شکنجه دانشجویان در بند ۲۰۹ همچنان ادامه دارد
در حالی که طی ۳ هفته گذشته، بیش از ۳۰ تن از دانشجویان چپ گرا در ایران از زندان آزاد شده اند، شماری در همین حدود از آنان کماکان در زندان به سر می برند.
تعدادی از دانشجویان آزاد شده به رادیوفردا گفته اند که در زندان و تحت فشار، مجبور به اعتراف تلویزیونی شده اند.
روند بازداشت گسترده دانشجویان چپگرا موسوم به آزادی خواه و برابری طلب، از حدود ۳ ماه پیش و در پی فراخوان آنها برای تجمع اعتراض آمیز نسبت به محدودیت ها در دانشگاه آغاز شد.
شماری از دانشجویان چپ آزاد شده از زندان که نخواسته اند نامشان فاش شود، در گفت و گو با رادیوفردا تایید کرده اند که از برخی دانشجویان در زندان اوین اعتراف گرفته شده است.
بینا دراراب زند یکی از اعضای «کمیته تلاش برای رهایی دانشجویان در بند» که مساله این دانشجویان را از نزدیک دنبال می کند، در خصوص مضمون اعتراف هایی که از دانشجویان گرفته شده، به رادیو فردا می گوید : «البته دانشجویان از من خواسته اند در گفت و گو با رسانه ها زیاد وارد جزئیات نشوم اما تا این حد می توانم بگویم که جدی ترین آنها، اعتراف به انجام عملیات مسلحانه بوده است و یا همکاری با سازمان هایی که از قدیم خواهان براندازی جمهوری اسلامی بوده اند و اکنون در خارج از ایران فعالیت می کنند.»
به گفته وی تقریبأ تمامی اعتراف ها به این مساله منتهی شده است که دانشجویان «بر اساس سناریویی که از خارج برایشان تهیه شده» خواهان اخلال و آشوب در دانشگاه بوده اند؛ اعتراف هایی که البته بر اساس گفته های خود دانشجویان در فضا و شرایط عادی کسب نشده است.
به گفته وی تقریبأ تمامی اعتراف ها به این مساله منتهی شده است که دانشجویان «بر اساس سناریویی که از خارج برایشان تهیه شده» خواهان اخلال و آشوب در دانشگاه بوده اند؛ اعتراف هایی که البته بر اساس گفته های خود دانشجویان در فضا و شرایط عادی کسب نشده است.
به گفته دانشجویان آزاد شده «ضرب و شتم با مشت و لگد، و استفاده از کابل به عنوان شلاق، گذاشتن پایه صندلی روی پای آنها و نشستن بر آن، و بی خوابی دادن» از جمله روش هایی است که به گفته دانشجویان در جریان اعتراف گیری به کار برده شده؛ اتهامی که در موارد مشابه پیشین از سوی مقامات قضایی ایران رد شده است.
دانشجویان بازداشت شده چپ که بر اساس گزارش ها تعداد آنها بالغ بر ده ها نفر می شود، در پی فراخوان برای تشکیل تجمع اعتراض آمیز در شانزدهم آذر، روز دانشجو بازداشت شده اند.
و همین فراخوان به گفته وکیل مدافع آنها، ناصر زرافشان، مبنای اتهامات فعلی قرار گرفته است.
آقای زرافشان به رادیوفردا می گوید که هنوز موفق به مطالعه پرونده ها نشده است؛ اما بر اساس گفت و گوهایی که با آزادشدگان داشته، «اتهام، همان کلیشه همیشگی اقدام علیه امنیت ملی» است.
گرفتن اعتراف های تلویزیونی از متهمانی که به خاطر فعالیت های اجتماعی یا سیاسی در ایران بازداشت می شوند، مساله تازه ای به شمار نمی رود.
پیش از این، افراد مختلفی از طیف های مطبوعاتی، سیاسی و فعالان اجتماعی، در برابر دوربین تلویزیون جمهوری اسلامی قرار گرفته و به جرم هایی اعتراف کرده اند که عمومأ پس از مدتی، از سوی خود متهم تکذیب شده است.
این اعتراف ها که گروه های مدافع حقوق بشر، آن را «اعتراف کذب» می نامند، هربار با بیانیه ها و واکنش های اعتراضی از سوی نهادهای حقوق بشری روبرو شده است.
شهرام رفیع زاده، روزنامه نگارایرانی مقیم کانادا، یکی از کسانی است که در پرونده معروف به پرونده وبلاگ نویسان بازداشت، و سپس به گفته همین گروه ها «قربانی اعتراف گیری» شده است.
وی به رادیوفردا می گوید بر اساس تجربیات شخصی اش «اعتراف های تلویزیونی معمولأ طی بازداشت های پروژه ای صورت می گیرند.»
آقای رفیع زاده می گوید: «در مورد من و دوستانم همین اتفاق افتاد. ما ماه ها در سلول انفرادی و تحت شکنجه بودیم؛ شکنجه های جسمی و روحی از قبیل ضرب و شتم، سلول انفرادی، توهین و تحقیر، تهدید خانواده و تهدید به بازداشت اطرافیان.»
وی که چند ماه را به خاطر فعالیت های مطبوعاتی اش در زندان گذراند، می گوید چنین اتهام هایی واقعیت ندارند و نکته جالب این است که مسئولان و بازجوها هم به متهم می گویند ما خودمان می دانیم که این ها واقعیت ندارند؛ اما اگر اتهامات را بپذیری، از زندان آزادت می کنیم.»
این اعتراف ها عمومأ پس از گذشت مدتی، با عناوینی که «افشای توطئه» را به ذهن متبادر می کند، از تلویزیون دولتی ایران پخش می شود.
تقریبأ تمامی این اعتراف ها با مضمون و محتوایی مشابه می کوشند نشان دهند که متهم با کمک غرب، و خصوصأ آمریکا درصدد تضعیف جمهوری اسلامی از طریق فعالیت های مدنی یا سیاسی است، امری که با ابراز ندامت متهم در برابر دوربین همراه می شود، و معمولأ با آزاد شدن مشروط او از زندان پایان می یابد.
عبدالفتاح سلطانی حقوقدان و وکیل مدافع در تهران، چنین اعتراف هایی را با توجه به موازین داخلی ایران نیز مغایر با قانون ارزیابی می کند.
وی به رادیو فردا می گوید: «بر اساس یکی از بنیادی ترین مسائلی که در اصل ۳۸ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران هم ذکر شده، دلایل نباید به صورت غیر قانونی تحصیل شده باشد. همین نکته که متهمی را در سلول انفرادی نگاه می دارند، ارتباطش را با وکیل مدافع و دنیای بیرون قطع می کنند، و تحقیقات مقدماتی در فضایی بسته صورت می گیرد، صحت این اقرارها، شهادت ها و گواهی ها را به زیر سوال می برد.»
این عضو هیئت موسس کانون دفاع از حقوق بشر ایران می گوید با توجه به این مسائل و «به فرض اینکه متهمین سیاسی اقرارهایی هم داشته باشند، چون اعتراف ها در مسائل سیاسی - امنیتی غالبأ از طرق غیر قانونی کسب شده اند، فاقد اعتبار قانونی است.»
جمهوری اسلامی چنین اتهاماتی را رد می کند. مقامات قضایی ایران تاکید می کنند که اعترافات در فضایی عادلانه، بر اساس موازین قانونی، و با تمایل خود متهم کسب می شوند.
به گزارش «کمیته تلاش برای رهایی دانشجویان در بند» تاکنون ۳۳ تن از دانشجویان چپ از زندان آزاد شده اند در حالی که ۳۳ نفر دیگر کماکان در زندان باقی مانده اند.
نیوشا بقراطی
رادیوفردا
تعدادی از دانشجویان آزاد شده به رادیوفردا گفته اند که در زندان و تحت فشار، مجبور به اعتراف تلویزیونی شده اند.
روند بازداشت گسترده دانشجویان چپگرا موسوم به آزادی خواه و برابری طلب، از حدود ۳ ماه پیش و در پی فراخوان آنها برای تجمع اعتراض آمیز نسبت به محدودیت ها در دانشگاه آغاز شد.
شماری از دانشجویان چپ آزاد شده از زندان که نخواسته اند نامشان فاش شود، در گفت و گو با رادیوفردا تایید کرده اند که از برخی دانشجویان در زندان اوین اعتراف گرفته شده است.
بینا دراراب زند یکی از اعضای «کمیته تلاش برای رهایی دانشجویان در بند» که مساله این دانشجویان را از نزدیک دنبال می کند، در خصوص مضمون اعتراف هایی که از دانشجویان گرفته شده، به رادیو فردا می گوید : «البته دانشجویان از من خواسته اند در گفت و گو با رسانه ها زیاد وارد جزئیات نشوم اما تا این حد می توانم بگویم که جدی ترین آنها، اعتراف به انجام عملیات مسلحانه بوده است و یا همکاری با سازمان هایی که از قدیم خواهان براندازی جمهوری اسلامی بوده اند و اکنون در خارج از ایران فعالیت می کنند.»
به گفته وی تقریبأ تمامی اعتراف ها به این مساله منتهی شده است که دانشجویان «بر اساس سناریویی که از خارج برایشان تهیه شده» خواهان اخلال و آشوب در دانشگاه بوده اند؛ اعتراف هایی که البته بر اساس گفته های خود دانشجویان در فضا و شرایط عادی کسب نشده است.
به گفته وی تقریبأ تمامی اعتراف ها به این مساله منتهی شده است که دانشجویان «بر اساس سناریویی که از خارج برایشان تهیه شده» خواهان اخلال و آشوب در دانشگاه بوده اند؛ اعتراف هایی که البته بر اساس گفته های خود دانشجویان در فضا و شرایط عادی کسب نشده است.
به گفته دانشجویان آزاد شده «ضرب و شتم با مشت و لگد، و استفاده از کابل به عنوان شلاق، گذاشتن پایه صندلی روی پای آنها و نشستن بر آن، و بی خوابی دادن» از جمله روش هایی است که به گفته دانشجویان در جریان اعتراف گیری به کار برده شده؛ اتهامی که در موارد مشابه پیشین از سوی مقامات قضایی ایران رد شده است.
دانشجویان بازداشت شده چپ که بر اساس گزارش ها تعداد آنها بالغ بر ده ها نفر می شود، در پی فراخوان برای تشکیل تجمع اعتراض آمیز در شانزدهم آذر، روز دانشجو بازداشت شده اند.
و همین فراخوان به گفته وکیل مدافع آنها، ناصر زرافشان، مبنای اتهامات فعلی قرار گرفته است.
آقای زرافشان به رادیوفردا می گوید که هنوز موفق به مطالعه پرونده ها نشده است؛ اما بر اساس گفت و گوهایی که با آزادشدگان داشته، «اتهام، همان کلیشه همیشگی اقدام علیه امنیت ملی» است.
گرفتن اعتراف های تلویزیونی از متهمانی که به خاطر فعالیت های اجتماعی یا سیاسی در ایران بازداشت می شوند، مساله تازه ای به شمار نمی رود.
پیش از این، افراد مختلفی از طیف های مطبوعاتی، سیاسی و فعالان اجتماعی، در برابر دوربین تلویزیون جمهوری اسلامی قرار گرفته و به جرم هایی اعتراف کرده اند که عمومأ پس از مدتی، از سوی خود متهم تکذیب شده است.
این اعتراف ها که گروه های مدافع حقوق بشر، آن را «اعتراف کذب» می نامند، هربار با بیانیه ها و واکنش های اعتراضی از سوی نهادهای حقوق بشری روبرو شده است.
شهرام رفیع زاده، روزنامه نگارایرانی مقیم کانادا، یکی از کسانی است که در پرونده معروف به پرونده وبلاگ نویسان بازداشت، و سپس به گفته همین گروه ها «قربانی اعتراف گیری» شده است.
وی به رادیوفردا می گوید بر اساس تجربیات شخصی اش «اعتراف های تلویزیونی معمولأ طی بازداشت های پروژه ای صورت می گیرند.»
آقای رفیع زاده می گوید: «در مورد من و دوستانم همین اتفاق افتاد. ما ماه ها در سلول انفرادی و تحت شکنجه بودیم؛ شکنجه های جسمی و روحی از قبیل ضرب و شتم، سلول انفرادی، توهین و تحقیر، تهدید خانواده و تهدید به بازداشت اطرافیان.»
وی که چند ماه را به خاطر فعالیت های مطبوعاتی اش در زندان گذراند، می گوید چنین اتهام هایی واقعیت ندارند و نکته جالب این است که مسئولان و بازجوها هم به متهم می گویند ما خودمان می دانیم که این ها واقعیت ندارند؛ اما اگر اتهامات را بپذیری، از زندان آزادت می کنیم.»
این اعتراف ها عمومأ پس از گذشت مدتی، با عناوینی که «افشای توطئه» را به ذهن متبادر می کند، از تلویزیون دولتی ایران پخش می شود.
تقریبأ تمامی این اعتراف ها با مضمون و محتوایی مشابه می کوشند نشان دهند که متهم با کمک غرب، و خصوصأ آمریکا درصدد تضعیف جمهوری اسلامی از طریق فعالیت های مدنی یا سیاسی است، امری که با ابراز ندامت متهم در برابر دوربین همراه می شود، و معمولأ با آزاد شدن مشروط او از زندان پایان می یابد.
عبدالفتاح سلطانی حقوقدان و وکیل مدافع در تهران، چنین اعتراف هایی را با توجه به موازین داخلی ایران نیز مغایر با قانون ارزیابی می کند.
وی به رادیو فردا می گوید: «بر اساس یکی از بنیادی ترین مسائلی که در اصل ۳۸ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران هم ذکر شده، دلایل نباید به صورت غیر قانونی تحصیل شده باشد. همین نکته که متهمی را در سلول انفرادی نگاه می دارند، ارتباطش را با وکیل مدافع و دنیای بیرون قطع می کنند، و تحقیقات مقدماتی در فضایی بسته صورت می گیرد، صحت این اقرارها، شهادت ها و گواهی ها را به زیر سوال می برد.»
این عضو هیئت موسس کانون دفاع از حقوق بشر ایران می گوید با توجه به این مسائل و «به فرض اینکه متهمین سیاسی اقرارهایی هم داشته باشند، چون اعتراف ها در مسائل سیاسی - امنیتی غالبأ از طرق غیر قانونی کسب شده اند، فاقد اعتبار قانونی است.»
جمهوری اسلامی چنین اتهاماتی را رد می کند. مقامات قضایی ایران تاکید می کنند که اعترافات در فضایی عادلانه، بر اساس موازین قانونی، و با تمایل خود متهم کسب می شوند.
به گزارش «کمیته تلاش برای رهایی دانشجویان در بند» تاکنون ۳۳ تن از دانشجویان چپ از زندان آزاد شده اند در حالی که ۳۳ نفر دیگر کماکان در زندان باقی مانده اند.
نیوشا بقراطی
رادیوفردا
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen