احمدی نژاد و ایران
Persianhub
آقای احمدی نژاد، رئیس جمهور فلسطین، لبنان، عراق، افغانستان، سوریه، ونزوئلا، نیکاراگوئه، بولیوی، سریلانکا و حتی آمریکا، سلام.
امشب نطق با شکوه شما در مقر سازمان ملل را می شنیدم. نمیدانید چقدر خوشحال شدم وقتی فهمیدم شما بجز عربی، فارسی هم می دانید و کشوری به نام ایران را نیز می شناسید.
پیش از این وصف شما را خیلی شنیده بودم و می دانستم انسانی هستید یاور محرومان جهان و هرجا نیاز به کمکی باشد، دولت شما با ارقام هنگفت و میلیارد دلاری به یاری نیازمندان می شتابد.
امشب که پس از دفاع مفصلتان از همه کشورهای تحت پوششتان، یادی هم از کشور من ایران کردید و زمان کوتاهی از سخنانتان را به دفاع از حق داشتن تکنولوژی اتمی کشورم اختصاص دادید، شور و شعف فراوانی به من دست داد از این که دانستم نام ایران برایتان بیگانه نیست.
از این رو امیدوار شدم حالا که تا حدودی با کشور من آشنا هستید، گوشه هایی از آنچه زیر پوست شهرهای کشورم میگذرد را نشانتان دهم تا تصورتان نسبت به ایران تا حدودی به واقعیت نزدیک تر شود.
آخر شنیدم که فرموده بودید نود و هشت درصد مردم ایران از اوضاعی که در آن به سر می برند رضایت کامل دارند و فقری که در ایران وجود دارد بسیار ناچیزتر از فقری است که مردم آمریکا با آن دست به گریبانند وچه وچه...
نمیدانم کجای ایران را دیده اید که اینگونه مرفه میزیستند اما بیایید تا من فقط نیمی از یک ضلع میدان بهارستان تهران را نشانتان دهم. فقط از ابتدای ملت تا روبروی خانه ملت...
ببینید: این دخترک، دانش آموز است، درس می خواند، امید آینده این مرز و بوم است. اما اگر کار نکند نمیتواند هزینه تحصیلش را فراهم کند. دفتر و دستک مدرسه اش را کنار خیابان و بساط ترازو و چند بسته آدامس و بیسکوئیت اش گسترده و تکالیفش را در محل کسب و کارش یعنی پیاده رو انجام میدهد
Persianhub
آقای احمدی نژاد، رئیس جمهور فلسطین، لبنان، عراق، افغانستان، سوریه، ونزوئلا، نیکاراگوئه، بولیوی، سریلانکا و حتی آمریکا، سلام.
امشب نطق با شکوه شما در مقر سازمان ملل را می شنیدم. نمیدانید چقدر خوشحال شدم وقتی فهمیدم شما بجز عربی، فارسی هم می دانید و کشوری به نام ایران را نیز می شناسید.
پیش از این وصف شما را خیلی شنیده بودم و می دانستم انسانی هستید یاور محرومان جهان و هرجا نیاز به کمکی باشد، دولت شما با ارقام هنگفت و میلیارد دلاری به یاری نیازمندان می شتابد.
امشب که پس از دفاع مفصلتان از همه کشورهای تحت پوششتان، یادی هم از کشور من ایران کردید و زمان کوتاهی از سخنانتان را به دفاع از حق داشتن تکنولوژی اتمی کشورم اختصاص دادید، شور و شعف فراوانی به من دست داد از این که دانستم نام ایران برایتان بیگانه نیست.
از این رو امیدوار شدم حالا که تا حدودی با کشور من آشنا هستید، گوشه هایی از آنچه زیر پوست شهرهای کشورم میگذرد را نشانتان دهم تا تصورتان نسبت به ایران تا حدودی به واقعیت نزدیک تر شود.
آخر شنیدم که فرموده بودید نود و هشت درصد مردم ایران از اوضاعی که در آن به سر می برند رضایت کامل دارند و فقری که در ایران وجود دارد بسیار ناچیزتر از فقری است که مردم آمریکا با آن دست به گریبانند وچه وچه...
نمیدانم کجای ایران را دیده اید که اینگونه مرفه میزیستند اما بیایید تا من فقط نیمی از یک ضلع میدان بهارستان تهران را نشانتان دهم. فقط از ابتدای ملت تا روبروی خانه ملت...
ببینید: این دخترک، دانش آموز است، درس می خواند، امید آینده این مرز و بوم است. اما اگر کار نکند نمیتواند هزینه تحصیلش را فراهم کند. دفتر و دستک مدرسه اش را کنار خیابان و بساط ترازو و چند بسته آدامس و بیسکوئیت اش گسترده و تکالیفش را در محل کسب و کارش یعنی پیاده رو انجام میدهد
به این زن نگاه کنید. گمان نمی کنم انصاف باشد در آغاز پیری، گاری کارتن پاره را به دنبال بکشد و خیابان ها را در به در به دنبال کارتن مقوایی وجب بزند...
این پدر را ببین. هر شب با دو کودکش در پیاده رو گدایی میکند. دخترکش را می بینید آقای رئیس جمهور؟ بجز روپوش و مقنعه -احتمالا سال اول- مدرسه اش فکر نکنم لباس دیگری داشته باشد، چون همواره همین ها را بر تن دارد. اما او هم میخواهد درس بخواند، تحصیل کند... اول مهر از راه رسیده... چند وقتی است نمی بینمشان. نمیدانم دخترک آیا میتواند امسال به مدرسه برود، آیا روپوش دارد؟...
آری... اینجاست ایران، کشوری که از همه ممالک تحت پوشش مالی شما فقیرتر است.آقای جهان، نفتمان را داده ایم، خونمان هم داده ایم، آیا چنین وجه الضمانی از طرف هفتاد میلیون نفر، کفایت نمیکند تا چند میلیون دلاری بودجه قرضمان بدهی؟
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen