایران پیشاپیش تجهیزات لازم برای راه اندازی دو مرکز غنی سازی جدید را گرد آوری کرده و این مراکز به زودی آغاز به کار خواهند کرد.
این روزنامه اظهارات علی اکبر صالحی، رئیس سازمان انرژی اتمی ایران را یادآور می شود که اواخر ماه فوریه (اوایل اسفندماه سال گذشته) در مصاحبه ای گفت که به دستور محمود احمدی نژاد، دو سایت غنی سازی در سال جاری شمسی آغاز یه کار می کند.
آقای صالحی گفته بود که این دو مرکز در دل کوه ساخته می شود ظاهرا به این منظور که در برابر حملات هوایی مقاومت بیشتری داشته باشد.
روز دوشنبه، روزنامه بریتانیایی ایندیپندنت گزارش کرد که بازرسان آژانس بین المللی انرژی اتمی موضوع ساخت مراکز جدید غنی سازی اورانیوم در ایران را در دستور کار خود قرار خواهند داد.
ماه سپتامبر سال گذشته، دولت های غربی خبر وجود یک مرکز غنی سازی جدید در فردو، در نزدیکی شهر قم را انتشار دادند و ایران را به پنهانکاری و تخلف از تعهدات خود در برابر آژانس بین المللی انرژی اتمی متهم ساختند.
در مقابل، مقامات جمهوری اسلامی اظهار داشتند که در انطباق با تعهدات خود در چارچوب پیمان منع گسترش جنگ افزارهای هسته ای، ساخت این مرکز را چند روز پیشتر به آگاهی آژانس بین المللی رسانده بودند.

وعده راه اندازی بوشهر
در خبری دیگر در مورد برنامه های هسته ای ایران، یک خبرگزاری روسی از راه اندازی نیروگاه اتمی بوشهر تا اواخر تابستان سال جاری خبر داده است.
به گزارش خبرگزاری روسی ایتارتاس، سرگئی کرینکو، مدیر شرکت دولتی انرژی اتمی روسیه - روس اتم - گفته است که این نیروگاه "مطابق توافقی که یک سال و نیم پیش بین ایران و روسیه به دست آمد" در موعد مقرر شروع به کار خواهد کرد.
پیشینه ساخت نیروگاه اتمی بوشهر به قبل از انقلاب ایران و توافق دولت وقت با چند شرکت غربی برای ساخت نخستین نیروگاه اتمی به منظور تامین نیاز روز افزون صنایع کشور به برق باز می گردد.
پس از انقلاب سال ۱۳۵۷، دولت جمهوری اسلامی این طرح را کنار گذاشت اما در سال ۱۹۹۵، در حالیکه شرکت های غربی حاضر به از سرگیری ساخت نیروگاه نبودند، قراردادی بین ایران و شرکت روسی برای تکمیل نیروگاه اتمی بوشهر امضا شد.
با اینهمه، تا کنون ساخت این نیروگاه تکمیل نشده در حالیکه زمان اعلام شده راه اندازی آن چند بار به تعویق افتاده است.
در سال ۲۰۰۶، طرف روسی اعلام داشت که این نیروگاه تا مارس سال ۲۰۰۷ آغاز به کار خواهد کرد اما این تاریخ بار دیگر، و همزمان با تشدید مخالفت بین المللی با برنامه های هسته ای ایران، تا دسامبر همان سال به تعویق افتاد.
طرف روسی در آن زمان تاخیر در پرداخت ها را علت عدم اجرای توافق قبلی اعلام داشت.
با اینهمه، از ماه دسامبر سال ۲۰۰۷، روسیه تزریق سوخت به نیروگاه را آغاز کرد و اعلام شد که این تاسیسات به زودی آغاز به کار خواهد کرد.
در اظهارات بعدی مقامات دو کشور، از ژانویه سال ۲۰۱۰ به عنوان زمان آغاز به کار نیروگاه یاد شد اما با فرا رسیدن این زمان، راه اندازی بوشهر به ماه مارس سال جاری محول شد.
تاریخ جدید برای راه اندازی بوشهر در حالی اعلام می شود که ماه مارس به پایان خود نزدیک می شود و نشانه ای از حل اختلاف جامعه بین المللی با برنامه های هسته ای جمهوری اسلامی به چشم نمی خورد.

گزارش سالانه سازمان عفو بين‌الملل:

گزارش سالانه سازمان عفو بين‌الملل:
هر روز دست‌کم يک اعدام در ايران
در گزارش سالانه عفو بین الملل ایران به برگزاری محاکمات غیر منصفانه و افزایش شمار اعدامها در خلال سال گذشته متهم شده است.
سه شنبه ۱۰ فروردين ۱۳۸۹ - ۳۰ مارس ۲۰۱۰
بی بی سی

در گزارش سالانه عفو بین الملل ایران به برگزاری محاکمات غیر منصفانه و افزایش شمار اعدامها در خلال سال گذشته متهم شده است.
عفو بین الملل، از سازمان های بین المللی مدافع حقوق بشر، در گزارش پیرامون موارد اجرای مجازات اعدام در کشورهای مختلف جهان در سال ۲۰۰۹ میلادی، بخشی را نیز به نحوه برگزاری محاکمات و صدور و اجرای احکام اعدام در ایران اختصاص داده است.
عفو بین الملل در مقدمه این گزارش، کشورهای ایران، چین و سودان را متهم می کند که همچنان اعدام را به عنوان یک ابزار سیاسی به کار گرفتند و در سال گذشته، همانند سالیان قبل، بیشترین احکام اعدام در جهان را به اجرا گذاشتند.
در این گزارش، تعداد اعدام های صورت گرفته در جمهوری اسلامی در خلال سال ۲۰۰۹ میلادی بیش از سیصد و هشتاد و هشت مورد اعلام شده که پس از چین، با جمعیت بیش از یک میلیارد و سیصد میلیون نفر، ایران را در رده دوم جهانی قرار می دهد.
عفو بین الملل یادآور می شود که در حالیکه مقامات ایرانی ادعا می کنند که صدور و اجرا مجازات اعدام اقدامی مشروع و پذیرفتنی است، در مواردی به اجرای مخفیانه این احکام مبادرت کرده اند و دولت این کشور در مورد تعداد اعدام ها نیز آمار رسمی منتشر نمی کند و به همین دلیل، احتمال زیاد می رود که آمار اعدام ها بیش از رقمی باشد که در این گزارش ذکر شده است.
عفو بین الملل می افزاید که در یک دوره هشت هفته ای، بین اعلام پیروزی محمود احمدی نژاد در انتخابات ریاست جمهوری در ۲ ژوئن، تا زمان اجرای مراسم ادای سوگند او در 5 اوت سال گذشته، این سازمان اجرای یکصد و دوازده مورد اجرای حکم اعدام را ثبت کرد در حالیکه در خلال پنج ماه و نیم پیش از این تاریخ نیز، شمار اعدام ها به دست کم یکصد و نود و شش مورد می رسید.
دست کم در چهارده مورد، احکام محکومان به اعدام در ملاء عام به اجرا در آمد.
این سازمان مدافع حقوق بشر تاکید می کند که در بیشتر موارد، احکام اعدام در پی محاکماتی صادر شد که از نظر قوانین بین المللی و معیارهای ناظر بر صدور اینگونه احکام، باید آنها را مخدوش و غیرمنصفانه معرفی کرد.
براساس این گزارش، در میان اعدام شدگان ایرانی در سال گذشته، پنج محکوم نوجوان نیز دیده می شدند، یعنی کسانی که هنگام ارتکاب جرم مورد اتهام کمتر از هجده سال سن داشتند.
اعدام نوجوانان آشکارا با قوانین و معاهدات بین المللی تعارض دارد و در سال های اخیر به ندرت در جهان دیده شده و کنوانسیون حقوق کودک سازمان ملل - که ایران نیز از جمله امضاکنندگان آن است - مجازات اعدام برای کودکان را ممنوع اعلام کرده است.

اعدام به عنوان حربه سیاسی
در این زمینه، عفو بین الملل به صدور و اجرای حکم اعدام دلارا دارابی اشاره می کند که با وجود دستور رئیس قوه قضائیه برای توقف احرای حکم، به اجرا گذاشته شد.
گزارش عفو بین الملل به خصوص تاکید دارد که مقامات جمهوری اسلامی همچنان از مجازات اعدام به عنوان حربه ای علیه زندانیان سیاسی استفاده کرده اند و از جمله، در ماه مه سال گذشته، تنها ساعاتی پس از وقوع انفجار در مسجدی در سیستان و بلوچستان، در زاهدان سه نفر را به اتهام عضویت در گروه جندالله، که مسئولیت این انفجار را پذیرفته بود، به دار آویختند.
در حالیکه این سه نفر هنگام وقوع انفجار در زندان بودند، مقامات امنیتی ایران مدعی شدند که "اعتراف" کردند مواد منفجره برای استفاده در ساخت بمب را از خارج به ایران آورده و در بمب گذاری و آدم ربایی دست داشته اند.
عفو بین الملل به اعدام چند شهروند کرد ایرانی از جمله احسان (اسماعیل فتاحیان)، به اتهام "محاربه با خدا" هم اشاره کرده و می نویسد که وی در دادگاه بدوی به ده سال حبس و تبعید داخلی محکوم شده بود اما دادگاه تجدید نظر این احکام را به اعدام افزایش داد.
این شهروند کرد ایرانی در نامه ای از زندان پیش بینی کرده بود که به دلیل خودداری از شرکت در "اعترافات تلویزیونی" با خطر اعدام مواجه است.
گفته می شود که در زمان تدوین گزارش عفو بین الملل برای دست کم بیست و یک نفر دیگر از شهروندان کرد ایران، از جمله دو زن، احکام اعدام صادر شده و این افراد رسما در انتظار اجرای حکم هستند.
عفو بین الملل همچنین صدور و اجرای احکام اعدام برای تخلفات جنسی در ایران را یادآور می شود و به پرونده رحیم محمدی، محکوم به اعدام به اتهام لواط، و همسرش کبری بابایی، محکوم به سنگسار به اتهام زنا، اشاره دارد که هر دو به اتهام "زنای محصنه" محاکمه و به مرگ محکوم شده اند.
عفو بین الملل می افزاید که در مورد زنای محصنه، نحوه اجرای مجازات اعدام بستگی به تصمیم قاضی دارد و با وجود اینکه در سال ۲۰۰۲، یک بخشنامه قضایی دستور تعلیق مجازات سنگسار را صادر کرد، اما پس از آن نیز همچنان مواردی از سنگسار محکومان گزارش شده و در ژانویه سال ۲۰۰۹، سخنگوی قوه قضائیه ایران گفت که این بخشنامه فاقد وزن قضایی است و قضات می توانند آن را نادیده بگیرند.
در اجرای اینگونه مجازات، در ماه مارس سال ۲۰۰۹، ولی آزاد در زندان لاکان رشت در شمال ایران به شکلی مخفیانه سنگسار شد.

تحولات جهانی
در مقدمه گزارش سالانه عفو بین الملل آمده است که در سال ۲۰۰۹، جامعه جهانی شاهد پیشرفتی چشمگیر به سوی خاتمه دادن به "ارتکاب قتل قضایی توسط دولتها" بود و برای نخستین بار از زمان گردآوری آمار مجازات اعدام توسط عقو بین الملل، هیچ مورد اعدام در اروپا گزارش نشد.
در این سال، بروندی و توگو، در آفریقا، به کشورهایی پیوستند که مجازات مرگ را ملغی کرده اندو به این ترتیب، تا مجازات اعدام از قوانین کیفری نود و پنج کشور جهان به طور کامل خارج شده در حالیکه بسیاری دیگر از کشورها، به طور رسمی یا غیر رسمی اما بدون تغییر در قوانین، صدور و اجرای این نوع مجازات را متوقف کرده اند.
در میان کشورهای آفریقای سیاه، تنها دو کشور بوتسوانا و سودان همچنان مجازات اعدام را در قوانین خود حفظ کرده اند و در قاره آمریکا نیز، به جز ایالات متحده، حکم اعدام درهیچ کشور دیگری به اجرا در نیامد و در آسیا، افغانستان، اندونزی، مغولستان و پاکستان سالی را بدون مجازات اعدام سپری کردند.
عفو بین الملل، کاهش موارد اعدام در این کشورها را تحت تاثیر تصمیم مجمع عمومی سازمان ملل در سال های ۲۰۰۷ و ۲۰۰۸ می داند که خواستار توقف صدور و اجرای احکام اعدام به عنوان گامی به سوی الغای نهایی اینگونه مجازات در قوانین تمامی کشورها شده بود.
در این گزارش، از آسیا، خاورمیانه و شمال آفریقا به عنوان مناطقی با بیشترین موارد صدور و یا اجرای احکام اعدام در سال گذشته یاد شده و به خصوص از دو کشور ایران و عربستان سعودی به عنوان تنها کشورهایی نام برده شده است که در تخطی آشکار از قوانین و ضوابط حقوقی بین المللی، به اعدام نوجوانان زیر هجده سال نیز مبادرت کرده اند.
در سال گذشته، براساس ارقام رسمی دولت ها، هفتصد و چهارده نفر در هجده کشور جهان اعدام شدند که این آمار شامل موارد اعدام در چین نمی شود.
به دلیل پنهانکاری دولت چین، آمار دقیقی از شمار اعدام ها در آن کشور دردست نیست هرچند احتمال می رود این ارقام به چند هزار نفر رسیده باشد.
عفو بین الملل در این گزارش رویکرد معمول دولت های چین، بلاروس، ایران، مغولستان، کره شمالی و ویت نام در پنهانکاری در زمینه صدور و یا اجرای مجازات اعدام را به باد انتقاد گرفته و نوشته است که اگر، همانطور که این دولت ها ادعا می کنند، اعدام اقدامی مشروع از سوی تلقی می شود، دلیلی وجود ندارد که صدور و اجرای احکام اعدام در خفا و به دور از نگان مردم این کشورها و جامعه جهانی صورت گیرد.
در مورد خاورمیانه و شمال آفریقا، گزارش عفو بین الملل حاکی از آن است که در طول سال گذشته میلادی، محاکم و مراجع قضایی پانزده کشور در این منطقه دست کم هشتصد و شصت و سه مورد احکام اعدام صادر کردند که از آن میان، در مصر دست کم پنج حکم، در ایران تعدادی نامعلوم، در عراق دست کم یکصد و بیست حکم، در لیبی دست کم چهار حکم، در عربستان سعودی دست کم شصت و نه حکم، در سوریه دست کم هشت حکم و در یمن دست کم سی حکم اعدام صادر و تعدادی از آنها به اجرا گذاشته شد.
در مورد نحوه اجرای احکام اعدام، گزارش عفو بین الملل به اعدام با طناب دار، تیرباران، گردن زدن، سنگسار، صندلی الکتریکی و تزریق مواد کشنده اشاره می کند.
به گفته این سازمان، ارقام مربوط به شمار اعدام ها در کشورهای مختلف براساس آمار ارائه شده توسط دولت ها (در مواردی که چنین آماری انتشار می یابد)، آمار گردآوری شده توسط سازمان های بین المللی، مدافعان حقوق بشر، رسانه های همگانی و پژوهشگران تهیه شده است.
دويچه وله
بر پايه گزارش سازمان عفو بين‌الملل، در سال گذشته ميلادی، ۳۸۸ نفر در ايران اعدام شدند. به اين ترتيب، هر روز به‌طور متوسط بيش از يک نفر به دار آويخته شد و جمهوری اسلامی رکورد اجرای احکام اعدام را در سراسر جهان شکست.
گزارش تازه عفو بين‌الملل می‌گويد که در سال ۲۰۰۹ دست کم ۷۱۴ نفر در ۱۸ کشور جهان اعدام شدند و بيش از ۲ هزار نفر در ۵۶ کشور احکام اعدام خود را دريافت کردند. اين گزارش نشان می‌دهد که صرفنظر از چين، بيش از ۵۴ درصد از احکام
اعدام جهان در جمهوری اسلامی ايران اجرا شده است.

اعدام‌های مخفی در چين
عفو بين‌الملل، برای نخستين بار، در اعتراض به سياست اطلاعاتی جمهوری خلق چين، از ذکر آمار اعدام‌های اين کشور در گزارش سال ۲۰۰۹ خودداری ورزيد. اين سازمان در گزارش سال ۲۰۰۸ خود تعداد اعدام‌های چين را ۱۷۱۸ مورد اعلام کرد. اين بيش از ۷۰ درصد اعدام‌های آن‌سال در سراسر جهان بود.
در گزارش سال ۲۰۰۹، چين، به خاطر مخفی نگه‌داشتن اطلاعات مربوط به اعدام‌ها به شدت مورد انتقاد قرار گرفته است. عفو بين‌الملل، با اشاره به اين که آمار مربوط به هزاران اعدام و تيرباران، هرسال در چين مخفی نگه‌داشته می‌شود، از دولت چين خواست که بيش از اين اعدام‌ها را "اسرار حکومتی" تلقی نکند.
همزمان با انتشار گزارش سال ۲۰۰۹، "اليور هندريش" کارشناس عفو بين‌الملل به خبرنگاران گفت: «دولت چين ادعا می‌کند که از تعداد اعدام شدگان اين کشور هر سال کم می‌شود. اگر اين ادعا واقعيت دارد، چرا مسئولان چينی از افشای آمار اعدام شدگان خودداری می‌کنند؟ آمارهای رسمی، به هيچ عنوان ابعاد واقعی اعدام‌ها را در چين بيان‌نمی‌کنند.»
عفو بين‌الملل، معتقد است که تعداد اعدام‌ها در چين از مجموع اعدام‌های تمام کشورهای ديگر جهان بيشتر است. با توجه به عدم ذکر آمار اعدام‌های چين در سال ۲۰۰۹، در فهرست عفو بين‌الملل، به ترتيب، ايران با ۳۸۸ مورد اعدام، عراق با ۱۲۰ مورد و عربستان سعودی با ۶۹ مورد به ترتيب جايگاه‌های اول تا سوم را به خود اختصاص داده‌اند.

آمريکا عقب‌تر از توگو!
آمريکا، با ۵۲ مورد اعدام، در رديف چهارم قرار دارد. مدافعان حقوق‌بشر، ده‌ها سال است برای لغو مجازات اعدام در آمريکا مبارزه می‌کنند، اما اين مجازات همچنان در بسياری از ايالات اين کشور اجرا می‌شود.
عفو بين‌الملل از ايران و عربستان به عنوان تنها کشورهائی نام برده که افراد نابالغ را نيز اعدام می‌کنند. در ايران و سودان، مجازات اعدام بيش از همه کشورهای جهان، در مورد متهمان سياسی اعمال می‌شود تا مخالفان مجبور به سکوت شوند.
گزارش سال ۲۰۰۹ عفو بين‌الملل بر اين نکته نيز تاکيد دارد که حتی در مورد مجازات اعدام نيز تبعيض طبقاتی، قومی و مذهبی اعمال می‌شود. بيشترين قربانيان اعدام را، در سراسر جهان، تهی‌دستان و وابستگان اقليت‌های قومی، ملی و مذهبی تشکيل می‌دهند.

موفقيت جنبش لغو اعدام
تنها نکته اميدوارکننده، در گزارش تازه عفو بين‌الملل، اين است که در سال ۲۰۰۹ بازهم تعدادی از کشورها به جنبش لغو مجازات اعدام پيوستند. تعداد اين کشور‌ها اکنون به ۱۳۹ رسيده است. حتی کشورهای توگو و بروندی، مجازات اعدام را، در مورد همه جرائم لغو کرده‌اند.
اليور هندريش کارشناس عفو بين‌الملل، از مجازات اعدام به عنوان "شرم بشريت" نام می‌برد و می‌گويد:«خوشبختانه همواره از تعداد کشورهائی که اين نوع مجازات را اعمال می‌کنند، کاسته می‌شود. ما قدم به قدم به جهانی فارغ از مجازات اعدام نزديک می‌شويم.»

بهار آزادی - نامه ای از زندانی سیاسی حامد روحی نژاد

بهار آزادی - نامه ای از زندانی سیاسی حامد روحی نژاد
انتشار ااز فعالان حقوق بشر در ایران

بهار آزادی - نامه ای از زندانی سیاسی حامد روحی نژاد

سر آخر خرناسه خواب خراب و رخوت آور، خوف انگیز خیالات خام خائنان و خواستاران به خاک و خون خواباندن خیل خاکیان اهورایی خاتمه یافت و سکوت سنگین و سر سام آور و سوزناک سرمای زمستانی به سر رسید و بوسه های بهار بیداری و با طراوت بر هستی نثار گشت به راستی این پدیدار شدن دگر گونی های شگرف در پدیده های طبیعت چه پندی و عبرتی برای ما در بر خواهد داشت

زمستان اگر چه تاریک و سرد و سرشار از ترس و خفقان باشد سر انجام سپری خواهد شد و بهار دوباره پا به عرصه گیتی خواهد نهاد این قانون به آهنگ طبیعت است و خواه و ناخواه رخ خواهد داد، در جامعه انسانی نیز جز این نیست و با تاریخ و گذشتگان در خواهیم یافت که هر چند حکومتی با زمستانی ترین شکل و شیوه سالهای سال عمر کند فرجام آن جز پیوستن به صفحات کتاب کهنه تاریخ نیست و تنها یادگار ماندگارش این نام ننگی است برای بانیان و مجریانش همچنان که دیده ، شنیده و یا خوانده ایم. مدت مدیدی است که مردم ایران زمین در اوج تاریکی و خفقان و دهشتناک ترین شرایط به گذران زندگی و یا با بیانی گویاتر و رساتر به زنده بودن صرف در این شب استبداد محکومند و تنها اندک زمانی است که پس از رسانیدن این شب ظلمانی به نقطه عطفش به دست مردم همه چیز روی به سپیدی نهاده و به سمت روشنایی رهسپار است و این تغییر و تبدیل موضع نوید طلوع مهر را میدهد و از کمی آنسوتر صدای خنده های مردمی که با شادمانی به سان پیشینیان آشتی کردند به گوش می رسد.

شادمانی از جنس پاکترین روش زیستن از جنس انسانی، از جنس اهورایی، صدا نزدیک و نزدیک تر می شود. سال 1388 با تمام فراز و نشیب هایش به پایان رسید، سالی که گرچه قدم های بی مانندی در راستای رسیدن به خواسته به حق خود برداشتیم اما هزینه هنگفتی در این راه متحمل شدیم. از مجروح و محبوس گرفته تا کشته و اعدامی و غیره این هزینه سنگین را پرداختیم و حتی سنگین تر از این را نیز خواهیم پرداخت تا به خواسته خواستنی و و هدف مشترک و به حق و حیاتی امان دست یابیم و بی تردید دیری نمی پاید که چنین خواهد شد و این یقین از آنجایی سر چشمه می گیرد که با توجه به این وقایع، بهایی که صرف نمودیم محال است که به سان گذشته به درد و فراموشی نسیان در یک قدمی دستیابی به خواسته ما مبتلا شویم و تیشه به ریشه تمام کاشته ها و کرده هایمان بزنیم و برای ما اساسی تر از این مطلب آگاهی و خردی است که ملت ایران در طول این مدت طویل به یاری تجربیات گران بهایش از کلیه زوایایی حاکمیت حاکم و متد و روش های حفظ جایگاهش در 31 سال بر کرسی قدرت بودن بدست آورده است و فریب دادن این مردم آگاه غیر ممکن و دور از ذهن به نظر می رسد. به هر روی ما ملت ایران با حافظه تاریخی بی سابقه و بی مانند به پاس خون شهدای راه آزادی با دستانی گره خورده به هم و همبستگی بیتا سال 1389 را با هدف رسیدن به آزادی و حقوق انسانیمان بی دغدغه از ترس های بی سبب و یا با سبب پیشین آغاز کرده و با نتایج شگفت به پایان خواهیم رساند.

سال نو بر همه ایرانیان ایرانی مبارک

حامد روحی نژاد

7/1/89

زندان اوین – بند 350

صدور احکام سنگین برای اعضای شورای دفاع از حق تحصیل

صدور احکام سنگین برای اعضای شورای دفاع از حق تحصیل
برگرفته از سایت کمیته گزارشگران حقوق بشر

گزارش تفصیلی از بازداشت گسترده و صدور احکام سنگین برای اعضای شورای دفاع از حق تحصیل در ماه‌های اخیر

با گذشت بیش از ۹ ماه از انتخابات ریاست جمهوری، هنوز پنج تن از اعضای شورای دفاع از حق تحصیل در بازداشت به سر می‌برند و تعدادی از آنان با احکام سنگین روبرو شده‌اند.

در وبلاگ رسمی این نهاد مدنی آمده است: «این تشکل را گروهی از دانشجویان محروم از تحصیل و ستاره‌دار ایران در سال ۱۳۸۶ با نام "شورای دفاع از حق تحصیل" تشکیل داده‌اند.»

همچنین در آخرین بیانیه شورای دفاع از حق تحصیل که در پی صدور احکام سنگین برای اعضای این نهاد مدنی صادر شد آمده است: «ما در پیشگاه مردم ایران شهادت می‌دهیم که دوستانمان جز حق‌خواهی هیچ نکرده‌اند و تمام اتهامات وارد به ایشان بی‌اساس بوده و انتقامی است که دشمنان آزادی از دانشجویان ستاره‌دار می‌گیرند.»

دانشجويان ستاره‌دار، در روزهای منتهی به انتخابات، بارها با تجمع در برابر وزارت علوم، صدا و سيما، دانشگاه تهران و برخي از ميادين تهران نسبت به سخنان احمدی‌‌نژاد اعتراض كردند. پس از انتخابات و در جريان بازداشت‌های گسترده فعالان سياسی، ۱۰ تن از اعضای شورای دفاع از حق تحصيل بازداشت شدند.

ضیا‌ء‌الدین نبوی، سخنگوی شورای دفاع از حق تحصیل در ۲۵ خردادماه در منزل یکی از دوستانش بازداشت شد و همچنان با گذشت بیش از ۹ ماه، همچنان بدون مرخصی در بازداشت به سر می‌برد. گزارش‌های دریافتی حاکی از ضرب و شتم وی در زندان اوین است.

این فعال دانشجویی که اکنون در بند ۳۵۰ زندان اوین نگهداری می‌شود در قسمتی از نامه خود خطاب به قوه قضاییه نوشت: «بنده در طول بازجویی‌ها هرگز چیزی جز حقیقت نگفتم و علیرغم آنکه تحت فشارهای شدید روحی و گاها فیزیکی (بشین و پاشو، پس گردنی، لگد، توهین و تحقیر) بودم، لیکن هرگز به هیچ جرم ناکرده‌ای اعتراف نکرده‌ام که اساسا به دلیل فعالیت در فضای شیشه‌ای جنبش دانشجویی، هیچ مسئله‌ی قابل کتمانی در فعالیت‌های محرومین از تحصیل وجود نداشت.»

ضیا نبوی در دی‌ماه ۸۸ از سوی شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب به قضاوت پیرعباسی به ۱۵ سال حبس و ۷۴ ضربه شلاق محکوم شد.

سه سال از این حکم برای اجتماع و تبانی به جهت برهم زدن امنیت ملی، یک سال برای تبلیغ علیه نظام، یک سال برای اخلال در نظم عمومی، ۷۴ ضربه شلاق برای تشویش اذهان عمومی و ۱۰ سال حبس در شهرستان ایذه کرمان به دلیل همکاری با منافقین (سازمان مجاهدین خلق) اعلام شده است.

اتهام همکاری با سازمان مجاهدین خلق در حالی به این فعال دانشجویی وارد شد که او به «هیچ‌یک» از اتهامات وارده اعتراف نکرد و پس از صدور حکم طی تماسی تلفنی اظهار داشت قاضی پیرعباسی به او گفته است: «علی‌رغم جوانی‌ات و اینکه هیچ اعترافی در رابطه با ارتباط با منافقین نکردی ولی مجبورم بر اساس درخواست کتبی وزارت اطلاعات تو را محکوم به ارتباط با منافقین نمایم.»

آخرین اخبار از این فعال حق تحصیل حاکی از آن است که هنوز پرونده او به هیچ‌یک از شعب دادگاه تجدیدنظر ارسال نشده و خانواده‌اش توان پرداخت وثیقه ۵۰۰ میلیون تومانی را ندارند.

مجید دری، دیگر عضو شورای دفاع از حق تحصیل است که در ۱۸ تیرماه در قزوین بازداشت شد و همچنان در زندان اوین به سر می‌برد. دری علاوه بر فعالیت در زمینه حق تحصیل دبیر کمیته دانشجویی صیانت از حقوق شهروندی نیز بود.

این فعال دانشجویی در دی‌ماه از سوی شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب به ۱۱ سال حبس تعزیری محکوم شد. مانند ضیا نبوی، ۱۰ سال از این حکم به اتهام «ارتباط با سازمان مجاهدین خلق» صادر شده است. وی دانشجوی دانشگاه علامه طباطبایی است که به ۶ ماه محرومیت از تحصیل محکوم شده بود.

مهدیه گلرو عضو دیگر این نهاد مدنی، از ۱۲ آذر در بازداشت به سر می‌برد. دادگاه این فعال دانشجویی هنوز برگزار نشده اما پرونده او به شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب ارسال شده است.

صدور احکام سنگین توسط این شعبه برای دیگر اعضای این نهاد مدنی نگرانی در مورد وضعیت گلرو را افزایش داده است. این فعال دانشجویی در طول مدت بازداشت با مشکلات جسمی فراوان از جمله ابتلا به عفونت روده مواجه گشت.

شیوا نظرآهاری دیگر عضو شورای دفاع از حق تحصیل، نزدیک به ۱۰۰ روز است که در بازداشت به سر می‌برد. وی به تازگی در اول مهرماه پس از ۱۰۲ روز با قرار وثیقه ۲۰۰ میلیون تومانی از زندان اوین آزاد شده بود.

نظرآهاری علاوه بر فعالیت در زمینه حق تحصیل، از اعضای برجسته کمیته گزارشگران حقوق بشر و فعال جنبش زنان است. این فعال حقوق بشر در مقطع کارشناسی ارشد رشته عمران از تحصیل محروم شد.

پیمان عارف دیگر عضو دربند این نهاد مدنی است. وی ۲۸ خردادماه در حال گذراندن خدمت سربازی در دفتر مطالعات آموزشی نیروی انتظامی استان گیلان، بازداشت و پس از دو روز به زندان اوین منتقل شد. پس از مدتی حکم ۱۸ ماه حبس وی که از پرونده قبلی برای او صادر شده بود، فارغ از اتهامات جدید به اجرا گذارده شد.

در ۱۳ اسفندماه، این فعال دانشجویی با قرار وثیقه ۱۰۰ میلیون تومانی به مرخصی آمد و در ۲۵ اسفندماه در آستانه عید نوروز به زندان اوین بازگردانده شد. عارف همچنین در رابطه با پرونده جدیدش به یک سال حبس تعزیری و ۷۴ ضربه شلاق و محرومیت مادام‌العمر از حرفه روزنامه‌نگاری و شرکت در احزاب سیاسی محکوم شد.

از جمله دیگر اعضای شورای دفاع از حق تحصیل که در چندماه اخیر بازداشت شدند حسام سلامت، سعید جلالی‌فر، زهرا توحیدی و علیرضا خوشبخت هستند.

حسام سلامت در ۳۰ خردادماه طی یورش نیروهای امنیتی به منزل شخصی‌اش بازداشت شد. وی پس از آزادی در ۱۵ تیرماه برای دومین بار بازداشت و در اواخر مرداد آزاد شد. این فعال دانشجویی در دادگاه بدوی به ۴ سال حبس تعزیری محکوم شد. سلامت، رتبه اول کشور در مقطع تحصیلات تکمیلی (دکترا) و قبولی رشته جامعه‌شناسی دانشگاه تهران بود که از ادامه تحصیل محروم و ستاره‌دار شده بود.

سعید جلالی‌فر، دیگر عضو این شورا و دانشجوی محروم از تحصیل دانشگاه زنجان، در ۹ آذرماه بازداشت و در ۲۵ اسفند آزاد شد. وی علاوه بر فعالیت در زمینه حق تحصیل عضو کمیته گزارشگران حقوق بشر و جمعیت دفاع از کودکان کار و خیابان است.

چرا کسی فکری برای ما نمی‌کند؟

چرا کسی فکری برای ما نمی‌کند؟کلمه

: جمعی از زندانیان حوادث پس از انتخابات که نام‌هایی ناشناخته و یا کمتر شناخته شده برای مردم و رسانه ها هستند،هم زمان با نوروز نامه ای نوشته اند و در آن پرسیده‌اند: «چرا قاچاقچیان، کلاهبرداران، فروشندگان سوال های کنکور و دایر کنندگان خانه های فساد شامل عفو و مرخصی و آزادی مشروط می شوند، اما کسی فکری برای ما نمی‌کند؟» این زندانیان سیاسی در نامه خود نوشته‌اند که رسانه ای نبود که کلامی از ما بنویسد. حق داشتند. چه کسی ما را می شناسد؟ از میان مردم ساده کوچه و خیابان بودیم که به جرم دریافت و ارسال پیامک و ایمیل، تماشای تجمع های اعتراضی و همراهی با سکوت معترضان به نتایج انتخابات بازداشت شده بودیم.

متن کامل این نامه را که در اختیار کلمه قرار گرفته است، می‌خوانید:

اینجا در اوین صدای پای بهار برای ما قربانیان بی گناه و بی نام و نشان که تصور می کردیم سال نو در کنار خانواده هایمان خواهیم بود، دیگر به گوش نمی رسد. وعده های آزادی و عفو و مرخصی عملا با مرخصی های کوتاه مدت برای عده ای انگشت شمار آن هم با وثیقه هایی سنگین چند صد میلیون تومانی و میلیارد ی محقق شد.

اما برای ما قربانیان بی نام و نشان داستان به گونه ای دیگر است. در این ۹ ماه به همه جا و هر گروه و انجمنی وصلمان کردند. گویی اصلا در این سرزمین به دنیا نیامده بودیم. حرفمان شده پول اصحاب کهف. یک روز به گروه های مختلف مرتبط می شویم و روز بعدش از ارتباط ما با بیگانگان و جاسوسان پیچیده سخن می گویند.

هر روز یکی از ما به خاطر این جرم های سنگینی که برای ما تراشیده شد، حکمی می گرفت که تا به حال حکومت به مخالفان و معاندان سرسختش نداده است. به جرم دریافت و ارسال پیامک و ایمیل، تماشای تجمع های اعتراضی و همراهی با سکوت معترضان به نتایج انتخابات به محاربه و توهین به مقامات، تبلیغ علیه نظام اسلامی و تجمع و تبانی و …، در دادگاه هایی بدون حضور وکیل مدافع و گاه در نبود نماینده دادستان به احکامی بیش از ۵ سال و شش سال محکوم شدیم.

ما فقط معترضانی ساده به نتایج انتخابات بودیم ورسانه ای نبود که کلامی از ما بنویسد. حق داشتند. چه کسی ما را می شناسد؟ از میان مردم ساده کوچه و خیابان بودیم که به قول بازجوهایمان که خود را کارشناس می خوانند «حالا کف روی آب هستیم و شده‌ایم سنگر مخالفان رژیم که پشت آن حکومت را نشانه رفته‌اند.» سنگرهایی بودیم که به قول بازجوها یکی یکی دارند فتحمان می کنند.

ما نمی دانیم چرا قاچاقچیان، کلاهبرداران، فروشندگان سوال های کنکور و دایر کنندگان خانه های فساد شامل عفو و مرخصی و آزادی مشروط می شوند، اما کسی فکری برای ما نمی کند؟

همچنان و تا ابد امیدمان به خداست. صدای پای بهار می آید و می خواهیم صبور باشیم و امیدوار به روزی که بی گناهیمان ثابت شود.

خدایا نامیدمان نکن.

اعتراض اتحادیه اروپا به ایران به خاطر پخش پارازیت

اعتراض اتحادیه اروپا به ایران به خاطر پخش پارازیت
وزرای خارجه ۲۷ کشور عضو اتحادیه اروپا با صدور قطعنامه‌ای ارسال پارازیت از سوی ایران را محکوم کرده، خواستار قطع سریع آن شدند. در این بیانیه همچنین به رفع سانسور در اینترنت اشاره شده است.
دوشنبه ۲ فروردين ۱۳۸۹ - ۲۲ مارس ۲۰۱۰

دویچه وله: اتحادیه اروپا روز دوشنبه در جلسه خود در بروکسل، موضوع ارسال پارازیت بر روی کانال‌های ماهواره‌ای در ایران را بررسی کرد. پیش از این گیدو وستروله، برنار کوشنر و دیوید میلیبند وزیران خارجه کشورهای آلمان، فرانسه و بریتانیا، روز چهارشنبه (۱۷ مارس) در نامه مشترکی به کاترین اشتون مسئول سیاست خارجی و همچنین رئیس اسپانیائی شورای ‌سران اتحادیه اروپا، خواستار اقدام در این زمینه شدند.
در بیانیه اتحادیه اروپا از دولت ایران خواسته شده است، به ارسال پارازیت برروی کانال‌های ماهواره‌ای خارجی که برای ایران برنامه پخش می‌کنند، پایان دهد و همچنین از سانسور اینترنت دست بردارد. ورنر هویر معاون وزیر خارجه آلمان روز دوشنبه (۲۲ مارس/ ۲ فروردین) در بروکسل ارسال پارازیت از سوی دولت جمهوری اسلامی را "عملی غیرقابل قبول" توصیف کرد.

شکایت رسانه‌های بین‌المللی
اقدام اتحادیه اروپا بر مبنای شکایت رسانه‌های بین المللی دویچه وله، بی‌بی‌سی فارسی، صدای آمریکا و همچنین شرکت یوتل ست صورت گرفت.
در بیانیه‌ی اعتراضی سه رسانه‌ی بین‌المللی آمده بود: «مقام‌های ایران برای پخش آزادانه برنامه‌هایشان به زبان‌های انگلیسی و عربی در اقصا نقاط جهان از ماهواره استفاده می‌کنند، اما هم‌زمان مردم کشور خود را از دیدن برنامه‌هایی که از همین ماهواره‌ها از دیگر نقاط جهان پخش می‌شود، محروم می‌کنند. ما از پخش خبرهای دقیق و بی‌طرفانه درباره امور جاری ایران دست برنخواهیم داشت».
همچنین شرکت یوتل‌ست که خدمات تلویزیون‌های ماهواره‌ای ارائه می‌کند، روز چهارشنبه ۲۷ بهمن اعلام کرد که در ۹ ماه گذشته دو بار از ایران به دلیل «ارسال عامدانه پارازیت» بر روی شبکه‌های دویچه وله، بی‌بی‌سی فارسی و صدای آمریکا شکایت کرده است.
ایران از امضاکنندگان پیمان ممنوعیت اختلال الکترونیک در پخش برنامه‌های رادیو- تلویزیونی است و جمهوری اسلامی خود ده‌ها برنامه به زبان‌های گوناگون از طریق ماهواره برای خارج از کشور پخش می کند.
اقدام ایران در ارسال پارازیت، ناقض بند ۴۵ قانون اتحادیه ارتباطات بین‌المللی است. براساس این قانون، پخش سیگنال‌های مزاحم در برابر امواج رادیویی و تلویزیونی ممنوع است.
هشدار اتحادیه اروپا به جمهوری اسلامی
وزرای امور خارجه اتحادیه اروپا روز دوشنبه ضمن هشدار به جمهوری اسلامی در مورد ارسال پارازیت بر روی شبکه‌های ماهواره‌ای اعلام کردند که برای اقدام مشترک در برابر ایران به توافق رسیده‌اند.
به گزارش خبرگزاری رویترز، هنوز مشخص نیست که اتحادیه اروپا دقیقا به چه اقدامی در این زمینه دست خواهد زد. با این حال روزنامه فرانسوی فیگارو هفته گذشته در گزارشی نوشت که اتحادیه اروپا احتمالا به عنوان یک اقدام عملی ممکن است "پخش برنامه‌های ماهواره‌ای ایران در اروپا را محدود کند".

خمينی (بعد از 15 سال دوری از وطن

خمينی (بعد از 15 سال دوری از وطن) : هيچی ... هيچ احساسی ندارم. قطب زاده (مترجم) : ميگن نظری ندارن

با آرزوی سالی سرشار از گامهای بزرگ

با آرزوی سالی سرشار از گامهای بزرگ

در راه آزادی / برابری / عدالت اجتماعی
دفتر مرکزی سازمان جوانان جبهه ملی ایران خارج از کشور
نوروزباستانی را به يکايک شما هوطنان گرامی شادباش میگوید و آرزوی آن دارد که سال نو، سال تندرستی و دستيابی شما به آرزوهای برحق تان باشد.
اميد و آرزو داريم که بيداری بهاری و فراز اين بارهء چرخهء طبيعت در ما ايرانيان، همراه با فزونی گرفتن انگيزه و ارادهء آزادیخواهانه برای رهايی کشور ازچنگال استبداد دینی و برقراری آزادی / برابری / عدالت اجتماعی درمیهنمان باشد.
نوروزتان پیروز هر روزتان نوروز

نشریه شماره 64

نشریه شماره 64 جبهه ملی ایران اسفند ماه سال 1388 خورشیدی برابر با مارس 2010 میلادی

هوشنگ کردستانی

نوروز، این میراث ملی فرا می رسد

نوروز بزرگترین جشن ملی ایرانیان و روز لبخند طبیعت بر جهان هستی است. این کهن ترین میراث ملی و نماد فرهنگی، یکی از ستون های استوار پیوند اقوام ساکن فلات ایران در درازای تاریخ بوده است.
بزرگداشت نوروز و آئین های آن نه تنها در گستره جغرافیایی کنونی ایران میان اقوام کُرد، لُر، بلوچ، ترکمن، گیلک، فارس، آذری، اعراب خوزستانی و پیروان ادیان و مذاهب گوناگون مانند : شیعیان، سُنی ها، مسیحیان، زرتشتیان، یهودیان واهل طریقت و... جشن گرفته می شود بلکه از محدوده جغرافیای کنونی ایران بسی فراتر رفته از بزرگترین آئین های ملی در گستره فرهنگ ایران بزرگ است.
گستره برپایی و گرامی داشت نوروز از امارات نشین های جنوب خلیج فارس در جنوب تا تاجیکستان، ترکمنستان، ازبکستان و بخش هایی از ترکستان و ایالت های جنوبی چین، در شمال، گرجستان، آذربایجان شمالی، عراق و بخش هایی از ترکیه در شمال غرب، و پاکستان و افغانستان و نیز پارسیان هند در شرق را نیز در بر می گیرد. در سال های پس از تسلط استبداد مذهبی که باعث مهاجرت میلیون ها تن از ایرانیان به کشورهای بیگانه به ویژه اروپایی و آمریکای شمالی گردید، آئین های نوروزی میان ایرانیان ساکن غرب هم برگزار می گردد.
ملت سرفراز ما در درازای تاریخ پر نشیب و فراز ایران هر زمان در نبودِ یک فرماندهی آگاه، آماده و دلاور هر گاه در نبردی نابرابر در رویارویی با دشمنان دچار شکست های نظامی و سیاسی شده و ناگزیر از تسلیم گردیده، زبان، فرهنگ و آئین های ملی پناه گاه هائی بوده اند که ملت ما پشت آنها سنگر گرفته و به پیکار رهائی بخش ادامه داده است و از همین سنگرها بوده که سرانجام شکست های نظامی و سیاسی را به پیروزی بدل کرده است.
پس از شکست امپراتوری ساسانی برابر عرب های بیابانگرد، در دوران خلافت خلفای اموی که در پی انهدام و نابودی جشن های ایرانی بوده اند، ایرانیان با شهامت و استواری ستایش انگیز نوروز و آئین های آنرا زنده نگاه داشتند.
با انتقال خلافت به عباسیان که با همت ابومسلم صورت پذیرفت، نوروز و آئین های آن همراه با سایر جشن های ایرانی موقعیت و جایگاه خود را در میان مردم بازیافت و حتی به بارگاه خلفا نیز راه پیدا کرد.
در یلداشبِ تاریخ کنونی ایران، باز هم نوروز و آئین های آن هستند که همچون ستاره ای درخشان فراراه آزادیخواهان و کوشندگان فرداهای بهتر و امیدبخش تر می درخشد.
اگر در سال های گذشته، رژیم ملایان چند هفته پیش از فرا رسیدن نوروز مردم را از برگزاری آئین های آن منع و آنان را تهدید می کردند، امسال این تهدیدها خیلی زودتر آغاز شده اند.
سردمداران نظام از آن وحشت دارند که برخلاف سالروز انقلاب اسلامی، که مردم آن را نه روز جشن ملی بلکه عزای ملی دانسته و با وجود دعوتِ بازندگان انتخابات ریاست جمهوری اسلامی و حامیان آنها به خیابانها نیامدند، اکنون در روزهای بزرگداشت آئین های نوروزی عظمت مخالفت و قدرت کوبنده خود را با حضور در مراسم به نمایش گذارند.
برگزاری آئین های نوروزی امسال، از شب چهارشنبه سوری تا مراسم سیزدهم فروردین فرصت مناسب دیگری است تا شیرزنان، جوانان دلیر و دانشجویان آزاده همراه با دیگر آزادیخواهان این مرز و بوم که سکوت سنگین سال های گذشته خود را به فریادی خشمگین تبدیل کرده اند، این بار نیز فریاد اعتراض خود را نسبت به جنایاتی که به نام دین و مذهب در ایران انجام می شود، رساتر به گوش مردم دنیا برسانند و نشان دهند تا تحقق آزادی فردی و اجتماعی و برپایی نظامی برخاسته از اراده مردم و جدایی دین از حکومت از پای نخواهند نشست.

مقام آلمانی: رژیم ایران باید به انزوای کامل کشانده شود

مقام آلمانی: رژیم ایران باید به انزوای کامل کشانده شود
رئیس اتحادیه صادرکنندگان آلمان خواستار اعمال تحریم‌های تازه علیه رژیم ایران شد

رادیو آلمان: در پی تشدید مناقشه اتمی با جمهوری اسلامی، آنتون بورنر، رئیس اتحادیه صادرکنندگان آلمان، نیز از اعمال تحریم‌های جدید علیه ایران پشتیبانی کرد.

به گفته بورنر، رهبران سیاسی جمهوری اسلامی باید دریابند، که «ارزش‌های غربی برای ما مهم هستند و آماده‌ایم به خاطر آنها از معاملات با ایران چشم‌پوشی کنیم.»

بورنر که مسئولیت اتحادیه فدرال عمده فروشان در آلمان را برعهده دارد، تاکید کرد، که ادامه سیاست‌های جمهوری اسلامی پیامدهای تنبیهی بدنبال خواهد داشت.

بورنر همچنین از تحریم کشورهای غربی بدون مشارکت چین و روسیه علیه جمهوری اسلامی نیز حمایت کرد.

وی افزود:«توافق همگانی در سازمان ملل بر سر تحریم‌ها بهترین راه حل است. رژیم ایران باید به انزوای کامل کشانده شود.»

سایت تغییر برای برابری برنده اولین جایزه نت شهروند گزارشگران بدون مرز و گوگل شد

سایت تغییر برای برابری برنده اولین جایزه نت شهروند گزارشگران بدون مرز و گوگل شد
جمعه ۲۱ اسفند ۱۳۸۸ - ۱۲ مارس ۲۰۱۰
در آستانه روز جهانی مبارزه با سانسور بر روی اینترنت، گزارشگران بدون مرز با حمایت شرکت گوگل جایزه نت شهروند خود را به وب نگاران فمینیست سایت تغییر برای برابری اهدا کرد. روز ٢٠ اسفند پروین اردلان فعال حقوق زنان، روزنامه‌نگار و یکی از سردبیران سایت جایزه را از دست روزنامه نگار مشهور فرانسوی ژان ماری کلمبانی دریافت کرد . این مراسم در دفتر شرکت گوگل در پاریس برگزار شد.
ژان فرانسوا ژولیارد در این باره اعلام کرد " خرسندیم که اولین جایزه نت شهروند ما به وب‌نگاران ایران اهدا شده است. در ایران اینترنت به شکل گسترده در مبارزه برای دمکراسی نقش ایفا کرده است . به ویژه در پی اعتراضات گسترده ایرانیان به انتخاب مجدد و مورد اعتراض محمود احمدی نژاد، بیش از نیمی از تصاویر رویدادهای این مدت از طریق اینترنت در سراسر جهان پخش شده است. وب‌نگاران ایران بسیار فعال و شایسته حمایت هستند. بدون حضور این نت‌شهروندان شجاع ما از اطلاعاتی لازم برای درک جهان خود محروم هستیم.
داوید دورمون معاون ارشد گوگل در این باره گفت " ازادی بیان یکی از عوامل بنیادینی است که به فرد قدرت بیشتری می‌دهد. ما در گوگول تلاش می‌کنیم که بیشترین اطلاعات و بیشترین انتخاب به کاربران در بیشترین کشورها داده شود. امروز حمایت از جایزه نت شهروندان گزارشگران بدون مرز و ارج گذاری به شجاعت جمعی " تغییر برای برابری" فرصتی است برای نشان دادن آنچه که عمیقا به آن معتقدیم. "
وب سایت تغییر برای برابری با هدف انتشار اخبار و نظرات کارزار " یک میلبون امضا برای تغییر قوانین تبعیض آمیز نسبت به زنان" در ايران، در سال ١٣٨٤ فعالیت خود را آغاز کرده است. امروز این سایت یکی از منابع اطلاع رسانی در باره حقوق زنان است. در کشوری که از سوی بنیادگرایان اداره می‌شود، تلاش وب‌نگاران فمیینست اهمیت دوچندانی در دفاع از حقوق بشر دارد. از جمله مبارزات آنها تلاش برای بازپس گرفتن طرح قانون "حمایت از خانواده" از مجلس قانون‌گذار ایران است که تعدد زوجات را قانونیت می‌بخشد. تا امروز بسیاری از اعضای فعالان کمپین بازداشت ویا تحت پیگرد قضایی قرار دارند.
پروین اردلان از پایه‌گذاران مرکز فرهنگی زنان و از اعضای اولیه کمپین یک میلیون امضاء برای تغییر قوانین تبعیض‌آمیز است. او که سردبیر نشریه‌ی اینترنتی تریبون فمینیستی ایران و عضو تحریریه‌ی مجله اینترنتی زنستان، ارگان‌های تعطیل شده‌ی مرکز فرهنگی زنان بوده، در حال حاضر عضو تحریریه سایت تغییر برای برابری است.

دیگر نامزدان جایزه

یونی سانچز (کوبا) تان زورن ( چین)، تامار مبارک (مصر) سایت انگوشی ( روسیه) و ناگیون تین ( ویتنام)
١٢ مارس ، ١٤ اسفند روز جهانی مبارزه با سانسور که هر ساله از سوی گزارشگران بدون مرز برگزار می شود تلاش برای اینترنتی آزاد و قابل دسترسی همگان است. در این روز گزارشگران بدون مرز فهرست کشورهای دشمن اینترنت را منتشر می کند.

بیانیه كانون نویسندگان ایران به مناسبت ۸ مارس، روز جهانی زن

بیانیه كانون نویسندگان ایران به مناسبت ۸ مارس، روز جهانی زن
از نان و گل‌سرخ تا سپیده و رهایی
يکشنبه ۱۶ اسفند ۱۳۸۸ - ۰۷ مارس ۲۰۱۰
كانون نویسندگان ایران ۸ مارس- روز جهانی زن- را به تمامی زنان جهان، به‌ویژه زنان مبارز و سخت‌كوش ایرانی، شادباش می‌گوید و امیدوار است زنان و مردان آزاده‌‌ی این سرزمین از مبارزه با باورهای ریشه‌دار مردسالاری در درون خویش و در عرصه‌ی عمومی دست برندارند تا خواستِ آزادی و برابری به باوری همگانی تبدیل شود و راه رسیدن به جامعه‌یی رها از تبعیض و فشار و سركوب را هموار سازد.
۸ مارس سال ۱۸۵۷ زنان كارگر صنایع نساجی شهر نیویورك در اعتراض به شرایط غیرانسانی كار خود دست به راه‌پیمایی زدند. نصیب آن‌ زنان دردمندِ شجاع جز ضرب و شتم پلیس نبود، اما حركت قهرمانانه‌ی آنان نقطه‌ی عطفی شد، و در ۸ مارس ۱۹۰۸ بار دیگر پانزده‌هزار زن كارگر ازجان‌گذشته را در نیویورك با شعار «نان و گل‌سرخ» و درخواست شرایط انسانی كار و زندگی به شورش واداشت، تا خاطره‌ی این قهرمانی نیرویی شود كه در ۸ مارس ۱۹۱۷ هزاران زن گارگر معترض را به خیابان‌های سن‌پترزبورگ بكشاند و با پشتیبانی مردان كارگر آغاز انقلابی سرنوشت‌ساز را رقم زند؛ و این نیرو تا امروز ادامه یابد كه زنان و مردان آزاده در سراسر جهان 8 مارس را به پاس نخستین حركت متشكلِ زنانِ برابری‌خواه گرامی بدارند.

هرچند حكومت‌های خودكامه‌ هنوز گردهمایی‌های این روز را برنمی‌تابند، سوداگران می‌كوشند آن را با بسته‌بندی در زرورق جشن‌های پوشالی از محتوای واقعی خود تهی كنند، و زن‌ستیزی نهفته‌ی دیرپا هنوز بسیاری از مردمان را آگاه یا ناآگاه به نادیده انگاشتن آن وامی‌دارد، ۸ مارس همواره یادآور مبارزه‌ی دیرینه و پر فراز و نشیب زنان در پی حقوق انسانی خویش بوده است؛ و به گواه تاریخ، فریاد دادخواهی زنان نه‌تنها هرگز خاموش نشده كه از طلبِ عدالت اقتصادی و شعار نان و گل‌سرخ فراتر رفته و به خواستِ سپیده و رهایی رسیده است. امروز حتی در دورافتاده‌ترین نقاط جهان صداهای پنهان‌مانده و در گلو خفه‌شده‌ی زنان فریادی شده‌ كه حقوق شایسته‌ی انسانی، برابری‌ شغلی و آموزشی و سیاسی، حق تعیین سرنوشت خویش، آزادی انتخاب، اختیار پوشش و مراوده‌ی آزاد، و كنترلِ بدن خود را طلب می‌كند.

در سرزمین ما نیز از دیرباز آزاده‌زنانی زیسته‌اند كه نخواستند در چنبره‌ی ستم و تبعیض، از سر نومیدی، خود و زندگی خود را به آتش بسوزانند و تباه كنند. زنانی كه به جرم تسلیم نشدن به خودفریبی سنت‌های غلط تن به زندان و شكنجه و قتل و تجاوز دادند و بار «بدنامی» بر دوش كشیدند. زنانی كه نماد آزادگی شدند تا زنانی دیگر به احترام یاد و خاطره‌ی آن‌ها فریاد رهایی سر دهند. زنانی كه در سه دهه‌ی گذشته، جدا از قیدوبندها و تبعیض‌های عرفی و قومی و تعصبات خانوادگی، بیش از پیش فشار تهدید، اعدام و سنگسار را احساس كردند؛ بیش از پیش در چنگال قوانین نابرابر و ناعادلانه‌یی‌‌ دست و پا زدند كه آن‌ها را نه جنس دوم كه گاه هیچ ‌شمرد؛ زنانی كه دیده شدن چند تار موی‌شان به كابوسی جمعی بدل شد، و نظارت پلیسی بدن‌شان- از پلك چشم تا ساق پا- هر روز به آن‌ها یادآوری كرد كه جز شیء چیزی به شمار نمی‌آیند؛ اما، این همه را تاب آوردند و با وجود دردی كه در عمق جان خویش تجربه می‌كردند پایداری نشان دادند؛ در جست‌وجوی روزنه‌یی به روشنایی گام به گام پیش رفتند و آگاهی دادند، تا آن‌ جا كه درد مشترك خود را در پهنه‌یی گسترده فریاد زدند و با تحمل شكنجه و زندان و نثار بی‌هیاهوی جان خویش چشم جهانیان را خیره كردند. زنانی شجاع، جویای زندگی در جامعه‌یی آزاد و سربلند، كه با پیشگامی در افشای تجاوزجنسی در شكنجه‌گاه‌ها و سلول‌های تاریك نه‌تنها تابوی دیرینه‌ی پرده‌پوشی‌های مصلحتی را شكستند، كه پرده از چهره‌ی كریه و رفتار ددمنشانه‌ی ستم‌كاران برگرفتند.

كانون نویسندگان ایران ۸ مارس- روز جهانی زن- را به تمامی زنان جهان، به‌ویژه زنان مبارز و سخت‌كوش ایرانی، شادباش می‌گوید و امیدوار است زنان و مردان آزاده‌‌ی این سرزمین از مبارزه با باورهای ریشه‌دار مردسالاری در درون خویش و در عرصه‌ی عمومی دست برندارند تا خواستِ آزادی و برابری به باوری همگانی تبدیل شود و راه رسیدن به جامعه‌یی رها از تبعیض و فشار و سركوب را هموار سازد.

كانون نویسندگان ایران
۱۵ اسفند ۱۳۸۸

در سالگردر گذشت د دکتر مصدق

هادی خرسندی

حکم اعدام برای یکی از اعضای شورای مرکزی انجمن اسلامی دانشگاه دامغان
ولیان در جریان دادگاه فقط پذیرفت که در تظاهرات برای دفاع از خود و به دلیل عصبانی ناشی از اقدامات وحشیانه نیروهای نظامی و لباس شخصی در سه مرحله سنگ پرتاب کرده است، اما این سنگ‌ها به کسی آسیب نزده است و از دادگاه خواست که بررسی کنند که چرا احساسات و نارضایتی او به این شکل بروز کرده است.
سه شنبه ۱۱ اسفند ۱۳۸۸ - ۰۲ مارس ۲۰۱۰
کلمه:حکم اعدام یکی از اعضای شورای مرکزی انجمن اسلامی دانشگاه دامغان تایید شد.
به گزارش ندای سبز آزادی در پرونده این دانشجوی ۲۰ ساله محکوم به اعدام به سخنان آیت‌الله مکارم شیرازی در خصوص محارب بودن حرمت‌شکنان روز عاشورا استناد شده است و این سخنان به عنوان یک فتوای شرعی تلقی گشته و بر اساس آن حکم اعدام صادر گشته است و در دادگاه تجدید نظر تایید شده و هر لحظه امکان اجرای آن وجود دارد.
روز گذشته دادستانی انقلاب طی اطلاعیه‌ای تأیید حکم اعدام این جوان ۲۰ ساله در دادگاه تجدید نظر را اعلام کرد. محمدامین ولیان، عضو فعال انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه دامغان و ستاد انتخاباتی دانشجویی میرحسین موسوی در این شهر، برآمده از خانواده‌ای مذهبی و انقلابی است، همواره مواضعی در چارچوب قانون اتخاذ کرده است و هیچ‌گونه وابستگی فکری و تشکیلاتی به گروه‌های معاند نظام جمهوری اسلامی و تشکل‌های غیرقانونی ندارد و تنها با اتهام در دست داشتن سنگ در روز عاشورا بازداشت شده است.
ولیان فردی مذهبی، متدین و با مواضع اصلاح‌طلبانه است و صدور حکم اعدام برای او با استناد به یک عکس موجی از بهت و حیرت و نگرانی را در میان خانواده مذهبی و دوستان و آشنایان این دانشجوی خوش‌خلق و نجیب ایجاد کرده است.

مظلومیت ولیان و عذاب وجدان دانشجوی بسیجی
گفتنی است چند روز پیش از بازداشت محمدامین ولیان شبنامه‌ای مبنی بر شرکت او در تظاهرات اعتراض‌آمیز روز عاشورا در تهران توسط طیفی از دانشجویان افراطی وابسته به بسیج دانشجویی در دانشگاه پخش شد که طی آن خواهان برخورد جدی نیروهای امنیتی و مسئولین دانشگاه با وی شده بودند. پس از انتشار این شبنامه محمدامین ولیان بازداشت و به تهران منتقل شد و در دادگاه متهمان روز عاشورا به محاربه و افساد فی‌الارض متهم گشت.
جالب اینجاست که مظلومیت او چنان آشکار بوده‌است که پس از محکومیت او به اعدام همان دانشجوی بسیجی که مطالب شبنامه را تنظیم و او را معرفی کرده دچار عذاب وجدان شده و برای درخواست لغو حکم اعدام او اقدام به گردآوری امضا از دانشجویان دانشگاه خود کرده است. ریاست دادگاه محمدامین ولیان را قاضی صلواتی برعهده داشت و او را به محاربه، افساد فی‌الارض، اجتماع و تبانی جهت انجام جرائم علیه امنیت کشور، فعالیت تبلیغی علیه نظام جمهوری اسلامی ایران و توهین به مقامات ارشد نظام متهم کرد.
بنا به گزارش خبرگزاری ایسنا محمدامین ولیان در جلسه دادگاه خود گفت: «من وقتی در زندان بودم در تلویزیون دیدم که سران بزرگ اصلاحات در این دادگاه ایستاده‌اند.» مطلبی که حاکی از تحت فشار قرار دادن وی و دادن اخبار دروغ و کذب توسط بازجویان به او است. گفتنی است در این دادگاه امین ولیان هیچ یک از اتهامات را نپذیرفت و حتی نماینده دادستان در پاسخ به ولیان و وکیل تسخیری وی که اتهام محاربه و افساد فی‌الارض را رد کردند، به طور غیرمستقیم از ایراد این اتهام به این فعال دانشجویی دانشگاه دامغان عقب‌نشینی کرد و گفت: «در باب محاربه اختلاف نظر زیادی وجود دارد که این موضوع جای بررسی دارد و تصمیم با ریاست دادگاه است».
همچنین گفتنی است در این دادگاه در مورد بیانیه‌های انجمن اسلامی دانشگاه دامغان و دفتر تحکیم وحدت و همچنین برگزاری مناظره انتخاباتی بین مصطفی تاج‌زاده و اسماعیل گرامی مقدم به وی اتهاماتی وارد شد. ولیان در جریان دادگاه فقط پذیرفت که در تظاهرات برای دفاع از خود و به دلیل عصبانی ناشی از اقدامات وحشیانه نیروهای نظامی و لباس شخصی در سه مرحله سنگ پرتاب کرده است، اما این سنگ‌ها به کسی آسیب نزده است و از دادگاه خواست که بررسی کنند که چرا احساسات و نارضایتی او به این شکل بروز کرده است.
او همچنین اعلام کرد که در راهپیمایی‌ها شعار “مرگ بر دیکتاتور” سر داده است. محمدامین ولیان از روز بازداشتش تاکنون هیچ‌گونه ملاقاتی با خانواده و امکان انتخاب وکیل تعیینی و ملاقات با وی نداشته است و مستقیما از سلول انفرادی در بازداشتگاه‌های نامعلوم اطلاعات سپاه به دادگاه منتقل شده است.

«ما را حتی امان گریه ندادند»

«ما را حتی امان گریه ندادند»
امتناع خانواده مصدق و هیات امنا از درخواست لغو برگزاری مراسم سالگرد دکتر مصدق
چهار شنبه ۱۲ اسفند ۱۳۸۸ - ۰۳ مارس ۲۰۱۰
پرویز داورپناه
من می شنیدم از لب برگ/ ـ این زبان سبز ـ /شرمنده که: آه .../در سوکت ای درخت تناور/ای آیت خجسته و در خویش زیستن،/بالیدن و شکفتن،/در خویش باور شدن از خویش،/در خاک خویش ریشه دواندن/ ما را / حتی امان گریه ندادند. دکترمحمد رضا شفیعی کدکنی (م.سرشک)

چهاردهم اسفند، سالروز درگذشت دکتر محمد مصدق بزرگترین رهبر سیاسی و آموزگار آزادی و دموکراسی تاریخ معاصر ایران است. بزرگمردی که همیشه شرایط اخلاق سیاسی را نیز رعایت میکرد. حسین شاه حسینی فعال ملی با سابقه و سخنگوی هیات امنای احمد آباد (مزار دکتر مصدق) با اعلام اینکه مطابق رویه سالهای اخیر از مدتها قبل در نامه هایی به فرمانداری نظرآباد و استانداری تهران زمان و برنامه مراسم چهل و دومین سالگرد درگذشت رهبر نهضت ملی ایران را ارائه کردیم، افزود تمام نهادهای مورد مراجعه پاسخ نهایی را به روز سه شنبه [یازده اسفند] موکول نمودند و در نهایت در مراجعه روز سه شنبه من به اتفاق محمود مصدق نماینده خانواده دکتر مصدق به بخشداری نظرآباد از مخالفت شورای تامین استان با برگذاری هرگونه مراسمی در قلعه احمد آباد خبر دادند.
این در حالیست که قلعه احمد آباد یک ملک کاملاً شخصی بوده و بنابر قانون برگذاری مراسمی نظیر سالگرد درگذشت افراد در آن نیازی به مجوز ندارد. دکتر محمد مصدق رهبر نهضت ملی ایران در ۱۴ اسفند ماه ۱۳۴۵ ساعت ۶ صبح ، در سن ۸۴ سالگی درگذشت.او وصیت کرده بود او را کنار شهدای ۳۰ تیر در ابن بابویه دفن کنند، ولی با مخالفت شاه چنین نشد و او در یکی از اتاقهای خانه‌اش در احمدآباد به خاک سپرده شد. سالیان دراز است که با دیکتاتوری شاه و شیخ مردم نتوانسته اند بزرگداشتی را که شایسته رهبر محبوبشان است از او بعمل آورند. اما بر خلاف تصور مسخ کنندگان تاریخ ، مردم بی حافظه نیستند و هر چه آنان در قلب تاریخ بیشتر لجاج می ورزند، مردم بیشتر از گذشته به خدمات و دقت عمل سیاسی دکتر مصدق توجه می نمایند و در نتیجه ابراز محبت مردم نسبت به وی دامنه بیشتری می یابد.
جای دکتر مصدق در شرایط اسفـناک امروز ایران در سنگر مبارزه علیه کودتاچیان و استبداد و ارتجاع خالی است.
پیروی ملت ایران از مبارزات مصدق ضامن نجات ملت ایران از بحران فعلی خواهد بود.
به قول زنده یاد آیت الله طالقانی «نام دکتر مصدق همان اندازه که برای هشیاری، بیداری، نهضت،مقاومت و قدرت ملی خاطره انگیز است، به همان اندازه برای دشمنان ما، دشمنان داخلی و خارجی، استعمار خارجی وعوامل استعمار داخلی وحشت آور و نگرانی آور است.»
سلب حقوق و آزادي‌هاي اساسي ملت ايران، کودتاگران حاكم را در معرض بحران‌هاي جدي سياسي و اجتماعي در عرصه‌‌هاي داخلي و بين‌المللي قرار مي‌دهد، از اين رو هشدار داده، خاطر نشان مي‌سازد كه مجموعه‌ي تضييقاتي كه در ۹ ماه گذشته از کودتای انتخاباتی ۲۲ خرداد ۱۳۸۸ در اين رابطه صورت پذيرفته است، مانند نقض حاكميت ملت از سوي کودتاگران كه به سركوب و بازداشت فعالان سياسي، حقوق بشری، جنبش كارگري، جنبش زنان، جنبش دانشجويي، معلمان و ... انجاميده است، از منشا و هدفي مشترك برخوردار بوده‌ است.
جلوگيري از برگزاري مراسم يادبود براي شخصیتی كه عمر طولاني و پربركتش را در راه سعادت ملت ایران صرف كرد، جز آن كه مؤيد خصومت علني کودتاچیان نه تنها با آزاده ‌مرداني مانند مصدق ، بلکه دشمنی با مشي آزادي‌‌خواهي و انديشه‌ي دمكراتيك در این کشور است.
ما می توانیم با الهام از مکتب مصدق در نجات کشورمان از خطر سقوط و انقراض برخیزیم و ایران را نجات دهیم. ملیون ایران هرگز یاد رهبر محبوب نهضت ملی ایران را فراموش نخواهند کرد و نقش تاریخی او را در دفاع از استقلال ایران و کوشش برای دموکراسی و آزادی ومبارزه با استبداد و مظاهر گوناگون آن از یاد نخواهند برد.

دکتر پرویز داورپناه ، دواردهم اسفند ماه ۱۳۸۸

بازداشتهای گسترده؛ یورش ماموران به منازل فعالان حقوق بشر

بازداشتهای گسترده؛ یورش ماموران به منازل فعالان حقوق بشر
برگرفته از سایت کمیته گزارشگران حقوق بشر

یورش نیروهای امنیتی به منازل حسام میثاقی و سپهر عاطفی، دو عضو کمیته گزارشگران حقوق بشر/ اتهام محاربه برای این دو فعال مدنی

صبح امروز، چهارشنبه ۱۲ اسفندماه تعدادی از نیروهای امنیتی با حضور در منازل حسام میثاقی و سپهر عاطفی در اصفهان، به تفتیش منزل و ضبط وسایل شخصی اقدام نمودند اما به دلیل عدم حضور این دو فعال حقوق بشر در منازلشان موفق به بازداشت آن‌ها نشدند.

این افراد حکم دادگاه انقلاب برای بازداشت میثاقی و عاطفی را در اختیار داشتند. به گفته خانواده‌های این دو فعال مدنی، اتهام این افراد از سوی نیروهای امنیتی، «ارتباط با منافقین» و «محاربه» عنوان شده است. همچنین ماموران اضافه نمودند که طی پروژه‌ی بازداشت «اعضای جنبش نرم» برای دستگیری این افراد اقدام نموده‌اند.

از منزل میثاقی، تعداد زیادی سی‌دی، اسناد، مودم و همچنین کامپیوتر شخصی وی را ضبط نمودند. از منزل عاطفی نیز کامپیوتر، مودم و تعدادی کتب شخصی ضبط گردید.

این درحالی است که شب گذشته، نیروهای امنیتی نوید خانجانی دیگر عضو کمیته گزارشگران حقوق بشر را در اصفهان بازداشت کرده بودند. در حال حاضر ۷ تن از اعضای این نهاد مدنی در بازداشت نیروهای امنیتی به سر می‌برند.

حسام میثاقی و سپهر عاطفی، عضو کمیته گزارشگران حقوق بشر و از اعضای هیئت موسس جمعیت مبارزه با تبعیض تحصیلی هستند. این دو فعال مدنی، به دلیل به اعتقاد به آیین بهایی از تحصیل در دانشگاه محروم شده‌اند.

همچنین گزارش شده دکتر حسام فیروزی، فعال حقوق بشر و پزشک تعدادی از زندانیان سیاسی شب گذشته با مراجعه‌ی ماموران امنیتی بازداشت و به مکان نامعلومی منتقل شده است.

گزارشها حاکی است که بهزاد مهرانی وبلاگ نویس و فعال حقوق‌بشر نیز صبح امروز در خیابان بازداشت و به محل نامعلومی منتقل شده است.

محبوبه کرمی فعال حقوق زنان بازداشت شد

محبوبه کرمی فعال حقوق زنان بازداشت شد
هرانا - ساعت 10 شب گذشته، 11 اسفند، ماموران امنيتي با داشتن حكم تفتيش و بازداشت محبوبه کرمی، از اعضای کمپین یک میلیون امضاء و همکاران مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، به منزل او آمده و پس از بازرسی و جلب وسایل شخصی او و برادرش، وی را بازداشت کردند. تا کنون از محل نگهداری خانم کرمی اطلاعی به دست نیامده است.

به گزارش هرانا به نقل از محسن کرمی، برادر وی، تاریخ حکم صادره 5 خرداد بوده و اتهام مطرح شده، اغتشاش و شرکت در تجمعات ذکر شده بود. آقای کرمی در این رابطه متذکر شد که محبوبه در سال گذشته وقت رسیدگی به امور شخصی خود را نداشته و در حال پرستاری از پدرش که بیمار است بوده.

لازم به ذکر است این پنجمین باری است که محبوبه کرمی بازداشت می شود. بار اول و دوم در رابطه با درگیری های 18 تیر بازداشت شد. بار سوم، 24 خرداد 1387 به اهام اقدام علیه امنیت ملی بازداشت و پس از 70 روز آزاد شد. باردیگر، 6 فروردین 1388 به همراه 11 تن از اعضای کمپین و فعالان جنبش زنان که قصد دیدار نوروزی با خانواده زهرا بنی یعقوب را داشتند به اتهام اخلال در نظم عمومی دستگیر و پس از 13 روز آزاد شد. در همه پرونده های فوق، حکم تبرئه برای وی صادر شده است

اعتراض شدید وزیرخارجه آلمان به سرکوب مردم ایران

اعتراض شدید وزیرخارجه آلمان به سرکوب مردم ایران
رادیو آلمان: گیدو وستروله وزیر امورخارجه آلمان در سخنرانی در برابر شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد، نقض حقوق بشر در ایران را به شدت محکوم کرد. او گفت که شورای حقوق بشر نمی‌تواند سرکوب پایه‌ای‌ترین حقوق مردم ایران را نادیده بگیرد.

وزیرخارجه آلمان، ضمن تاکید بر وظیفه شورای حقوق‌بشر سازمان ملل در مورد دفاع از آزادی عقیده، گفت:«سرکوب خونین تظاهرات، سلب حق آزادی بیان و نقض غیرقابل تحمل سایر حقوق پایه‌ای مردم ایران چیزی نیست که شورای حقوق‌بشر سازمان ملل متحد بتواند و بخواهد آن را نادیده بگیرد.»


آلمان در کنار مردم ایران

گیدو وستروله، رهبر حزب دموکرات آزاد آلمان ضمن اعلام این نکته که دولت آلمان روند امور ایران در ماه‌های اخیر را با دقت دنبال می‌کند، افزود:«مدافعان حقوق‌بشر، روزنامه‌نگاران، زنان، فعالان سندیکائی، اقلیت‌های مذهبی و شهروندان عادی ایران، فقط خواستار حقوقی هستند که قانون اساسی کشورشان برایشان تضمین کرده است. این انسان‌ها باید بدانند که آلمان محکم در کنار آن‌ها ایستاده است.»

ایران تنها کشوری بود که وزیر خارجه آلمان در نشست شورای حقوق بشر، با ذکر نام از آن یاد کرد. خبرگزاری آلمان نوشت:«دولت در تهران پس از انتخابات جنجال‌آفرین ژوئن ۲۰۰۹ علیه مخالفان خود با خشونت وارد عمل شد. سازمان‌های مدافع حقوق‌بشر ایران را به سرکوب مخالفان و اقلیت‌ها متهم می‌کنند.»


آزادی مذهب برای همه

وزیر خارجه آلمان، در نشست شورای حقوق بشر، خواستار رعایت آزادی مذهب در سراسر جهان شد و گفت:«هر انسانی باید بتواند با عقیده‌ای که فکر می‌کند حقیقت است زندگی کند. همچنین تغییر مذهب باید بدون هیچ محدودیتی مجاز باشد.» وستروله از شورای حقوق بشر خواست که برای نظارت بر وضعیت حقوق بشر در هر کشور، یک ناظر ویژه معرفی کند. به عقیده وزیر خارجه آلمان، تعیین چنین ناظرانی، بر اعتبار شورای حقوق بشر می‌افزاید و اقداماتش را ثمربخش‌تر می‌کند.